AlbumsRecensies

Cargo Mas – Cargo Mas I (★★★½): Onvervalste partyvibes

Met Cargo Mas is er alweer een nieuwe band die opduikt. Deze groep rond trompettist Sam Vloemans wist live al enige brokken te maken, maar is nu gelukkig ook op plaat beschikbaar. Met dit erg aanstekelijke debuut krijg je als luisteraar een onweerstaanbare brok feestmuziek die onder meer inspiraties haalt bij funk, latin, hiphop, pop en rock.

Ontegensprekelijk is Cargo Mas een band die vooral een feestelijk geluid openbaart. Anders gesteld: het is vrijwel altijd partytime met deze veelkoppige formatie. Niet alleen dat, ook weet Vloemans een hele hoop geroutineerde muzikanten zoals Joris Caluwaerts (onder andere STUFF.), Kobe Proesmans (The Colorist Orchestra), Bruno De Groote (Faes/De Groote, dEUS…) rond zich te scharen, waardoor het gelijknamige debuut met kop en schouders boven de niet al te malse concurrentie uitsteekt.

Opmerkelijk is onder meer hoe deze groep swingt en groovet. Niet eens zo gek als je bedenkt dat onder meer trompettist Fred Wesley (!) en bassiste Ida Nielsen (onder andere Prince) bijzondere gastbijdragen leveren. Het maakt ook dat Cargo Mas zich niet echt richt op een enkel genre, maar bovenal de teugels vrijelijk los laat vieren. Heel wat groovende funk heeft de groep sowieso in de genen, maar regelmatig vallen ook salsa-, latin- en bossanovaritmes op te merken, al bedrijft Cargo Mas vooral een hoogst aanstekelijke crossover variant, waarbij er ook connectie gemaakt wordt met heel diverse muziekwerelden, gaande van grootstedelijke urban jazz, pop en rock tot wat onder de erg brede noemer wereldmuziek geschaard mag worden.

Van dit soort muziek heeft een mens dus eigenlijk nooit genoeg. Aan zet is hier een full blown band met groepsleden die elk hun eigenste beste beentje voorzetten. Muzikaal is dit een melting pot, waarmee gelijk welke muziekliefhebber ongeacht zijn of haar muzikale voorkeuren bediend wordt. Toch moeten we eerlijkheidshalve ook toegeven dat deze band misschien vooral de woelige, bruisende funkgrooves opzoekt, waardoor associaties met pakweg Jamiroquai niet zo onschuldig zijn als je misschien ogenschijnlijk zou kunnen/durven vermoeden.

Het in de kern zeskoppige Cargo Mas mikt voluit op de heupen, zoveel is bij eerste beluistering al duidelijk. Evenzeer merk je ook hoe deze uit de kluiten gewassen formatie diversiteit omarmt, zowel inzake haar samenstelling als inzake muzikale genres, stijlen en motieven. De tweeledige opener “Caminar” zet in met een zacht ontwaken, wat ijl gitaargefriemel en sfeerschepping waarbij stapsgewijs toegewerkt wordt naar een voorzichtig aanklampen van blazers en bas, waarna het heel even in bigbandmodus gaat, om dan zo onder meer richting funk en dromerige loungy jazz uit te gaan. Het is tekenend voor de manier waarop de band continu varieert. Het woelige “Cuento 8” schurkt met zijn ritmiekjes dan weer dichtbij pakweg STUFF. of Buscemi aan, terwijl “Samsara” voordeel doet met de inbreng van Mike ‘Maz’ Maher en Ida Nielsen haar stempel stevig doordrukt op “My Favorite Pants”.

Kortom, een meer dan prima plaat, die een breed en uiterst veelzijdig groepsgeluid openbaart.

1 Comment

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.