Gent Jazz 2019 (Festivaldag 1): De piano in de spotlights

Foto: Maarten Mellemans

Gisteren werd de eerste dag van het elfdaagse Gent Jazz ingezet en dit op een bloedhete dag. Deze opener stond in teken van de piano met grote headliner Yann Tiersen, Belgische pianisten Guy Van Nueten en Noah Vanden Abeele en het energieke trio Rymden helemaal uit Zweden. Hoewel het in het begin maar traag op gang kwam, kon op het eind van de avond toch gezegd worden dat het een geslaagde eerste dag was.

Guy Van Nueten @ Main Stage

Guy Van Nuyten, onze Antwerpse pianist, was de eerste om het publiek op deze hittegolf-dag wat af te koelen. Niet alleen het publiek maar ook de pianist had het duidelijk moeilijk met de warmte. Hij wist de hoge temperaturen gelukkig te compenseren met zijn grappige cynische humor. Zo verwees hij twee keer naar headliner Yann Tiersen, die later op de avond de show zou stelen. ‘Ik moest jullie laten weten dat het vliegtuig van Tiersen vertraging heeft, het kan niet vertrekken omdat er te veel mist op zijn eiland is’, zei de solist.

Hoewel er zich nog niet enorm veel mensen naar Gent Jazz hadden verplaatst, begon de pianist er toch zonder twijfel aan. De solopianist die enkel en alleen met een piano op het podium zat, begon heel rustig en door zijn houding leek het soms of de act hem gestolen kon worden. Hij zat er met andere woorden wat onverschillig bij, maar dit was alleen maar schijn; boven zijn sarcasme en zogenaamde onverschilligheid kwam zijn fierheid toch overduidelijk piepen. Hij speelde onder andere zijn soundtrack voor de film ‘’Pulsar’’, een liefdesdrama waarin Matthias Schoenaerts de hoofdrol vertolkt. Na rustig op gang te komen werd het muzikale spel veel krachtiger en werd zijn muziek een combinatie van melancholische wanhoop, woede, verdriet en chaos met steeds een sterke climax. Bovendien verraste hij ons met het derde album in rij van zijn solo pianotrilogie, Contact, dat in december is uitgekomen; een combinatie van spanning en serene passages. De Antwerpenaar zegt vervolgens dat hij zich gaat wagen aan een stuk dat normaal in volledige stilte gespeeld dient te worden. Met dit nummer ‘’Lento Pacifico’’ wordt het publiek inderdaad enorm stil en aandachtig, waarna de pianist na afloop zegt dat stilte een luxegoed is. Hij eindigt ten slotte met ‘’Wals met Brillianten’’, wat volgens hem een cliché is, ‘’The Night’’ en ‘’Afrikaans Allegro’’: Een ontroerende en toegankelijke trio-afsluiter.

Andrea Belfi @ Garden Stage

Tussen alle artiesten door kregen we de Italiaanse Andrea Belfi maar liefst drie keer gedurende de hele dag te zien. Hij staat voornamelijk bekend voor zijn live set met Finse ‘Saari’ drum kit, Nord Modular keyboard en een sampler. Hij is een krak in het combineren van akoestische en experimentele sounds en heeft daar dan ook met zijn laatste album Ore een geslaagd hoogtepunt in bereikt. Hij wist tussen de verschillende, voornamelijk rustige piano-acts door, levendige underground deuntjes, die misschien eerder geschikt zijn voor nachtelijke avonturen, te produceren. Voor een zonnige dag waren zijn klanken misschien iets te donker, maar met zijn bezwerende en hypnotiserende melodieën, steeds voorzien van een stevige drumbeat, wist hij toch tussendoor het publiek wat meer op gang te krijgen.

Noah Vanden Abeele @ Main Stage

Als derde was het de beurt aan Noah Vanden Abeele. Na het energieke optreden van de Berlijn-gebaseerde Italiaan Andrea Belfi zorgde dit voor een enorm contrast. Deze artiest heeft klassieke piano gestudeerd aan het conservatorium van Brussel en behaalde vervolgens ook een postgraduaat piano in Krakau; zelf beschrijft hij zijn muziek als hedendaags klassiek en minimalistisch.

