© CPU – Jan Van Hecke
Vorig jaar bracht Tristan met Delidomia een schitterende tweede ep uit. Met een aantal nummers wist Tristan aan te tonen hoe veelzijdig ze wel niet is, maar het belangrijkste van al is dat ze de luisteraar weet mee te nemen in haar eigen wereld. Toen ze die ep live voorstelde in de Handelsbeurs in Gent, zagen we vaak een nog braaf meisje op het podium staan. We weten niet wat er het afgelopen jaar is gebeurd, maar deze keer blies de muzikante ons bijna omver en dat met tien nieuwe nummers. Een jaar geleden omschreven we haar als La Petite Princesse, maar ondertussen is ze de koning van haar eigen universum.
Het was de bedoeling dat Tristan uitsluitend nieuwe muziek zou spelen vanavond en die belofte maakte ze (op het bisnummer “Weslanda” na) helemaal waar. Kan je een publiek entertainen met nummers die ze nog nooit eerder te horen kregen? We gaan ervan uit dat Tristan hoopte van wel en ook in die opzet sloeg ze.
https://www.instagram.com/p/CCyy7kygC-R/
Wanneer we terugdenken aan de eerste ep van Tristan en deze vergelijken, kunnen we niet anders dan vaststellen dat de muzikante enorm gegroeid is. Zowel op het vlak van schrijven als haar muziek brengen voor een publiek. De muziek is minder braaf dan vroeger en ook wat harder geworden. Tristan heeft ballen en dat liet ze vanavond zien.
De eerste en laatste nummers waren vrij catchy, maar liggen nog steeds ver van popmuziek. ‘You don’t miss me and that’s okay’ is een lijn die we op het einde van dat voorlopig naamloze nummer met gemak meezongen. Hadden we gemogen, dan hadden we zo nu en dan ook wat mee gedanst of bewogen op de muziek. Halverwege de set kregen we een zeer dansbaar nummer te horen en ook Tristan had het moeilijk met stilstaan. De zangeres beweegt heel graag en dat vaak op een zwoele manier. Voeg daar nog eens een verleidelijke blik aan toe en zo wordt het haast onmogelijk om niet te vallen voor Tristan.
https://www.instagram.com/p/CCyy_TNAw9T/
De muzikante experimenteert al eens graag met muziek en liet dat vandaag nog maar eens zien. Elektronica wordt langzaamaan wat belangrijker in haar muziek, maar de grootste verrassing was wellicht de klarinet die ze plots bovenhaalde. Nog een moment waarop Tristan wist te verrassen, was toen ze a capella begon aan een van de nummers. Doorheen de set kwam ze als een sterk persoon over, maar ze durft zich ook kwetsbaar op te stellen. Tristan lijkt steeds veelzijdiger te worden, waardoor ook het zelfvertrouwen en als gevolg daarvan de présence toeneemt.
Tristan is nooit een voorspelbare artieste geweest, maar afgelopen avond deed ze verschillende zaken die we niet verwacht hadden. Of het nu gaat over de klarinet (waarvan we in de toekomst graag meer zouden zien), het uiterst dansbare nummer of het zich kwetsbaar opstellen terwijl ze heel het optreden zo machtig overkomt, Tristan weet verrassend uit de hoek te komen en zo slaagt ze er in om een klein publiek te entertainen met bijna uitsluitend nieuw materiaal. De artieste groeide de afgelopen jaren veel en ook op vlak van peformance. Met een mooie outfit en passende bewegingen wist ze het publiek bijna te betoveren.
Alle nummers (op het bisnummer na) werden de afgelopen dagen gemaakt en staan dus nog in hun kinderschoenen, maar toch kunnen we niet wachten om deze in onze living op een hoge volumestand te beluisteren.
