LiveRecensies

Het Grote Pukkelpop 2017 Verslag Deel 4 (met oa. Vince Staples, Parov Stelar en BADBADNOTGOOD)

LiveRecensies

Het Grote Pukkelpop 2017 Verslag Deel 4 (met oa. Vince Staples, Parov Stelar en BADBADNOTGOOD)

Het voorbije weekend kon je Dansende Beren terugvinden op de weide of in één van de vele tenten op het terrein van Pukkelpop. We zagen veel, heel veel. Zo veel dat het moeilijk allemaal in één post te vatten is. Daarom delen we onze meningen en recensies op en lossen we nu alweer een vierde deel. In dit deel vind je wat meer hip hop, elektronische muziek en wat allegaartjes die nog niet in de andere delen te vinden waren.

Op vrijdagnamiddag reed een witte eenhoorn door het publiek, een opblaasregenboog ontpopte op het podium en een constante confettistorm blies over ons hoofd. Neen, uw vrienden zitten weldegelijk niet aan de drugs –of alleszins toch niet met ons medeweten. The Flaming Lips zou je echter wel van een of andere hardnekkige verslaving kunnen verdenken. De band had letterlijk alles uit de kast –of zeg gerust hun opslagloods- gehaald om ons als kinderen in een snoepwinkel te voelen. En dan nog zo eentje waar alles gratis is.

Een afleidingsmanoevre voor de muziek bleek echter onnodig. Sterke songs als “Race For The Prize” en “How??” gaven de muzikale overtuiging. Een intieme knuffel met de Pukkelpoppers beleefde Wayne Coyne bij een cover van David Bowie’s “Space Oddity”. In een grote opblaasbal rolde hij over het publiek en werd letterlijk op handen gedragen. Met “Do you realize??“ kwam de grootse kermisshow tot een eind. De trukkendoos van The Flaming Lips is duidelijk nog lang niet uitgeput en wij fladderden de Marquee uit in een gelukzalige extase, fuck yeah.

Van AB Club, naar de grote zaal van de AB, naar de Main Stage op Pukkelpop. Het gaat erg snel voor Oh Wonder, dat hun tweede plaat kwam voorstellen aan het Belgische publiek. Niet meteen het sterkste album van het jaar, maar er zitten wel enkele toffe nummers bij. Eén van die nummers, “High on Humans”, blijkt meteen de perfecte opener. Meer dan vier nummers krijgen we niet uit die nieuwe plaat en dat hoeft ook niet. Oudere nummers als “All We Do” en “Without You” klinken zoveel beter. Jammer voor de band dat het op een bepaald moment begint te regenen, waarna bijna iedereen de weide verlaat. Josephine en Anthony laten het niet aan hun hart komen en met een brede glimlach weten ze toch nog een fijn einde te breien aan hun show. Leuke mensen en een leuke show, maar ook niets meer.

Stormzy is goed op weg om de koning van het grime-genre te worden. Gehuld in een zwarte hoodie en met een zwaar Brits accent was hij een indrukwekkende verschijning op het podium van de Dance Hall, waar hij een verfrissende en energieke set bracht. De snelle deuntjes en scherpe raps brachten het publiek vlot in extase en dat bleef zo gedurende het volledige optreden, dat naar onze mening gerust wat langer had mogen duren. “Cigarettes & Kush” zorgde voor een ontroerend moment, gevolgd door de remix van het uiterst dans- en meezingbare “Shape of You” en regelrechte banger “Big For Your Boots”. Stormzy bracht het hele plaatje. Het energielevel bereikte een hoogtepunt met “Know Me From”, getuige de ontblote, bezwete bast van de artiest, de enorme moshpit en de hele Dance Hall die luidkeels meeschreeuwde “where do you know me from, where do you know me from?”. Stormzy kwam, zag en overwon.

Dat Vince Staples een excentrieke figuur is met een geest vol zwaarmoedige gedachten, werd donderdag nog eens bevestigd door een ietwat bevreemdend, maar niettemin geniaal optreden. Door het grote scherm op de achtergrond baadt het podium in een rode waas en zal Vince Staples zich een uur lang als een duistere figuur door die waas bewegen. Bindteksten zijn er nauwelijks, een lach hoeven we al zeker niet te verwachten. Het is de 23-jarige rapper menens, zoveel is duidelijk. Zijn laatste album Big Fish Theory is een muzikale parel met invloeden uit heel wat diverse genres, voornamelijk electro, wat live verrassend goed tot zijn recht komt. “Party People”, “745” en “Bagbak” brengen sfeer in de tent en bewijzen wat voor een fenomenale rapper Staples is. “Ascension”, de single van Gorillaz waarop Staples de echte ster is, zorgt voor een klein feestje. Toegegeven, de rapper liet het zangwerk net iets te vaak over aan een opgenomen bandje terwijl hij zelf met een uitdagende blik het publiek in staarde. Lag dat aan zijn astma of was het gewoon een deel van zijn act? Zeker weten we het niet, maar met afsluiters “Norf Norf” en “Big Fish” liet hij het publiek achter, verlangend naar (veel) meer.

