Mark Foster en zijn kompanen leken tot voor kort met het gaspedaal ingedrukt richting de afgrond te rijden, met een reeks zwakke, voorspelbare singles die vooral klonken als misplaatste pogingen tot radiosucces. Eind mei wist de groep echter te overdonderen met het zwoele “Lamb’s Wool”, vervoegd door het nieuws dat ze hun contract bij label Columbia hadden opgezegd. Zo blijkt ging het echter om een heropgevist nummer uit het Supermodel-tijdperk, dus het was nog niet duidelijk of we met overtuiging van een Foster the People-renaissance konden spreken. “The Things We Do”, dat initieel gepland stond voor begin juni maar vermoedelijk door de wereldwijde Black Lives Matter-protesten werd uitgesteld, moest duidelijkheid scheppen.
We vinden het resultaat eerlijk gezegd een randgeval. Het nummer start veelbelovend met funky bassen en de door een vocoder gehaalde stem van Foster. Tijdens de refreinen breekt de instrumentatie open en lijkt de zon van achter de wolken te komen. De blazerssectie die dit mede mogelijk maakt klinkt wel nogal synthetisch, maar het storend effect daarvan is vrij beperkt. Over het algemeen weet “The Things We Do” voor de eerste tweeënhalve minuut zeker te bekoren; we wagen ons zelfs aan een danspasje.
In de coda wordt het nummer echter volledig omgegooid, en het is daar dat de scheuren zich beginnnen te vertonen. De poging tot variatie kunnen we alleen maar toejuichen, maar een tweede “Loyal Like Sid & Nancy” is dit geenszins. Het is vooral de productie die het nummer hier in de weg staat; het weelderige arrangement van “Lamb’s Wool” is vervangen door een vrij minimalistische beat, en een aantal momenten zijn als gevolg nogal ongemakkelijk leeg. De plotse overgang naar de coda geeft de indruk dat de twee delen van “The Things We Do” vrij lukraak bijeen zijn gegooid, en de daaropvolgende melodische ommegooi klinkt veel te dof om echt een climactisch effect te hebben. Ook vinden we de outro—die om af te studeren aan de “Runaway”-leerschool nog iets meer haar best zal moeten doen—niet een erg bevredigend einde.
Een twede triomf voor Foster the People vormt het niet, maar “The Things We Do” is een stuk interessanter dan wat we de groep vorig jaar hoorden doen. Iets meer studiotijd besteed aan het laatste derde had het evenwel nog een stuk beter kunnen maken.
Ontdek nog meer nieuwe muziek op onze Spotify.
