AlbumsRecensies

Cloud Nothings – The Black Hole Understands (★★★★): Synthese van een millennialcarrière

Op 3 juli verraste Cloud Nothings ons via Bandcamp met een nieuw album, uitgebracht in eigen beheer. De immer variërende en toch herkenbare formatie uit Cleveland (Ohio) gaf tijdens de lockdown een reeks opnames van optredens vrij, en verzekerde ons dat er nieuw werk zat aan te komen. Blijkbaar had de groep het toen over een ander studioalbum dat ook nog een release zal zien. We durven er geen geld op zetten, maar misschien zal dat wat meer in de lijn van hun vorige Last Building Standing zijn, want deze laatste additie maakt het niet té wild. Het is een bevredigende expressie van de nihilistische onzekerheid en misschien voorbarige opluchting die iedereen de laatste weken ervaart. The Black Hole Understands is bedoeld als financiële steun voor een band die dit jaar zonder tourinkomsten zit. Van de opbrengst gaat 25% naar een fonds dat muziekles in kansarme gemeenschappen aanbiedt. Onderstaande nummers zijn als enige gratis op Bandcamp te luisteren en heeft een fan op YouTube gezet.

Cloud Nothings begon in 2009 als een lo-fi popproject van tiener Dylan Baldi. The Black Hole Understands is het tiende album in de discografie van deze band die elke alternatieve rockstijl wel eens aanraakt, met telkens een kern van post-hardcore. Attack on Memory uit 2012 werd geproducet door Steve Albini en het anthemische “I’m Not Part of Me” uit 2014 kreeg een plaatje in de lijst van beste songs uit de 10s. Hierdoor groeide het luisterpubliek en stegen de verwachtingen, zodat Life Without Sound én Last Building Standing stevig bekritiseerd werden. Het ene wegens te soft, de ander ironisch genoeg wegens te hard. The Black Hole Understands blijkt echter een comfortabele synthese van alles wat Baldi ooit gedaan heeft, met extra focus op melodie.

Dat maakt “Story That I Live” meteen duidelijk. Het gitaarspel galmt een beetje zoals op het latere en wat meer poppy werk van Sonic Youth. Steve Shelley is natuurlijk net als Jayson Gerycz een drummer uit de hardcore punkscene. De delicate melodieën en evenwel rommelige uitvoering ervan leren dat ook de geest van Dinosaur Jr. niet ver weg is. De productie is 100% perfect. Zelden klonk een lofi album zo clean en in ballans dat je continu elk instrument kunt onderscheiden. Rekening houdend dat de band nooit heeft samengezeten en alles via e-mail moest samengooien, kan je niet anders dan onder de indruk zijn. Extra punten voor de bassist die duidelijk ruimte krijgt. Dit album zou het juweeltje kunnen zijn dat de hele alternatieve rockscene verenigt en deze outsiders verheft tot op een verdiende troon tussen de groten.

De eerste zes nummers houden consequent onze aandacht vast en zijn bijna inwisselbaar als zoete hoogtepuntjes van het album. “An Average World” bevat een synth overdub van Chris Madak uit Bee Mask tijdens het crescendo op het einde. Het enige minpuntje is dat er niet meer van dit soort climaxen op het album voorkomen. “A Silent Reaction” en “Right On The Edge” zouden er wel eentje kunnen gebruiken. “Tall Grey Structure” is instrumentaal en doet vaag denken aan desert rock. Het is één van de beste instrumentaties op het album, op een moment dat je denkt het beste al gehoord te hebben.

Op de latere nummers dreigt de animo een beetje te verwateren. Deze bevatten wel de haakjes om ons mee te leiden, alleen wat minder. Het is hier dat we hoopten op nog een noise uitbarsting, maar het tempo blijft tien minuten lang ontspannen. De afsluiter en albumtitel neemt nog een sprintje, maar eindigt en een fade-out in plaats van een knal. De dubbele vocals zorgen doorheen de plaat voor een soort shoegaze gevoel, wat de vele luchtige momenten aanvaardbaar maakt. Een unicum voor deze anders grommende band is de falsetto in “A Silent Reaction”. Op “Right On The Edge” kwinkeleert Baldi dan weer moeiteloos mee met de gitaarlead in hoog register, wat ons ongekend genot bezorgt.

Cloud Nothings maakt hun albums graag live in de studio, via improvisaties en wisselwerking tussen de bandleden. Dit was echter een bocht van 180 graden qua methode maar meteen een schot in de roos. Het bewijst dat Baldi een compositorisch genie is en dat hij met ‘GarageBand’ kan werken. Doorheen zijn levendige en catchy rockanthems droomt hij van een betere wereld post-corona. Met de uitgave van The Black Hole Understands is die droom al een beetje werkelijkheid geworden.

Facebook / Twitter / Instagram Website

 

167 posts

About author
Alles bij elkaar en in het groot: ooit wil ik nog eens uitsluitend iemand zijn die ja zegt!
Articles
Related posts
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Cloud Nothings - "I'd Get Along"

Ieders favoriete posthardcore-subgenrejongleur die eruit ziet alsof hij in zijn moeders kelder woont, heeft een nieuw album klaar. Dit lijkt een vrij…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Cloud Nothings - "Running Through The Campus"

Eind vorig jaar stond Cloud Nothings plots weer op het voorplan met de leuke single “Final Summer”. Qua timing had het trio…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Kim Gordon - "I'm a Man"

Kim Gordon is het levende bewijs dat op cool zijn geen leeftijd staat. De legendarische artieste ging recent haar 70ste levensjaar in,…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.