Op vrijdag tekenden we om 16u present in de Marquee voor het optreden van all round hiphoptalent Russ. Niet enkel schrijft en rapt hij zijn eigen teksten, hij mixt ook zelf zijn beats en producete eigenhandig zijn debuutalbum There’s Really A Wolf. Een halfuur op voorhand begint de tent al aardig vol te lopen, een teken van de toenemende populariteit van de Amerikaanse hiphopper bij een vooral jong publiek. Veel moeite moet Russ niet doen, met opener “What They Want” heeft hij de afgeladen tent al vanaf de eerste minuut mee. De houten plankenvloer veranderde tijdens het concert letterlijk in een trampoline, ietwat verontrustend maar vooral een bewijs van hoe lit dit optreden was. Uit zijn indrukwekkende repertoire brengt Russ zowel recente hits als “Losin Control” en “Do It Myself” als oudere nummers zoals “Psycho, Pt. 2”. Wanneer hij op het einde ook zijn mama mee op het podium brengt, pakt hij iedereen helemaal in. Naar eigen zeggen mogen we hem in februari of maart terug in ons land verwachten, wees maar zeker dat het een warm welkom zal zijn.

BadBadNotGood slaagde erin om de Club zaterdagavond aardig vol te laten lopen, ondanks de moordende concurrentie. De verloren zieltjes stonden rustig heen en weer te wiegen aan Main Stage voor Bear’s Den, terwijl Floating Points live een trippy feestje op gang trapte in de Castello. Toch moeten we de afwezigen ongelijk geven. BADBADNOTGOOD liet de Club ontploffen. Het concert kwam wat traag op gang maar ontwikkelde zich helemaal tot één van dé dansfeestjes van deze editie van Pukkelpop. Maakten ze gewoon een slechte start of bouwen ze bewust op naar een climax? Het werkte alleszinds want heel de Club was mee met het experimentele jazzkwarter. Drumwonder Alexander Sowinski was de uitverkorene om het publiek wat op te jutten en deed dit uitstekend. Hij vond een goed evenwicht en liet tijdens de afsluiter zowel jong als oud op en neer springen in een vurige finale. Eerder GOOD als BAD, deze show.

Het jammerlijkste concert van Pukkelpop 2017 is misschien wel dat van Tycho. De band rond Scott Hanson had te kampen met technische problemen waardoor ze maar liefst een halfuur te laat aan hun set begonnen. Het gevolg was dus ook een ingekorte set waarbij je maar half kon wegdromen. Toch bleken de problemen nooit helemaal weg en moest de band na ieder nummer de techniek weer aanpassen. Jammer, want het haalde het publiek helemaal uit de flow en zo geraak je helemaal niet gehypnotiseerd. De magie van Tycho’s muziek was nergens te vinden en het gemor en geklaag binnen het publiek sprak boekdelen. Gelukkig zagen we dat Hanson zich schuldig voelde en heeft hij ondertussen op sociale media uitvoerig zijn excuses aangeboden. Een herkansing op 1 november in Muziekcentrum Trix.

Wie met verwachtingen, van welke aard dan ook, naar de main stage was afgezakt voor het optreden van Migos, zal toch even gevloekt hebben. De show werd niet enkel weggespoeld door de regen, maar ook door de late entree van het drietal en de slappe set die daarop volgde. Twintig minuten te laat kwamen ze het podium op geslenterd, minuten waarin hun irritante tour DJ zich even de ster van het hoofdpodium waande, inclusief een rondje door het publiek. Dat we moesten wachten was niet het probleem, wel dat Quavo, Offset en Takeoff geen moeite deden om dat goed te maken met een knaller van een show. In hun designer kleren dwaalden ze wat lusteloos rond op het podium en deden hun ge-autotunede stemmen het werk, niets meer of niets minder. Tijdens “Deadz” leek het publiek toch even wakker te komen en ontstond er een heuse moshpit. Die energie probeerde Migos nog even te rekken met hitjes “T-Shirt” en “Bad and Boujee”, maar toen ze daarna van het podium verdwenen, leek niemand daar echt rouwig om.

We hebben het gevoel dat iedereen D.D Dumbo gemist heeft. Nochtans was dit één van de geniaalste optredens op heel Pukkelpop. Allereerst had hij een heel arsenaal van instrumenten mee (een blokfluit, trompet, saxofoon, trommel,…), gooide die allemaal samen en creëerde hiermee een heel unieke sound gecombineerd met aanstekelijke melodieën. Het klinkt allemaal heel exotisch maar heeft ook een indie invloed die wat aan Foals doet denken. De stem van de frontman laat het geheel allemaal heel verfrissend klinken, denk aan Jeff Buckley die heel vrolijke nummers maakt. We voelen ons even alsof we in het regenwoud zijn vergezeld van een ganse stam, fijn en gezellig.

