Dat Ludovico Einaudi een meesterlijke pianist is, hoeven we niemand meer uit te leggen. De Italiaanse componist staat bekend om zijn minimalistische benadering van muziek, waarbij hij een verfijnde balans tussen eenvoud en emotie weet te vinden. Zijn carrière begon in de klassieke muziek, maar al snel breidde hij zijn horizon uit naar andere genres, zoals jazz en zelfs elektronische muziek. Zijn oudere werken, zoals Divenire en In a Time Lapse, werden wereldwijd geprezen om hun introspectieve en poëtische kwaliteiten. Stukken als “Nuvole Bianche” en “Una Mattina” zijn inmiddels iconen geworden. Met The Summer Portraits bevestigt Einaudi opnieuw zijn ongeëvenaarde talent om verhalen te vertellen met muziek. Het album, bestaande uit dertien stukken, is geen willekeurige verzameling nummers, maar een compleet zomerverhaal. Het vangt de essentie van dit seizoen: van de vreugdevolle ochtenden vol mogelijkheden, tot het zachte, weemoedige afscheid aan het einde. Het is een album dat ons uitnodigt om in alle rust de zomer in al zijn facetten te beleven.
Einaudi vond inspiratie tijdens een verblijf op een mediterraan eiland, waar hij met zijn familie een tijd doorbracht in een villa. De villa hing vol olieverfschilderijen op hout, gemaakt door een vrouw die haar zomers daar doorbracht met haar familie. De schilderijen legden intieme momenten vast: licht dat door ramen viel, schaduwrijke bomen en de alledaagse schoonheid van het huis. Deze beelden raakten iets bij Einaudi. Hij keerde in gedachten terug naar zijn eigen zomers, naar die vluchtige momenten die vaak haast ongrijpbaar lijken, maar een diepe indruk achterlaten. Voor hem werd de villa een symbool van wat de zomer kan zijn: een tijd en plek waar je zintuigen alles overnemen en de tijd even stil lijkt te staan.
De plaat opent met “Rose Bay“, een stuk dat eerder al werd uitgebracht. Het voelt als een zomerse ochtend, met zachte strijkers en lichte pianomelodieën die een gevoel van verwachting en hoop oproepen. Dit thema wordt verder uitgewerkt in “In Sequence”, waar warme klanken ons omarmen en welkom heten in het seizoen. Naarmate het album vordert, verandert de sfeer. De muziek wordt speelser, luchtiger en levendiger, alsof we ons middenin de zomer bevinden. De melodieën nodigen uit om stil te staan bij de vreugde en vrijheid die het seizoen biedt.
Einaudi laat echter ook de gelaagde kant van de zomer zien. Het is niet alleen uitbundigheid en vreugde; er is ook ruimte voor reflectie en een vleugje melancholie. In “To Be Sun” voel je hoe subtiel hij emoties weet te vangen. Het stuk balanceert tussen een diep verlangen en een troostende hoop. Diezelfde gevoeligheid komt nog sterker naar voren in “Jay“, een van de meest persoonlijke composities op het album. Het nummer is gewijd aan zijn moeder, geïnspireerd door een felgekleurde gaai die haar jarenlang dagelijks bezocht en na haar overlijden bij hem bleef terugkomen. De melodie ademt een intens gevoel van nostalgie, maar straalt ook warmte en troost uit. Het is een prachtig voorbeeld van Einaudi’s vermogen om persoonlijke ervaringen om te zetten in universele emoties.
In de latere stukken, zoals “In Memory of a Dream”, worden afscheid en reflectie de centrale thema’s. Met dromerige vioolmelodieën roept het nummer de sfeer van een stille zomeravond op, waarin je terugkijkt op alles wat is geweest. Het album bereikt een hoogtepunt met “Episode One”, dat de essentie van het seizoen samenvat. Vreugde en verwondering vloeien samen in een melodie die bijna tastbaar aanvoelt. Het is alsof Einaudi je uitnodigt om de zomer vast te houden, zelfs wanneer die langzaam vervliegt.
Met The Summer Portraits bevestigt Ludovico Einaudi zijn status als een van de grootste componisten van zijn generatie. Het album is een gelaagd meesterwerk dat bij elke luisterbeurt nieuwe emoties en details onthult. Op 25 juni presenteert Einaudi dit betoverende werk live in de ING Arena.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek “Episode One”, ons favoriete nummer van The Summer Portraits, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.