Na een imposante solo neer te zetten, nodigde hij uiterst attent zijn vijf muzikanten uit op het podium. Het viel onmiddellijk op dat de solo-artiest een heel bescheiden persoon is. Naar zijn gewoonte werd hij begeleid door twee cellisten en drie violisten, waarvan één altviolist. In 2018 bracht hij zijn debuutalbum Universe uit en dit werd met trotse integriteit overgebracht op het podium.
De toon werd gezet met een samenspel tussen hem en één van de violisten en vervolgens volgden de cellisten met een stevig ritme. Nadien gingen de drie violisten hier op een heel natuurlijke manier in mee en werden we overspoeld met een enorm melodieus en goed op elkaar afgestemd muzikaal ensemble. We kregen zowel diepe, krachtige stukken als heel gemoedelijke, rustgevende klanken te horen. Eén ding staat vast: de getalenteerde Noah Vanden Abeele heeft natuurlijke pianohanden, waarmee hij enorm vloeiende bewegingen maakt alsof het niets is; een plezier om naar te kijken. Oprechtheid en zuiver timbres staan bij deze man hoog in het vaandel.

Rymden @ Main Stage

Het hoogtepunt van de dag was volgens ons zonder enige twijfel het Zweeds/Noorse jazz trio Rymden. Na de dood van Zweeds pianist Esbjörn Svensson, een groot icoon in de jazzwereld; sommigen vergelijken hem zelfs met Miles Davis, bleven de drummer en de bassist van de groep E.S.T. over. Deze twee laatsten vormden dan uiteindelijk een nieuw trio met Noors pianist Bugge Wesseltoft. Hun groepsnaam komt uit het Noors en betekent de ‘’ruimte’’.

Deze groep was geweldig om naar te kijken en met hun energie en extreem positieve vibes brachten ze iedereen in extase. Het trio had ontelbaar veel muzikale attributen mee: naast het drumstel, de cello en de piano, creëerden ze ook met sambaballen, een marimba en andere instrumenten experimentele klanken voort. Van mysterieus naar swing, van emotionele, zachte tunes tot de meest krachtige passages wisten ze een gekke energy boost naar het publiek over te brengen. Het leek werkelijk of de drie elke seconde van hun oeuvre improviseerden; zo goed waren ze op elkaar afgestemd en het was glashelder dat ze er zelf niks dan plezier uit haalden. Bovendien overdonderden ze ons buiten een sterk op elkaar afgespeeld samenspel ook met krachtige en creatieve wilde solostukken van afwisselend de cello, drums en de piano. Ze brachten onder andere hun album Reflections and Odysseys dat in 2019 uitkwam en eindigden met hun single ‘’Bergen’’, vernoemd naar de stad in Noorwegen waar ze voor het eerst samen optraden. Dit was een waardige, vrolijke en dromerige afsluiter.

OTTLA @ Garden Stage

Last but not least werd deze eerste festivaldag afgesloten met de jazzband OTTLA. OTTLA is een hedendaags jazzproject van Bert Dockx, frontman van Flying Horseman en Dans Dans. Zij speelden als laatste op de Garden Stage en hun muziek is zeker interessant te noemen. De band is een combinatie van een gitaar, twee saxen, contrabas en twee drummers, waarvan één van de twee afwisselt met synthetizers en elektronica. Hoewel al redelijk wat mensen al huiswaarts keerden, slaagden ze er toch in nog een heel deel aan het dansen te krijgen met hun swingend en gevarieerd werk. Doordat de bandleden allen naar elkaar toe in een cirkel waren gericht, stuk voor stuk op elkaar ingespeeld, brachten ze een heel huiselijke en gezellige, energieke sfeer met zich mee.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram zijn er nog meer beelden te vinden. Volgen is de boodschap!