© Athos Burez
In de twee jaren dat Jinte Deprez en Maarten Devoldere afstand namen van Balthazar, speelden ze iets meer dan 300 optredens. Als rustpauze telt het dus niet mee, als een moment om te herbronnen des te meer.
Balthazar 4.0, als je wil.
Jinte: We horen bij elke plaat dat ze anders klinkt dan de vorige. Maar dat gaat eigenlijk heel spontaan. Je wil gewoon niet hetzelfde maken.
Maarten: We geven er dan de verklaring aan dat we reactionair werkten, dat deze plaat een tegenreactie is op de donkere, intieme soloprojecten. Maar da’s ook maar een uitleg. Het komt uit een buikgevoel.
Jullie zijn twee jaar alleen op de hort geweest, hebben een ander parcours gevolgd. Hoe moeilijk was het om weer samen te schrijven?
Jinte: Wij blijven dezelfde songschrijvers. Maar door efkes ons eigen ding te doen, zijn we allebei kunnen groeien.
Maarten: De eerste nummers die ik weer voor Balthazar schreef, hadden allemaal een platte beat. Gewoon omdat dat niet kon bij Warhaus. Een beetje die tegenreactie opnieuw.
Jinte: Ik heb bijvoorbeeld ook onmiddellijk naar een basgitaar gegrepen, terwijl ik er bij J. Bernardt jaren geen had aangeraakt. Samen schrijven was gewoon een speeltuin.
Als luisteraar zijn Balthazar, J. Bernardt en Warhaus drie verschillende dingen, maar ik veronderstel dat dat bij jullie gewoon door elkaar loopt?
Maarten: Al acht jaar. (lacht) Als je tourt met het ene, ben je achter de schermen bezig met het volgende. Op de dag van mijn laatste show met Warhaus kreeg ik het bericht dat Fever gemixt was. Door telkens met iets anders bezig te zijn en die blik te verleggen, kan je afstand nemen en er objectief naar kijken. En we hebben gewoon geleerd dat je maar beter iets te doen hebt als je op tour bent. Want je moet zoveel wachten. Muziek maken is bezigheidstherapie.
In de beginjaren van Balthazar waren jullie nog studenten. Het is ondertussen al tien jaar jullie job. Verandert dat iets?
Jinte: Eigenlijk doen we nog steeds hetzelfde. Wakker worden, opstaan, en liedjes schrijven. Toen moesten we gewoon ook nog examens maken.
Maarten: Het enige wat verandert, is dat je ervaring opdoet. Het wordt voor mij steeds makkelijker om nummers te schrijven. Maar al die liedjes komen wel vanuit diezelfde plek, diezelfde naïviteit, diezelfde urge om je uit te drukken. Net als toen we 14 waren en liedjes schreven voor het meisje op de speelplaats. En dat verandert niet omdat we nu plots een bvba hebben.
Jinte: Het grappige is dat we speelser zijn geworden. Zeker in het begin heb je nog enorm veel te bewijzen en werk je heel serieus. Nu wilden we de speelsheid laten botvieren.
Maarten: Het publiek mag oordelen of het echt zo is, maar wij zijn wel heel overtuigd dat dit onze beste plaat tot nu toe is. Ik geloof ook wel dat we songwriters zijn die met de tijd beter worden. In tegenstelling tot bands die een magische debuutplaat maken en daarna niet meer kunnen verrassen. Bij ons gaat het omgekeerd. Je moet ons laten rijpen als wijn.
Vier albums ver, dat zijn 43 nummers. Je komt op een punt dat je moet schrappen in de setlist.
Maarten: We willen zoveel mogelijk nieuwe nummers spelen, en die vullen we dan wel aan met (twijfelt) classics, of hoe noem je het?
Jinte: De nummers die het publiek echt wil horen, spelen we nog altijd graag. Maar we leggen de focus op Fever.
Maarten: Ik ben niet zo goed met oude nummers. Ik voel me nogal snel gedistantieerd van mijn eigen songs. Tegen dat de plaat uit is, vind ik ze meestal al niet meer goed.
