LiveRecensies

Shellac @ De Kreun: Waardig ouder worden voor rockers

LiveRecensies

Shellac @ De Kreun: Waardig ouder worden voor rockers

Yours truly keek vol verwachtingen uit naar het optreden van Shellac. Niet alleen voor de snedige post-hardcore, maar ook om de legendarische frontman Steve Albini in levende lijve te zien. U kent hem misschien beter als de producer van Nirvana, PJ Harvey, Pixies en The Jesus Lizard (waaraan Shellac muzikaal nog het meest schatplichtig is). Of u kent hem helemaal niet. Dat kan ook. De Kreun, die eerder groepen mocht ontvangen als Dinosaur Jr. en The Thurston Moore Band, zou de uitgelezen keet moeten zijn voor de Belgische halte van de Shellac-tour.

Een publiek van ouwe rockers klaarstomen voor Shellac is misschien niet de meest dankbare klus, maar Decibelles wist daar wel raad mee. Les demoiselles de Lyon wisten het publiek sterk te boeien, met een live act waaraan meer gevestigde namen een puntje kunnen zuigen. Het zijn waarlijks wijven met ballen aan hun lijf. Net als Brutus laat de drumster ook hier het achterste van haar keelgat zien, alleen ziet het er hier wat minder ingestudeerd uit. En net als Cocaine Piss vliegt er hier en daar wel eens een onverstaanbare schreeuw door de zaal, maar dat net iets minder onnozel.

Over naar de hoofdschotel dan. Al meteen blijkt hoe toegewijd het publiek is. Bij het opkomen wordt Shellac getrakteerd op een staande ovatie. Het publiek is – net als de band – geen drie maal zeven meer, en dus zit een moshpit er niet meer in. Maar dat deert niet, oldschool applaus blijkt even effectief.

Het is niet lang wachten op “My Black Ass”, een stevige vuist in de buikstreek die we met plezier ontvangen. Helaas komt er moeilijk vaart in de set. Albini en co maken mooi lawaai, maar op het podium mag het er net iets gewelddadiger aan toe gaan. De Q&A sessies van bassist Bob Weston tussen de nummers door, zijn het grijnzen waard, maar niet meer dan dat. Er worden grapjes uitgewisseld over frieten en wielrenners (“Staan jullie Belgen niet bekend om jullie wielrenners? Maar was het niet een Hollander die juist de Giro won?”). Onderhoudende en spitsvondige humor, maar het publiek wil harde gitaren die zonder gêne onze trommelvliezen aan flarden scheuren.

Wanneer “Riding Bikes” wordt ingezet, is het publiek eindelijk écht mee. Tenminste, als we mogen afgaan op de hoofden die en masse heen en weer bewegen. Maar dan volgt er opnieuw een intermezzo. Een technisch mankement met de drums slaat een gat in de show dat dient op gevuld te worden. Trump wordt vergeleken met kanker, er volgt wat uitleg bij de versterkers en er wordt gegniffeld.

Dan komt “Surveyor”, Albini en co zijn eindelijk op kruissnelheid want ook “Dude Incredible” breekt spreekwoordelijke potten. Spreekwoordelijk, want de zaal blijft behoorlijk kalm bij zo’n opruiend gebrul.

Oh, my brothers and oh, my other comrades

Let’s leave this place directly

And go where the females congregate

Perhaps they’ll let us fuck them

And on the way, we’ll have adventure

“Ja! Waar zitten die females?! En dat adventure?!” moest deze beer denken.

Albini gaat vadertjesgewijs door de bol, Weston heeft net iets meer suave. Hoe dan ook, Shellac overtuigt. Enkel een vreemd soort spoken word-performance na “Wingwalker” gooit wat roet in het eten. “Just play another song!”, horen we een minder nuchtere man roepen, en we kunnen hem niet helemaal ongelijk geven. Dus speelde Shellac nog een allerlaatste song, tot ieders genoegen.

Bisnummers zaten er niet in, maar een gezellige babbel met het publiek na de set kon er wel van af. De mannen van Shellac bezorgden geen spektakel, maar ze bewijzen wel hoe je als alternatieve rockband waardig kan verouderen.

Related posts
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single VENUES - "Unspoken Words"

VENUES is een posthardcore, alternatieve rockband uit Stuttgart die actief is sinds 2015, toen nog onder de naam Break Down A Venue….
InstagramLiveRecensies

Desertfest 2023 (Festivaldag 3): Zweven door de wolken en dansen in het donker

Het was afgelopen weekend aardig vertoeven in de Trix. Hoewel het buiten de deuren van het Antwerpse muziekcentrum vies en guur was,…
Nieuwe singlesOntdekkingen van "Den Beir"

Nieuwe single KEN Mode - "These Wires"

Nee, KEN Mode is geen uitsmijter uit de Barbie-film, maar een snoeiharde noiseband uit Canada. De bandnaam verwijst naar ‘Kill everyone now…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.