© CPU – Joost Van Hoey
Het lijkt absurd dat tegenwoordig ons Belgisch cultuurlandschap van hogeraf impliciet in vraag gesteld wordt. Met lede ogen moeten we aankijken hoe de hele sector bloedt. Het moet een logistieke hel geweest zijn, maar Wilde Westen slaagt er vooralsnog in hun reeks outdoorconcerten op het dak van De Kreun te laten doorgaan. Gisteren werden VENTILATEUR en PAARD. daar geprogrammeerd. Het beloofde alleszins een unieke avond te worden, mondmaskers en social distancing in acht.
VENTILATEUR mocht de spits afbijten. Mopjes over de bandnaam en het warme weer laten we in het midden. De Brugse band bestaat uit een klassieke combo van drums (Iben Stalpaert), bas (Jasper Hollevoet) en gitaar (Daan Soenens). Een halfuurtje lang bracht het trio een instrumentale genrecocktail van jazz en rock, afgewerkt met een blaadje postrock. Dat laatste kwam voornamelijk door de breed gestrekte opbouwen en intense hoogtepunten. Enkele regendruppels tekenden halfweg ook even present. Gelukkig voor de band, die in volledige open lucht speelde, bleef het bij die enkelingen. VENTILATEUR bracht onlangs ook een gelijknamige ep uit.
Aan hoofdletters geen gebrek: na VENTILATEUR was het de beurt aan PAARD. De relatief jonge band bouwde vorig jaar een heuse fanbase op, enkel en alleen met live optredens. Sinds enkele maanden is er ook eindelijk PAARD.-materiaal om thuis te beluisteren. De singles “Bembe” en “Oci” zullen te horen zijn op hun debuut-ep die op 16 oktober verschijnt.
Het plastic oranje paardje werd traditiegetrouw aan het begin van de show opgehangen. Hoewel hij deze keer weigerde te trappelen, werd hij wel van verkoeling voorzien door vibrafonist (en fluiter) van dienst Wim Segers. Een kleine introductie van de bandleden blijft uiteraard wel op zijn plaats. Het trio bestaat uit Wim Segers op vibrafoon en toetsen, Owen Weston op bas en Bert Minnaert aka Sigfried Burroughs op drums. Zoals VENTILATEUR voorziet ook PAARD. ons van een genre cocktail. Een zoete mix van nu-jazz, funk en hiphop deed ons een uur lang zweven (op onze stoel natuurlijk).
PAARD. bracht resem aan groovy nummers. Er was meer afwisseling dan ooit. Zo hoorden we naast de twee singles ook een prachtige cover van SUMI’s (wat is dat toch met die hoofdletters?) “Blue Road” waarop Segers zijn talenten als toonvaste fluiter bovenhaalt. Er was ook ruimte voor een zwoel hiphopnummer waar Weston zijn innerlijke ScHoolboy Q op losliet: een flow die we maar al te graag terughoren op de ep. Verder was er nog een naar eigen zeggen trager nummer. Ons leek het meer een impromptu Rage Against the Machine-cover met Wim ‘Zach De La Rocha’ Segers als frontman.
Wat ons het meest opviel aan de set van PAARD. was dat de groep haar nummers, die vorig jaar veeleer allemaal jams waren, heel wat heeft uitgediept. We zagen drie vrienden die erin beginnen te slagen om als een volwaardige band te klinken. Hoewel instrumentaal alles altijd al strak zat, is er een duidelijke stap vooruit merkbaar in termen van songschrijven. Het blijft ook een genot om de drie vrienden bovenal plezier te zien hebben op het podium. De virtuositeit en de speelse flair waarmee de muzikanten hun muziek brengen, zorgden ervoor dat het publiek niet kon wegkijken. Dit optreden bevestigt nogmaals dat ons kleine landje bruist van cultuur. Hop PAARDJE. hop!
