© CPU – Mathias Verschueren
Computergeluiden, rare ritmische patronen en opmerkelijk vakmanschap: kort gezegd is Squid dus hoe dan ook opvallend te noemen. Vooral in de begindagen met ep Town Centre werd de band vooral onder de immer groeiende postpunknoemer geplaatst, maar het experimentele tijdperk die ze sindsdien op de wereld loslieten, maakt het steeds moeilijker om een label op de sound van de band te plakken. Niet dat dat experimentele karakter een slecht resultaat opleverde, want zowel Bright Green Field als O Monolith waren om duimen en vingers bij af te likken. Dat de Ancienne Belgique niet was uitverkocht, was dus op z’n minst opvallend te noemen, maar desondanks leverde Squid een pracht van een show af.
Als opwarmer werd de reïncarnatie van The Slits aangesteld. Het driekoppige en uitsluitend vrouwelijke fuga van PEGA mag dan nog komen uit Brussel, toch kwamen er heel wat talen aan bod in het voorprogramma van gisteren. Voorts bleek het ook de ideale opwarmer voor een bij momenten ingewikkelde band als Squid. De lo-fi postpunksound van het drietal deed af en toe wat denken aan Deep Tan, maar klonk live regelmatig wel steviger dan dat. De hoekige drums, vettige riffs en protestlyrics waren niet altijd even makkelijk te verteren, maar klonken zeker meer dan veelbelovend, waardoor we ook in België stilaan op een aantal sterke postpunkbands mogen rekenen.
© CPU – Mathias Verschueren
Onder luid gejoel en een hoop rare synthgeluiden was het om klokslag negen uur dan tijd aan Squid om de AB te doen zweten. Met “Swing (In A Dream)” als opener was ook het meteen duidelijk dat het menens was. De leadsingle van O Monolith klonk op plaat namelijk al bijzonder sterk en intrigerend, maar werd live nog een stuk gelaagder door enkele bizarre synths en geluiden die de sound nog wat meer diepgang gaven. Met “If You Had Seen the Bull’s Swimming Attempts You Would Have Stayed Away” (“Bulls” voor de mensen met weinig tijd) ging het vijftal zelfs nog een stuk dieper in op die lawaaimuur en werd de AB met andere woorden al na twee nummers omvergeblazen.
De band rond drummer en zanger Ollie Judge kwam duidelijk om die nieuwe plaat aan het grote publiek voor te stellen, wat ook merkbaar was aan de setlist. Maar liefst zes nummers van O Monolith stonden namelijk op het programma te pronken, met nog vijf exemplaren van Bright Green Field ter aanvulling. Live klonken die stuk voor stuk bovendien bijzonder goed. “After The Flash” kwam namelijk in de studioversie nogal flets en bijna saai over, maar mede dankzij een prachtige intro zorgde de song gisteren als een memorabel en welgekomen rustmoment tussen een hoop intense nummers. “Devil’s Den” begon even rustig, maar knalde nadien wel nog een minuutje alles aan gort.
© CPU – Mathias Verschueren
Intense nummers zorgen echter ook voor een intense concertervaring, maar ook daar had de band een heel goed antwoord op. Tussen de meeste nummers in viel het namelijk op dat de intermezzo’s nauwkeurig waren uitgedacht en als naadloze overgangen tussen songs dienden. De intro van “Pamphlets” bouwde zo al op naar een eerste climax alvorens het nummer nog maar was begonnen, maar vooral de aanleiding naar “G.S.K”, die zelfs wat begon te neigen naar techno, was fenomenaal. Niet alleen serveerde Squid op die manier nog meer muzikale meerwaarde, ook bleef de schwung constant in de set zitten.
Laten we eerlijk zijn, Squid is niet bepaald voor iedereen. De bizarre songs en klanken zijn al genoeg om heel wat nieuwe luisteraars af te schrikken, maar wie door dat bos van onregelmatigheden kan kijken, is het vijftal een uitzonderlijke band. Ook live blijkt dat keer op keer het geval en dus ook gisteren in de Ancienne Belgique. Als geen ander weet de band een set te doen vloeien in een grote smeltkroes van geluiden, zonder op eender welk te moment te chaotisch of abstract te klinken. Geen wonder dat ze steeds blijven groeien.
Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!
Setlist:
Swing (Inside A Dream)
If You Had Seen the Bull’s Swimming Attempts You Would Have Stayed Away
Undergrowth
G.S.K.
Narrator
After The Flash
Devil’s Den
Peel St.
Documentary Filmmaker
Pamphlets
The Blades
Bij een band uit Brussel is het toch juist niet vreemd dat er heel wat talen aan bod komen?
Squid wordt the new big thing! Op Werchter meer van verwacht maar gisteren fenomenaal concert. Niet iedereen zijn meug, dat klopt, maar lang geleden dat ik zoiets vernieuwend en verfrissend heb gehoord. I love it!
bizarre klanken, rare synthgeluiden ? laat je niet meeslepen door de saaie commerciële mainstream ethos van heden ten dage
persoonlijk mochten ze nog wat vuiler & dynamischer uit de hoek komen
soms was het iets te perfect … te braaf, te beheerst als het ware
maar ok, touren kan vermoeiend zijn, we weten niet op welke party
ze de dagen ervoor belandden, een katertje hier een katertje daar
al bij al geslaagde shit !
* we mogen van geluk spreken dat bands als deze de huidige status quo in de muziekwereld, met name saaie voorspelbare shit in vraag stellen _ _ _
nee, prikkelen moeten we, shockeren, uitdagen, tegen de stroom ingaan !
(maar wel ingenieus uiteraard)
zo hoort het !