Het Britse duo Oh Wonder debuteerde eind 2014 met emotionele liftdeuntjes die meer dan eens op de achtergrond te horen waren tijdens reclamespots. Met hun debuutalbum Oh Wonder traden ze in 2015 uit de anonimiteit maar konden de radiogolven nog niet bespelen. Daar komt nu verandering in dankzij opvolger Ultralife, een plaat waarop ze richting echte pop gaan. Een handvol stevige singles en albumtracks worden jammer genoeg nog geflankeerd door overbodige ballads.
Oh Wonder leerden we kennen toen ze elke maand van het jaar 2015 een nieuwe single uitbrachten. Anthony West en Josephine Vander Gucht versierden zo na twaalf maanden een debuutalbum vol mellow alt-pop-deuntjes waarop hun stemmen wondermooi samen klinken. Van zodra het debuut uitkwam, vulden ze elke zaal in een mum van tijd, zowel in Europa, Amerika, Australië als Azië. Met hun enorme populariteit steeg ook de vraag naar nieuw materiaal. Op korte tijd namen ze hun tweede album op in een omgebouwd appartement te London. Ultralife laat een gevarieerder Oh Wonder horen, met meer instrumenten, meer beats en meer mislukkingen.
“Without You” was de radiovriendelijke hit waarmee Oh Wonder eind 2015 een AB wist te vullen. Het enige up-beat nummer van hun debuutalbum vormde de pop-blauwdruk voor hun tweede album. Met “Ultralife” als titeltrack en uithangbord valt de vrolijke sound meteen op. Er zitten 64 verschillende drums in en ook op andere popsongs trok Oh Wonder alle registers open. “High On Humans” blaast de luisteraar gewoon omver met zijn elektronische hoorns. De tekst is op z’n minst vreemd. Het nummer gaat over het ontmoeten van onbekende mensen op de trein. Een even leeg verhaal is dat achter “Lifetimes”, gebaseerd op de documentaire van Leonardo Di Caprio over klimaatverandering. De strofes vormden origineel een ander lied wat bijgevolg leidt tot een nummer dat er eigenlijk twee zijn. De tegendraadse drum werkt niet en de rap evenmin, zeker wanneer je niet meteen doorhebt waarover het nummer gaat.
Een stevig nummer op de plaat waar pittige drums en een hypnotiserende synthesizer wel goed werken, is “Heavy”. De opbouw naar het sexy refrein wordt plots afgebroken om dan opnieuw de spanningsboog aan te trekken. De stemmen van Josephine en West klinken heet in de strofes en Josephine schiet de hoogte in bij het refrein. De muzak-pianosolo in het midden van het nummer is wat overbodig. Even overbodig als het slappe “Heart Strings”. De overdreven piano die repetitief door blijft drammen, verveelt al na een minuut. Op het einde schuilt nog een ontploffing, voor zij die het drie minuten volhouden.
Ultralife is niet altijd even levendig. “Bigger Than Love” en “All About You” zijn saaie ballads die teveel aan de klassieke lounge-muziek doet denken in hotellobby’s. Als tegenpool van de ultravrolijke titeltrack serveert Oh Wonder “My Friends”, een ultra-fragiele ballad die de plaat mooi afsluit. De voorzichtige piano en prachtige stem van Josephine bezorgen ons meteen kippenvel, enkel de cryptische tekst houdt de tranen nog tegen. Het album sluit af met “Waste” een angstige versie van het voorgaande “My Friends”. Het nummer bouwt mooi gracieus en geleidelijk op naar een grandioze finale waarin de hopeloosheid de stem van Josephine bijna doet breken.
Een integer hoogtepunt op het album is “Slip Away” dat mooi begint met liefdevolle teksten en een voorzichtig pianodeuntje. De mhm-ma-ma’s à la Ed Sheeran storen nog niet te hard in de strofes tot ze in de finale versterkt worden door een achtergrondkoor. Naast het duo “Ultralife” en “High On Humans” zijn “Solo” en “Overgrown” de toppers. De laatste is een mooi staaltje Oh Wonder-sound met een gelijke verdeling van Josephine’s en Anthony’s gewicht in de zanglijnen en dansbare beatjes. Warme lyrics wisselen af met een leuk synthesizergeluid terwijl Josephine en Anthony beloven elkaar nooit te zullen verlaten. Op albumopener “Solo” passen de hese stemmen van Anthony en Josephine perfect samen net zoals bij de tekst ‘Breathing in and breathing out’. De sexy strofes kabbelen vlot voorbij op de minimalistische gitaar. Mooie samenzang, kalmerende keyboardgeluiden en subtiele drums, Oh Wonder zoals we het graag hebben.
Op Ultralife probeerde Oh Wonder een stapje richting pop te zetten. Met de hakken over de sloot bereikten ze dat doel zoals te horen is in “High On Humans” en titeltrack “Ultralife”. Op een paar leuke albumtracks en één enkele fraaie ballad na, hadden ze de rest beter overboord gegooid om zich wat meer te focussen op waar ze goed in zijn: emotionele achtergrond-alt-pop met hypnotiserende synthesizers en mooie harmonietjes van Anthony en Josephine.
Oh Wonder speelt deze zomer op Pukkelpop en stelt hun nieuwe album voor in de Ancienne Belgique op 12 december 2017.
