© Damon De Backer
Een monument. Een legende. Will Tura heeft tijdens zijn carrière heel wat bijnamen gekregen, maar ‘De Keizer Van Het Vlaamse Lied’ dekt toch wel het beste de lading. Bijna zeventig jaar actief op de planken, ruim zestig top tien hits en ontelbaar veel albums op de teller maken hem een van de succesvolste artiesten van het land. Ook al hebben zijn hits nooit hoge toppen gescheerd in alternatieve lijsten, toch zal iedereen die iets van muziek kent het talent van Tura bevestigen. Van swing tot kleffe eightiespop, van rock tot reggae en hiphop… geen genre ging de sympathieke man uit Veurne uit de weg. Op die manier componeerde hij een divers gamma klassiekers bij elkaar waarvan velen intussen deel uitmaken van het Vlaams muzikaal erfgoed.
Eerder dit jaar kondigde Tura, met enige pijn in het hart, zijn afscheid van de showbizz aan. Na de vaststelling van Alzheimer liet hij het drukke muziekleven achter zich en na al die decennia te leven voor zijn fans drong de tijd zich op om samen met z’n familie te genieten van een pensioen in stilte. Een ultieme verzamelaar en een tedere, door Bart Peeters gepende afscheidssingle werden uitgebracht en al snel werd een muzikaal eerbetoon in het Sportpaleis aangekondigd: tientallen Vlaamse artiesten zouden het podium beklimmen om als ode aan de legende een nummer van Will Tura te interpreteren. De vraag naar kaartjes was zo groot dat in allerijl een tweede avond werd vastgeprikt. En reken maar dat wij van de partij waren om Tura te vieren.
Voor de speciale avond was natuurlijk geen voorprogramma voorzien, maar om klokslag half negen startte wel een introductiefilmpje waarin de carrière van de muzikale ridder uitgebreid belicht werd. De sfeer in de zaal zat er meteen goed in, want heel wat livebeelden in het filmpje werden regelmatig volmondig meegezongen. Maar de echte ontlading volgde natuurlijk pas toen presentator Ben Crabbé het podium beklom en de band, het immense symfonische orkest en het koor voorstelde. De eerste staande ovatie was meteen ook een feit toen Will Tura als eregast werd voorgeleid en samen met z’n vrouw een centrale plaats op de eerste rij toegewezen kreeg.
Onder het goedkeurend oog van de meester hadden Cleymans & Van Geel de eer om de debatten te openen. Het orkest lanceerde “Vergeet Barbara” indrukwekkend uit de startblokken, maar de stem van het zangduo miste in het begin wel wat kracht. Ze grepen de koe wel weer bij de horens in het tweede deel van het nummer en zo kregen ze het publiek ook aan het applaudisseren en zingen. Paul Michiels bracht aansluitend de klassieker “Hopeloos”. Hij verkende vocaal heel wat treden van de toonladder, maar hield hierbij helaas niet altijd rekening met de toonhoogte van het orkest. Gelukkig redde hij de meubels met een knappe solo op harmonica en zong hij de tweede helft van het nummer op normale toon.
Wat volgde was een avond boordevol hits van Will Tura, gebracht door de kruim van de populaire Vlaamse showbizz. De show splitste zich op in twee delen waarin hits en deepcuts elkaar afwisselden. Günther Neefs bracht een helder, symfonisch sterk onderbouwd “Boven de wolken”, Ruben Block verbaasde met een indrukwekkende versie van “Ik mis je zo” en Peter Vanlaet beklijfde met “Als de muren konden praten”. Voor wie het tekstueel allemaal wat te zwaarmoedig vond klinken, bracht de immer sympathieke Metejoor een sympathieke versie van de gezellige reggaesong “In mijn caravan”. Joost Zweegers zorgde dan weer voor kippenvel door zichzelf alleen op piano te begeleiden met een intens en uitgekleed “Alleen op de wereld”.
Het waren niet alleen mannelijke gastzangers die ode brachten aan Will Tura, er waren ook enkele sterke vrouwen die een indrukwekkende bijdrage leverden. Zo brachten Natalia en Sandra Kim imposante versies van respectievelijk “Morgen gaat ze weg” en “Omdat ik van je hou”. Natalia liet haar song nog rustig opbouwen naar een intense, soulvolle climax maar Sandra Kim duwde vanaf de eerste noot het gaspedaal volledig in en walste de zaal plat met haar vocaal vuur. Het minder gekende zustersduo Cappaert (beschermelingen van Tura’s rechterhand en orkestleider Steve Willaert) bracht een hypnotiserend, folky “Heimwee naar huis” waarin hun harmonieuze stem helemaal centraal stond. De grootheden Helmut Lotti en Clouseau sloten vervolgens sterk het eerste deel af met respectievelijk “Noorderwind” en de luid meegezongen smartlap “Het kan niet zijn”.