Jinte: Die oude nummers hebben we echt te veel gespeeld. Maar liedjes hangen heel hard af van de context. Ik ben totaal niet bang dat we de oude er van moetens bij moeten doen, maar ik denk net dat ze anders gaan aanvoelen doordat ze tussen de nieuwe nummers zitten.
Er is ook veel veranderd, in de band zelf dan. Patricia heeft afscheid genomen, Tijs kwam erbij.
Jinte: Iedereen weet ondertussen hoe het komt, en iedereen weet dat we nog even goeie vrienden zijn. We hadden veel vioollijnen op deze plaat, dus is het ook maar logisch dat we Patricia vroegen om die in te spelen.
Maarten: Tijs is er maar sinds na de opnames bij, maar er hangt wel al superveel chemistry.
Nog een voordeel: Tijs kan alles.
Jinte: Inderdaad, ideaal voor ons. En een perfecte aanvulling voor Balthazar.
Maarten: We moeten zelfs niet bang zijn dat we nu geen vrouwenstem hebben. Tijs kan heel mooi zingen als een meisje.
Jinte: We hebben Patricia niet one on one vervangen. Dat gaat ook niet. Het is een ander collectief nu. Vlak voor de break misten we misschien wat spontaniteit en speelsheid, terwijl de soloprojecten muzikaal gezien net heel open en vrij waren. Met Tijs erbij gaat het meer die kant op.
En dan hebben we het nog niet eens gehad over producer Jasper Maekelberg. Hoe groot is zijn inbreng?
Maarten: Groot. Zeker op het vlak van productie heeft hij echt zijn stempel gedrukt. We hadden een visie van hoe het moest klinken, maar hij heeft het naar een hoger niveau getild.
Het had moeilijker geweest om met iemand die je niet kent die Balthazarmachine weer op de rails te krijgen.
Maarten: Ja, we hebben wel moeite om mensen te vertrouwen. (lacht)
Jinte: Jasper is al lang een maat van ons, heeft ook meegewerkt aan de soloprojecten. We konden tussen de tours door gewoon eventjes met hem de studio intrekken.
Maarten: Die songs zijn je kindjes. En een producer is dan een nanny die je kindjes opvoedt. Ik voel mij daar altijd wat raar bij. Bij Jasper had ik dat probleem totaal niet.
Jasper gaat ook als voorprogramma mee op tour.
Jinte: We zaten in de studio te veel pinten te drinken, toen we plots beseften: “Shit, we hebben nog een voorprogramma nodig!” Waarop Jasper: “Shit, ik heb nog veel te veel vrije tijd in mijn agenda!” (lacht) ’t Is ook ergens logisch. We hebben altijd wel jonge Belgische bands meegenomen op tour, en Faces On TV is keigoed.
Maarten: En nu kan hij de liveshow nog wat mee producen ook.
Jinte: Oh nee, zo lang gewerkt en nu gaat hij die plaat nu nóg zoveel moeten aanhoren. (lacht)
Voor die tour kiezen jullie opnieuw resoluut voor Europa.
Maarten: De Balthazaraanhang is tijdens de break in gans Europa gegroeid. Dus dan wil je zoveel mogelijk mensen bereiken.
Jinte: Eigenlijk hebben we, door niet met Balthazar bezig te zijn, twee jaar geïnvesteerd in de naam. De makkelijkste promocampagne ever.
Maarten: Zeker in het begin konden we voor een stuk teren op het succes dat we al hadden. Maar toen duidelijk werd dat de projecten op zichzelf konden staan, groeide Balthazar in landen waar we nog nooit gespeeld hebben.
De vorige keer heeft het zes jaar geduurd voor jullie een pauze namen. Wordt het opnieuw zo’n rit?
Maarten: Ik denk dat we het allemaal op ons af laten komen. We willen ons gewoon amuseren.
Jinte: We leven van dag tot dag. Ik denk dat we met J. Bernardt en Warhaus gewoon gemerkt hebben dat het belangrijk is om niet altijd hetzelfde te doen, om te blijven variëren. Een luxeprobleem.
Fever, het vierde album van Balthazar, is sinds vorige week uit. Op 8 maart speelt de band in de Antwerpse Lotto Arena.