Sampha staat voor soul hier en daar doorspekt met een vette beat. De man met zijn weelderige haardos had een simpel decor mee, maar zijn muziek was dat allerminst. Hij wist perfect een evenwicht te vinden tussen gevoelige soul op de piano en dansbare muziek waarop niemand kan stilstaan. Hoewel het buiten niet al te warm is, weet Sampha een zwoele sfeer te creëren in de Club. Als hij zijn samenwerking met Drake, “Too Much”, brengt, wordt dit luidkeels meegezongen. Het klinkt zelfs beter zonder Drake erbij. Toch zijn het vooral de pianoliedjes die ons het meest kunnen bekoren, omdat zijn stem dan echt op de voorgrond komt. Exotisch en dansbaar zijn twee kernwoorden die Sampha’s set perfect samenvatten.

Op donderdag stroomde de Castello aardig vol voor onze favoriete Syriër die de hele wereld laat dansen op trouwmuziek uit zijn thuisland. Ja, we hebben het over Omar Souleyman. Onze favoriete Syriër liet de volle tent na een tijdje weer leeglopen en wilde zelf ook maar al te graag vertrekken, als we de frequentie van het kijken op zijn horloge bijhielden. Lag het aan het rustige tempo waarmee hij begon en dat niet al te dansbaar was? Of had het publiek al een klein hongergevoel en had het daarom geen zin om te dansen? Zijn pogingen om het publiek op te jutten met jeeeee’s en jaaaa’s ten spijt, gaf hij er tien minuten voor einde de brui aan. Terwijl iedereen dacht ‘die komt vast nog terug om “Wenu Wenu” te spelen’ en de sfeer in de tent goed zat, was het nog plezanter dan tijdens het optreden zelf. Achja.

Een verlegen Britse jongen en een zangeres met een gouden stem, ziedaar het succesrecept van DJ, producer en multi-instrumentalist Mura Masa. Op zijn plaatjes werkt hij samen met een resem bekende en minder bekende gastvocalisten, maar die kon hij natuurlijk niet allemaal meebrengen naar Kiewit. Daarom koos hij voor een live zangeres die de rol van velen vervulde en dat deed ze met verve. Van intro “Love$ick” (normaal ingezongen door A$AP Rocky) tot “1 Night” (Charli XCX) en “What If I go” (Bonzai), haar soulvolle stem paste perfect bij de elektronicapop van Mura Masa. Het was trouwens ook een plezier om te kijken hoe ze over het podium zweefde, in hippe crop top en met bijbehorende strakke abs waar elk meisje in de zaal jaloers op was. Mura Musa is zo’n artiest waarvan je meer deuntjes blijkt te kennen dan aanvankelijk gedacht en stilstaan op die deuntjes is geen optie. Afsluiter van het feestje was natuurlijk “Firefly”, dat na twee jaar nog altijd garant staat voor een publiek dat helemaal uit de bol gaat.

Vrijdagavond was het koud. Ideaal, dachten we, we dansen ons wel warm met Parov Stelar. Al was het aandeel ‘bewegen op de beat’ kleiner dan dat van ‘bewegen om het warm te krijgen’. Geen fout woord over zangeres en femme fatale Cleo Panther, die zo uit een film noir zou kunnen komen. Ze heerste op het podium. Bij elk nieuw nummer een promopraatje over het nieuwe album, gaat op de duur wel vervelen. Marcus Füreder liet de credits deze keer vooral bij zichzelf liggen, en de hele set klonk elektronischer dan anders. Gelukkig konden de saxen zich tijdens “Catgroove” en “The Lonely Trumpet” wel bewijzen. “All Night” sloot de middelmatige set af. We hebben gedanst, maar hard was het niet.

Je kan deel 1, 2, 3 hier bekijken!

3662 posts

About author
Ook bekend als "Den Beir", oprichter van de site, leidt alles in goeie banen en schrijft ook wel eens iets.
Articles
Related posts
InstagramLiveRecensies

Parov Stelar @ Koninklijk Circus (Cirque Royal): Glitter en glamour

  Het afgelopen decennium bracht Parov Stelar Belgische festivalweides en tenten in beweging met zijn elektronische interpretatie van balkanswing. Het album Live…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Jade Bird - "You've Fallen In Love Again"

Haar debuut-ep Something American zorgde er in 2017 voor dat er plots heel wat ogen op Jade Bird gericht waren. De vrolijke…
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Fred again.. en Stormzy eerste headliners van Pukkelpop 2024!

Bij Pukkelpop zijn ze eindelijk uit hun welverdiende winterslaap gekropen. Echt slapen zat er hoe dan ook niet in voor de organisatie,…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.