Nieuwe singles

Internationale vrouwendag: Dansende Berinnen

Internationale vrouwendag, een dag waarop we het vrouwelijke geslacht (en genders die zich er mee verwant voelen) in de picture plaatsen. Geen roze mutsen, geen boeketje bloemen, maar bij ons wel een opsomming van enkele vrouwelijke artiesten die méér dan hun mannetje staan. Meer nog, de guts die deze dames tijdens hun sets aan de dag leggen, overtreffen die van de mannelijke genregenoten vaak met sprekend gemak. Voor dit lijstje snuisterden we gezamenlijk verder dan het symbool van het commercieel-feminisme, Beyonce.

Wijze Vrouwen

Een naam die eerst en vooral zeker niet in dit lijstje mag ontbreken is Kate Bush. Een groot deel van het publiek kent haar vooral van de hit “Wuthering Heights” of haar opvallend stemgeluid, maar ze heeft ook het pad geëffend voor verschillende generaties van vrouwelijke artiesten. Ze begon al op heel jonge leeftijd met het schrijven van nummers die nu in het geheugen gegrift staan van heel veel mensen. Ondanks haar (voor die tijd) soms gewaagde muziek, werd ze de eerste vrouw die een zelfgeschreven nummer 1 single én album in de UK had. Een prestatie die haar toeliet om te experimenteren en baanbrekende albums te maken met als hoogtepunt Hounds of Love.

Een visionair die zichzelf altijd opnieuw weet uit te vinden. Zonder haar zou de muziek van artiesten zoals Björk, Bat For Lashes, k.d. Lang of Florence Welsh fundamenteel anders geklonken hebben. (JK)

De manier waarop Björk pop en elektronische muziek combineert met invloeden vanuit de jazz, de triphop, de alternatieve rock en zelfs de klassieke muziek is zodanig origineel dat ze bijna een genre op zichzelf zou kunnen zijn. Deze IJslandse heeft al meermaals bewezen hoe grensverleggend ze wel niet is. De atypische zanglijnen en unieke sound maken dat nummers als “Hyperballad”, “All Is Full Of Love”, “Joga”, en “Hunter” stuk voor stuk niet zomaar nummers, maar echte pareltjes zijn. Een ongelofelijk straffe madam, dat staat vast, maar de originaliteit die daar nog eens bovenop komt maakt haar bijna mythisch en buitenaards. Haar plaats in de muziekgeschiedenis heeft ze dubbel en dik verdiend. (SS)

https://www.youtube.com/watch?v=D0Pv-UkoRC4

Als er ooit nog eens iemand uit de muziekwereld de Nobelprijs voor literatuur zou mogen krijgen dan is het wel Joanna Newsom. Haar teksten zijn pure poëzie van uitzonderlijk hoge kwaliteit. Doorheen haar carrière heeft ze een brede waaier aan thema’s aangesneden, niet zelden met een feministische invalshoek. Van opgroeien in een afgelegen gemeenschap, over oorlog en abortus tot diep filosofische beschouwingen over de vergankelijkheid van de tijd. Met alle metaforen, literaire referenties en verschillende interpretatiewijzen kan je op elk moment nog iets nieuws in haar muziek ontdekken. Tekstueel is het op zich al meesterlijk, maar daar bovenop heeft ze het nog eens feilloos op muziek gezet. Met enkel een harp kon Newsom op haar debuutalbum al een adembenemende sfeer neerzetten. Wanneer ze er op latere albums hele orkestrale arrangementen is gaan bijhalen creëerde ze pas echt een eigen universum. (JS)

Ruige Grieten

Omdat jonge vrouwen ook een stem nodig hebben, brengen we jullie de snedige bende van The Regrettes. De band tourde eerder al met Sleigh Bells (die ook in dit lijstje konden thuis horen) en brachten onlangs hun debuutplaat uit. De frontvrouw is er nog maar 15 maar ze rockt harder dan sommige meer ervaren vrouwen. Ze zingen over volwassen worden vanuit het perspectief van een jong meisje maar het klinkt niet schattig, nee je wil spontaan de moshpit in. No bullshit, aanvaard gewoon wie je bent als vrouw en luister naar The Regrettes als je het echt zeker wilt weten. (NB)

