LiveRecensies

Flying Horseman @ Gent Jazz 1.5: Enigmatisch de nacht in

© CPU – Joost Van Hoey

Het moest dit jaar de grote terugkeer van Flying Horseman worden. Nieuwe plaat, nieuw geluid en een grote clubtour. Dat laatste is er nooit van gekomen, die plaat verscheen bijna exact een maand geleden. Op Gent Jazz 1.5 kreeg Flying Horseman voor het eerst de kans om dat album aan een echt publiek voor te stellen. De organisatie mocht dan ook het bordje ‘uitverkocht’ bovenhalen, want alle tafeltjes waren goed bezet. Ze zagen een Flying Horseman in bloedvorm dat zijn volledige plaat voorstelde met ook wat ouder werk.

Openen mocht Rosa Butsi. Dat is de nieuwe naam voor Sound Track laureaat Roos Denayer en ze vertelde ons dat het vernoemd werd naar haar oma. Leuk dus, maar het is de muziek die spreekt en niet de naam. Die muziek klonk heel mooi met de krachtige en soms breekbare stem van Denayer. Toch wist het publiek dit minder te appreciëren, want Denayer leek door de set-up meer op een dorpsfeest te spelen terwijl iedereen met elkaar aan het praten was dan een echte show te geven. Jammer, maar we zijn er zeker van dat Denayer voor een echt geïnteresseerd publiek wel intens kan overkomen. Nu passeerde het gewoon maar en hoorden we weinig memorabels. Volgende keer in een betere omgeving en alles komt goed.

Gent Jazz 1.5 is een kleinere, intiemere versie van het grote festival. Met gisteren twee bands op de line-up merkte je dat het grootste deel van het publiek voor Flying Horseman kwam. De band rond Bert Dockx bracht er Mothership in zijn geheel (maar in een andere volgorde). Met “Citizen” wist de groep meteen de aandacht van de volledige weide te trekken. Een bezwerend synthgeluid in combinatie met een exotisch geluid zou iedereen zomaar aan het dansen krijgen. Alleen, hier moest je blijven zitten. Dan maar bewegen op je stoel en dus zagen we het publiek volledig mee wiegen met de muziek.

Het leuke aan Gent Jazz 1.5 is dat je het festivalgras kunt ruiken en voelen, het enige minpunt is dat niet alle tafels een even goed zicht bieden. Dat zorgt er dan ook voor dat de beleving van deze show voor iedereen anders zal zijn geweest, maar puur muzikaal was het om duimen en vingers bij af te likken. Met “Hotel” was ook de tweede song een heerlijk speels geheel en al meteen werd aangetoond hoe Mothership eigenlijk veel meer grooves bevat dan voorgaand werk.

‘Het is speciaal om weer te spelen’, zei Bert Dockx nogal ongemakkelijk. Je merkte dat hij even moest wennen aan het opnieuw op een podium te staan voor een publiek. De man was in de concertvrije periode duidelijk wat van zijn haar beginnen verliezen, waardoor het zeker goed is dat hij nu weer kan optreden. Toch viel er nergens een foutje te bespeuren en leek de band goed op elkaar ingespeeld. Dat vertaalde zich in epische outro’s, waarbij de twee stemmen van de zusjes Maieu zich als een soort bezweerders tussen de gitaren mengden. Het werkte heerlijk, want onze aandacht werd er alleen maar door versterkt.

Waar nummers als “Flare” en “Where Do You Live” een eerder gezapige sfeer creëerden, zorgde “Set Reset” voor een ommezwaai. Het is de meest catchy single die Flying Horseman ooit uitbracht en lijkt dan ook heel atypisch in de set. Toch bleek het de aanleiding te vormen om daarna iets meer snelheid in de set te steken met het zwoele “Secrets”. De baslijn zorgde hier voor een vettige sound, waarna je zin had om op je stoel te kruipen en daarop mee te dansen.

Naar het einde van de set toe begon de zon ook steeds meer te verdwijnen. Waar het kil en fris aanvoelde op onze stoel, werd het alleen maar warmer op het podium. “Deep Earth” bleek wederom een hoogtepunt door de krautrockinvloeden op het einde en natuurlijk de heerlijke gitaarsolo’s, en “Faithfully Yours” kwam live nog eens dubbel zo hard binnen. ‘Night time is the right time’, zingt Dockx en we konden het meer dan beamen. De muziek begon open te bloeien en duister te worden, net als de wereld. Een betere combinatie konden we niet bedenken.

Na een uurtje was het tijd voor twee bisnummers, weer in het duistere thema. Waar “Bright Light” ons echt helemaal inpalmde door de mantra-achtige vocals, werden we in “Night is Long” nog eens getrakteerd op heerlijk gitaarspel. In een vlaag van chaos en rust werden we dan echt de nacht ingestuurd en konden we concluderen dat Flying Horseman hun nieuwste plaat niet beter kon voorstellen dan hier. Het werd een intens optreden, waarbij de gitaren al eens ferm durfden uithalen en we soms gehypnotiseerd werden, maar evengoed soms zin hadden om ons aan het dansen te zetten. Flying Horseman wordt er alleen maar boeiender op, zoveel is zeker.

Setlist:

Citizen
Hotel
Flare
Where Do You Live
Set Reset
Secrets
Summer Dance
A Song That Lasts
Deep Earth
Faithfully Yours

Bright Light
Night is Long

3662 posts

About author
Ook bekend als "Den Beir", oprichter van de site, leidt alles in goeie banen en schrijft ook wel eens iets.
Articles
Related posts
AlbumsFeatured albumsRecensies

Bert Dockx Band - Ghosts (★★★★): Beklijvende geruststelling

Over de muzikale bijdrages van Bert Dockx kan je intussen een mooi spinnenweb leggen. De Belgische muzikant, schrijver en auteur heeft aandelen…
InstagramLiveRecensies

Dans Dans @ Handelsbeurs: Over de grenzen van genres heen

Sommige bands zijn gevormd om hun muziek live te brengen en zalen omver te blazen. Wij rekenen Dans Dans tot deze categorie….
AlbumsFeatured albumsRecensies

Dans Dans - 6 (★★★★): Spontane uitbarsting van kwaliteit

Een mens moet het niet altijd moeilijker maken dan het is. 6 is het zesde album van Dans Dans en bestaat uit…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.