Na een korte drankpauze was het aan rasentertainer Niels Destadsbader om zijn kunsten uit de kast te halen. Hij bracht “Met rock’n roll in mijn hart” als een stadionnummer en liet iedereen volop meezingen en wiegen. Vervolgens was er nog meer ruimte voor rock want ook Stijn Meuris was van de partij om “Arme Joe” te brengen, de snijdende song waarmee begin jaren negentig de carrière van Noordkaap werd gelanceerd. Ook Jasper Steverlinck bracht met “Hart van goud” een liedje dat hij eerder op Turalura bracht en dat werd bijzonder goed gesmaakt.
Azijnpissers kunnen beweren dat de muziek van Will Tura eerder glad is en amper uitdaagt, maar in het Sportpaleis zorgden enkele artiesten toch voor een doordacht of scherp randje. Zo kleedde Geike Arnaert het ijzersterke “Linda” uit tot een mysterieuze song die evengoed van Hooverphonic kon zijn, pakte Ozark Henry uit met een boodschap voor natuurbehoud in het knappe “Zeg me (wat kan je meer plezier doen)” en was Daan volop Daan in het treffende “Wat vliegt de tijd”. Maar het was uiteindelijk Free Souffriau die met het tedere “Twee oudjes” zorgde voor het hoogtepunt van het tweede deel. Tijdens dit pareltje was de liefdevolle blik van Tura naar zijn vrouw goud waard.
Voor de finale werd ten slotte helemaal de kaart van muzikaal volksvertier getrokken. Zo bracht Luc Steeno een zonnige versie van “Een huisje in Montmartre” waarop het publiek enthousiast meebewoog. Christoff straalde dan weer in een pak dat even wit was als zijn fonkelende glimlach en zweepte in “Er is een plaats in mijn Armen” heel het Sportpaleis mee als ware het een bierhal in München. Sommige tenen zullen gekruld hebben, maar wij hadden in elk geval een warme glimlach op ons gezicht. En die werd alleen maar groter toen Bart Peeters op de tonen van een accordeon en banjo een knappe, folky versie van “Mooi, ‘t leven is mooi” inzette.
De avond werd afgesloten door alle artiesten die samen een medley van Tura’s grootste sixtiessongs brachten. Hierdoor passeerden doorheen de avond ruim dertig liedjes de revue, en zelfs dan bleven er nog nummers onderbelicht. Gelukkig stond de meester op het allerlaatste moment zelf in voor de ultieme hit, want als afsluiter nam Will Tura zelf de microfoon in de hand om “Eenzaam zonder jou” te zingen. De collectieve zucht van ontroering die door het Sportpaleis galmde, overtrof even de muziek, maar vervolgens hingen de vijftienduizend aanwezigen aan de lippen van Tura gekluisterd. Voor zijn geliefde publiek was dit de gedroomde afsluiter.
In het Antwerpse Sportpaleis werd Will Tura gisteren uitvoerig in de bloemetjes gezet. Meer dan twintig artiesten brachten een diverse en feestelijke bloemlezing uit het rijke oeuvre van De Keizer Van Het Vlaamse Lied. Door de begeleiding van een indrukwekkend orkest, een koor en een sterke band kwamen de rijkelijke gearrangeerde songs helemaal tot hun recht. Tura was merkbaar geëmotioneerd van de hele avond en zal waarschijnlijk nog lange tijd nadromen. Het is hem van harte gegund.
Setlist:
Vergeet Barbara (Cleymans & Van Geel)
Hopeloos (Paul Michiels)
Boven de wolken (Günther Neefs)
Ik mis je zo (Ruben Block)
Morgen gaat ze weg (Natalia)
In mijn caravan (Metejoor)
Omdat ik van je hou (Sandra Kim)
Alleen op de wereld (Joost Zweegers)
Als de muren konden praten (Peter Vanlaet)
Heimwee naar huis (Cappaert)
Noorderwind (Helmut Lotti)
Het kan niet zijn (Clouseau)
Met rock ‘n roll in mijn hart (Niels Destadsbader)
Arme Joe (Stijn Meuris)
Linda (Geike Arnaert)
Twee oudjes (Free Souffriau)
Hart van goud (Jasper Steverlinck)
Zeg me (wat kan je meer plezier doen) (Ozark Henry)
Wat vliegt de tijd (Daan)
Hemelsblauw (solo Fine Fleur)
Een huisje in Montmartre (Luc Steeno)
Er is een plaats in mijn armen (Christoff)
Mooi, ‘t leven is mooi (Bart Peeters)
Dona Carmela / Arrivederci Maria / El Bandido / Draai dan 797204 / Mijn winterroosje (alle artiesten)
Eenzaam zonder jou (Will Tura)