Nog iemand die niet te veel van bullshit houdt is Courtney Barnett. Haar teksten zijn eerlijk en oprecht en zo hebben we het graag. Ze noemt zichzelf ook graag een feministe en beschrijft haar mannelijke compagnons in de band ook als dusdanig. Een vrouw die op haar strepen staat en zo hoort het. Ze beschrijft in haar songs ook wat ze denkt en dat maakt het net allemaal dat tikkeltje unieker. Zelf gaat ze nooit als activiste te werk gaat maar omschrijft ze het subtiel in haar songs door de dagdagelijkse werkelijkheid te omschrijven. Een nuchtere dame die Courtney, zo hoort het. (NB)

Sleater-Kinney behoort tot die kleine groep echt goeie bands die over verschillende decennia relevant blijven. De stem van Corin Tucker, de skills van gitariste Carrie Brownstein en de cool van drum-godin Janet Weiss gaan we nooit moe worden. Met hun debuutalbum uit 1994 werden ze kernleden van het riot grrrl genre en in 2003 tourden ze met Pearl Jam. De song “I Wanna Be Your Joey Ramone” vat het zowat samen: deze vrouwen willen niet in een hoekje geduwd worden, ze zijn gewoon rocksterren. Gossip, Yeah Yeah Yeahs en ook de White Stripes kregen hun eerste podium in hun voorprogramma. Na een voor fans pijnlijke pauze sinds 2006, is Sleater-Kinney helemaal terug met een 8e album in 2015 en een heel recent live album. (MD)

Kunstzinnige Dames

Als we het alt-pop/alt-R&B-talent  BANKS (Jillian Rose Banks) in twee woorden zouden moeten omschrijven, dan kozen we voor ‘sensuele subtiliteit’. Enkele weken geleden bezwoer de Californische de Antwerpse Trix als een cobra in een rieten mand. BANKS vertaalde het ‘vrouw zijn’ wondermooi, eerlijk en confronterend, tot twee maal prachtige platen. Al zijn “Goddess” en “The Altar” geen brute feministische rants, toch kunnen we ze aan de beweging relateren. Denk maar aan hoe kwetsbaarheden en opportuniteiten onderling met elkaar verweven kunnen zijn. (TD)

Een vrouw die het bed deelde met Cara Delevigne, haar eigen signature gitaar heeft en al tien jaar lang de grenzen van de rock opzoekt en verlegd, kan niet ontbreken in ons lijstje met topwijven. Annie Clark, beter bekend als St. Vincent, begon haar muziekcarriere in de band van Sufjan Stevens en werd met haar debuut in 2007 al meteen vergeleken met Kate Bush en David Bowie. Vier albums later is ze nog steeds haar eigenzinnige zelve, werkte tussendoor samen met David Byrne, regisseerde een kortfilm en speelde ze al menig festival plat. Kortom een vrouw met ballen en gouden vingers; een gitaargodin die live nog zo veel beter is dan op plaat. (JV)

Claire Elise Boucher doet graag alles zelf. Onder haar artiestennaam Grimes neemt ze al haar platen zelf op en producet ze die ook. Ze speelt gitaar, synths, drums en zingt alsof ze een elfenprinses is. En alsof dat nog niet genoeg was, maakt ze ook zelf het artwork en regisseert ze haar eigen videoclips. De Canadese brak door met haar singles “Genesis” en “Oblivion” en bevestigde vorig jaar met het heerlijke art-pop album Art Angels. Als we Leonardo Da Vinci een renaissance man noemen, iemand die van alle markten thuis is, dan is Grimes zeker een renaissance vrouw! (JV)

 

Badass Lady’s

In het “bitch”-rijke en vrouwonvriendelijke genre van hiphop zijn vrouwelijke sterren een absolute rariteit. Des te opvallender is dan ook de verschijning van alternatieve hiphopsensatie Princess Nokia. Niet alleen geeft ze het woord “bad ass” een nieuwe betekenis, maar ook het genre van hip hop weet ze helemaal opnieuw uit te vinden. Ze omarmt verschillende invloeden zoals Afrikaanse drums, elektro synths en hiphop en hervormt ze op geniale wijze tot een avant-gardistische en uniek sound. Ultieme bewijs dat deze vrouw genoeg “ballen” heeft: onlangs viel ze tijdens een liefdadigheidsconcert aan de Cambridge Universiteit een mannelijke toeschouwer aan nadat die haar obsceniteiten toeriep. Je bent gewaarschuwd. (LR)

Als je Kate Tempest op straat zou tegen komen, zou je nooit kunnen vermoeden dat achter dat schuchtere gelaat en die lange rosse haren een messcherpe rapbelofte schuil gaat. Wat Run The Jewels doet met twee, doet zij op haar eentje. Kate Tempest mengt poëzie met rap en combineert harde beats met al even harde teksten. Haar debuut Everybody Down ging nog over personages uit haar boek, maar opvolger Let Them Eat Chaos fileerde de Britse politiek en maatschappij met een kapmes. Dat allemaal in een heerlijk Brits accent. (JV)

