De muzikale erfenis van baswonder Jaco Pastorius (Weather Report) blijft voor inspiratie zorgen. Dat blijkt ook uit de documentaire ‘Jaco’ (2015) waarin Metallica bassist Robert Trujillo en Flea (RHCP) hun liefde voor het immense talent van Pastorius laten zien. Ook de veelgelauwerde jazzgitarist Biréli Lagrène brengt in een unieke samenwerking met Multiquarium Big Band een best knap eerbetoon aan Jaco.
Het zijn drummer André Charlier en pianist Benoit Sourisse die het initiatief namen om Lagrène het idee van een Pastorius tribute voor te schotelen. Die laatste hoefde als vriend, collega en groot bewonderaar van Pastorius geen twee keer na te denken. Hij zegde de samenwerking direct toe, ook omdat hij er een flinke, haast op voorhand onmogelijke, uitdaging in weerspiegeld zag: hoe in ’s hemelsnaam kan je iets brengen dat de erfenis van Pastorius niet beschadigt? En ook: wat zou het geven als hij zijn zo geliefde jazzgitaar verruilde voor een elektrisch versterkte fretless bas en zo de rol van Jaco opnam? Toch voelde het instinctief aan als de juiste keuze, zo stelt Lagrène.
En dus togen Charlier, Sourisse en Lagrène in een Parijse studio aan het werk. Met als voornaamste opdracht om op een geheel eigen wijze eer te betonen aan een van de grootste en belangrijkste jazzbassisten ooit. De uitdaging bestond er initieel ook in om een selectie te maken uit het hele oeuvre van Pastorius. En dus vinden we op dit Remembering Jaco album zowel een fraaie selectie uit de Weather Report catalogus evenals uit diens solowerk.
Het knappe aan dit album is vooral misschien het delicate evenwicht. De band swingt zich doorheen vele tracks, maar zorgt er vooral ook voor dat het geen krachtmeting wordt. En hoewel het best nobel is dat er verschillende, goudeerlijke en daarom soms ook aandoenlijk mooie spoken word fragmenten van Peter Erskine op dit album opduiken, vormen net die vaak, althans gedeeltelijk, een stoorzender in de luisterervaring. Neem de korte introductie waarin Erskine stelt dat de samenwerking met Jaco zowel wild, chaotisch als onvergelijkbaar met eender welke andere (muzikale) ervaring was. Die voelt aan als een wat valse, licht dagdromerige start, zeker als je merkt hoe de groep zich ten volle smijt in de festieve, licht overweldigende jazzfunk van “Used To Be Cha Cha” waarin ruimte is voor heerlijke solospotjes.
Dat geldt ook voor het hele album. Hoewel het baswerk van Lagrène prominent aanwezig is, is het vooral de rijke, gelaagde inbedding die het album net zo geslaagd maakt. De jazzgitarist wordt onder meer omringd door Stéphane Chausse op klarinet, Lucas Saint Cricq op alt en Pierre Perchaud op gitaar. Heerlijk uitwaaierende tracks als het door verrassende tempowissels gekenmerkte “Barbary Coast” doen alleen maar stellen dat Pastorius hier erg – érg – blij mee zou zijn geweest. Ook al omdat er eigenlijk niet geraakt wordt aan diens muzikale genie en het idee van muziek als bevrijder (o.a. het veelzeggend getitelde “Liberty City / Invitation” dat haast tegen de tienminutengrens aanschurkt) centraal komt te staan.
Remembering Jaco is in vele opzichten een erg interessante release. Niet enkel is het een bij vlagen wonderlijk eerbetoon aan Pastorius, het doet bovenal teruggrijpen naar diens uitmuntende oeuvre. Missie meer dan geslaagd.
