AlbumsRecensies

Decay – Staring at the Sun (★★★): Goede plaat met vreemde timing

Kan elk muziekgenre overleven zonder enige aanpassing toe te voegen? Sommige muziekgenres hoeven zichzelf niet constant uit te vinden en kunnen overleven door kleine aanpassingen te doen en terug te vallen op oudere invloeden. Andere genres, die al zwaar beïnvloed worden door andere genres, hebben het lastiger. Denk maar aan het immer populaire genre ‘nu-metal’ anno eind jaren 90. Zonder een klimatologische aanpassing was dit beestje nu morsdood geweest. Maar wat met het genre ‘post-hardcore’. Tegenwoordig is het al een trend om het woordjes ‘post’ voor alles te plaatsen, maar dat laten we nu even buiten beschouwing. Post-hardcore is simpelweg hardcorepunk waar vaak met een cleane stem wordt gezongen en dat vaak kan terugvallen op melodieuze rock(pop). Invloeden gaan van Fugazi, naar Thrice, Glassjaw, Refused, … Deze plaat bespreken was vooral een stap terug naar het verleden.

Decay is een vrij nieuwe band uit Liverpool die een eigen vorm van posthardcore brengt. Dit kwartet heeft alles om het te maken in het wereldje van bovengenoemd genre: een goede cleane stem van Daniel Reposar, een goede ritmesectie en een prima gitarist. De variatie is hier een belangrijke factor, en dan bedoelen we dit zowel in tempo als in hardheid. Want laat ons duidelijk zijn, deze muziek is niet voor iedereen weggelegd. De riffs zijn ooit snoeihard, de stem kan ook verschrikkelijk uithalen en de drums kunnen verschroeiend uit de hoek komen. Maar toch, ondanks deze stevige delen, kan dit genre ook erg poppy klinken. Dat komt vooral door de afwisseling tussen deze twee delen zodat het zachtere deel ook echt poppy kan klinken. Het is ook door dit deel dat dit genre een enorm gevarieerd publiek kan aantrekken.

Een belangrijk gedeelte van post-hardcore is niet enkel de muziek zelf, maar ook de teksten. Vaak zijn die persoonlijk en emotioneel geladen. Ook deze teksten gaan vooral over de zanger zijn verleden en betrekken onderwerpen zoals verlies, rouw, alcoholisme, … Niet echt topics om vrolijk van te worden, maar dat is ook geen emotie dat zo’n band wil laten overkomen. De eerste single “Comfortable” is een typisch nummer dat alles weergeeft wat deze band in hun mars heeft. De vocalen gaan van poppy tot schreeuwend, met het accent steeds juist. Er wordt verteld over de dagelijkse problemen en de dingen die ze zelf enorm haten. In de clip wordt gekozen voor een wazige toestand van de band, maar dat werd opzettelijk gedaan om zich te verstoppen voor al die problemen.

Het is vaak een gezond evenwicht zoeken tussen het poppy gedeelte van dit soort muziek en het zwaardere gedeelte. De fanbase zal ook daar steeds verdeeld over blijven wat de beste nummers zijn. Sommige verkiezen het iets gezapigere gedeelte, en dan verwijzen we deze al snel door naar de openings- en titeltrack “Staring at the Sun”, die heel poppy begint en weinig uithalen kent naar het zwaardere werk. Ook afsluiter “23” is een rustiger nummer waar deze fans absoluut hun hart zullen kunnen luchten. De variatie tussen deze twee delen van de muziek vinden we ook zeker terug in de laatste single “Feel Better” waar een goed evenwicht gevonden wordt en waar, net zoals bij “Comfortable”, wordt getoond wat deze band allemaal in zich heeft. De vocale opener laat ook meteen duidelijk horen dat deze zanger absoluut potentieel heeft. Live zou het er dan natuurlijk ook wel boenk op moeten zijn.

Maar niet enkel de emotie waar tranen aan te pas komen, zit verborgen in deze muziek. De heren kunnen ook furieus en boos uit de hoek komen. En het is weeral deze tegenstelling die de muziek zo anders maakt dan andere. Stevigere stukken tonen net ook die emotie waar ze zich boos over moeten maken. Nummers zoals “Empty Feelings” en “Ache” zijn voorbeelden van waar deze band zich van deze stevige kant laat zien. En misschien wel het beste voorbeeld van deze omzetting van emotie is het nummer “Misery” waar alles door merg en been gaat; zowel die boosheid als het verdriet. Het kan natuurlijk ook wel zijn dat dit door de stevige start je onmiddellijk bij je nekvel grijpt en niet meer loslaat. Een ijzersterk nummer en wat ons betreft hadden er zo wel meer op mogen staan.

De vraag is nog steeds of het genre op zich kan overleven zonder enige aanpassing. We weten het eerlijk gezegd niet. De plaat is op zich een goede plaat, maar toch worden we onmiddellijk twintig jaar terug in de tijd geslingerd. Op zich niet mis mee, maar kwestie originaliteit blijven we hier op onze honger zitten. Als dat niet belangrijk is, dan moet je deze plaat absoluut in je bezit hebben. Staring at the Sun wordt op 10 juli uitgebracht op Fox Records en er zullen snel data volgen voor hun kunnen te laten zien.

Facebook

Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.

Related posts
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Botch - "One Twenty Two"

Het regent onverwachte comebacks deze zomer. Na de aankondiging van een nieuw album van The Mars Volta en de eerste tour voor…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Frank Turner - "Haven't Been Doing So Well"

In het Britse hardcorepunkmilieu is Frank Turner al lang geen onbekend gezicht meer. De punker met het peperkoeken hart startte zijn carrière…
AlbumsRecensies

Quicksand - Distant Populations (★★½): Minder koppen, minder rockers

Als we op de albumcover mogen afgaan, is dit het slechtste Quicksand-album. Het muzikale oordeel is niet zo dramatisch, maar wel consequent….

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.