Ondanks dat de term “raveteef” zo goed als opgenomen is in de Van Dale, zijn er maar weinig vrouwen die de spotlights halen binnen de elektro/house/dance scene. Tijd dus om een beetje licht te schijnen op dit nieuw geweld: Aïsha Devi. Deze schone Zwitserse brak in 2015 grenzen met haar debuutplaat Of Matter and Spirit. In haar handen vloeien industriële beats en spirituele mantra’s tot een harmonieus geheel samen. Zelfs zonder geestverruimende middelen werken de transcendentale ritmes van Aïsha Devi als een mediterend goedje. Innoverend en baanbrekend, zo hebben we onze berinnen graag. (LR)

Belgische Heldinnen

Inspirerende vrouwen met ballen die straffe muziek maken: in dat rijtje mogen zeker en vast Hannah Vandenbussche en Stefanie Mannaerts van Rumours niet ontbreken. Rumours is een band die ooit begonnen is als het soloproject van zangeres Hannah Vandenbussche. Het begon als een afstudeerproject op ‘PXL Music’, maar ondertussen is Rumours uitgegroeid tot een veelbelovende band die een originele mix brengt van pop, triphop, industrial en techno. De ijzersterke vocals van Hannah Vandenbussche, in combinatie met interessante beats en synths gebracht door Stefanie Mannaerts, Jonas Boermans en Pieter-Jan Cools maken van Rumours een band om zeker in het oog te houden. (SS)

Naast de beats en synths verzorgen in Rumours, bouwt Stefanie Mannaerts toch vooral streetcredit op als leading lady van de Leuvense sensatie Brutus. Peter Mulders en Stijn Vanhoegaerden nemen binnen Brutus de snaarinstrumenten voor hun rekening, maar het is Mannaerts die de lakens uitdeelt in deze band. Met haar haren meestal in een opstaande paardenstaart getooid, neemt ze in deze band de drumstokken in de handen. We zijn verrukt op de no-nonsense stijl waarmee ze met die twee houtstaven als een wilde tekeer gaat. Waar ze de energie vandaan haalt om ze zich tegelijk de longen uit het lijf te schreeuwen? We hebben er het raden naar. Girlpower op anabolen. (TD)

Brutus niet hard genoeg? Brutus niet gestoord genoeg? Aurélie Poppins van Cocaine Piss zal dan wel eventjes de puntjes op de i zetten. “Haar mannetje staan” is het al lang niet meer. De furie die Aurélie uitstraalt krijgt de grootste macho al jankend onder tafel. Als een Jack Russell met hondsdolheid versplintert ze elke podium. Deze vrouw straalt uit wat we maar al te vaak de laatste jaren missen op podia, een krankzinnige eigenzinnigheid. Het equivalent van een barbiepop ontdoen van haar plastiek ledematen en het plukken van de synthetische haren. Fuck stereotypes. (TD)

Slot

Het was uiteraard onmogelijk om AL het vrouwelijk talent in een leesbare tekst te gieten. Pakweg Janis Joplin, Amy Winehouse, Selah Sue, Laura-Mary Carter (Blood Red Shoes), Florence zonder haar Machine (en, ja, ga zo maar door) hadden hier niet misstaan.

Aangezien we jullie al die andere door vrouwen gemaakte pareltjes niet willen onthouden werken we momenteel aan ‘Dansende Berinnenlijst’-afspeellijstje.

147 posts

About author
9-to-5 Projectmanager & 5-to-9 Bandmanager. Niet super schrijfactief, maar wel een Dansende Beren-meubelstuk. De pen is van je zus.
Articles
Related posts
2024InstagramUitgelicht

De 50 beste albums van 2024

De beste albums uit België en Nederland lieten we de afgelopen week al op je los, nu is het de beurt aan…
FeaturesInterviews

Interview Steven Thomassen (Toutpartout): 'De programmering is geen kwestie van nattevingerwerk'

Vlak achter de Gentse Vlasmarkt runt Steven Thomassen al dertig jaar zijn boekingsagentschap Toutpartout. Wat ooit begon als een project en hobby…
LiveRecensies

Brutus @ Ancienne Belgique (AB): Liefde en respect

‘Bye bye Unison Live’ las de titel toen Brutus een allerlaatste show rond de tour van desbetreffend album Unison Life aankondigde in…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.