Jan Swerts kennen we al langer als getergde componist. Zo bracht hij in 2016 Schaduwland uit, een album dat eerst hoorde te dienen als soundtrack voor een onbestaande zombiefilm, maar uiteindelijk een hoogstpersoonlijk rouwdicht werd voor een desastreus 2014. In dat jaar werd zijn zoon gediagnostiseerd met Gilles de la Tourette. Dit viel onmogelijk te paren met zijn hooggevoeligheid, waardoor de Sint-Truidense muzikant afscheid nam van zijn huwelijk en zo ook van zijn familie. Vandaag bracht hij een aantal liederen in het halfronde openluchttheater Rivierenhof. En dat om vijf uur ’s ochtends.
Bij het sluimeren van de nieuwe dag bevonden enkele tientallen gewilligen zich te midden park Rivierenhof, waar het faux oriëntaals theater zijn poorten vroeger dan gewoonlijk opende. Daar, met de nodige voorzorgsmaatregelen in acht genomen, kwam Limburgse pianist en songwriter Jan Swerts ons naar eigen zeggen geen pakket meezingers uit zijn oeuvre, maar wel een sombere sessie sfeermuziek brengen. ‘En dat bovenop de huidige situatie dan nog’, grapt de artiest, ook al lijkt hij zelf ook maar groen mee te gniffelen.
Bij het begin van de show vraagt Swerts het publiek niet te applaudisseren, ‘zelfs al is dat vreselijk moeilijk als je zo’n genialiteit in de oren krijgt.’ Wonderwaar blijft het publiek stil en begint de band, die naast Swerts zelf op piano en zang over twee gitaristen beschikt, hun set. Deze vloeit impeccabel over van lied tot lied. Het breekbaar samenspel is dan ook van een ongewoon kaliber. Deze haast minimalistische, sobere nummers volledig synchroon brengen is een taak die weinigen is weggelegd. Toch slagen ze erin om, zelfs op dit vroege uur, ons een onberispelijk spel toe te dienen.
Het trapsgewijs pianospel van Swerts bouwde laag voor laag op tot een steeds intenser weergalmen in de open bosplek. De structurele herhaling van een enkele noot of akkoord wordt al snel vervoegd door de ijle zang van Swerts of door als belgerinkel aandoend gitaargetokkel. Op de achtergrond speelt soms een tape met enkele snaren of een bedwelmende synth om het geheel te ondersteunen. Ook dit wijst weer op de onberispelijke timing die de muzikanten bezitten. Een uur aan een stuk wisten ze dit alles op een eigenzinnige wijze tot een grijpend geheel te combineren.
Ook de locatie speelde hier een relevante rol: de natuur tilde de muziek tot tastbare hoogtes wanneer het ochtendgloren schemert en de vogels ontwaken. Getjilp en gefluister van gevleugelden en gebladerte vormen mede de concertervaring. We zouden zelfs durven zeggen dat het concert extra magie heeft te danken aan de setting. Het sluiten van de ogen en genieten van deze roes bracht genoeg teweeg bij het volk, al kunnen we nooit met zekerheid zeggen of de aanwezigen knikkebolden tijdens deze vroege uurtjes, of volledig werden meegezogen door de dromerige, subtiele gelaagdheid.
Van begin tot eind wist de band ons te bekoren met hun gelaagde opbouw aan hoorbare kopzorgen. Het muzikaal sterk spel van Swerts en zijn band stelt nooit teleur en werd vandaag al te aangrijpender door tijdstip en locatie. Het concert bracht op deze manier een unieke ervaring teweeg bij zowel artiest als luisteraar. Graag zien we zo dus ook meer van deze ochtendglorenconcerten verschijnen in de toekomst.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
