In 2020 werd er al veel fantastische postpunk gemaakt, denk maar aan Collector van Disq of Every Bad van Porridge Radio, twee albums die ons volledig omverbliezen. Ook het Canadese Pottery draagt zijn steentje bij aan de postpunkrevival door het beste van enkele legendarische bands als Talking Heads, Gang of Four en Devo terug boven te halen. Ze maken uiterst dansbare postpunk die bovendien ontzettend tijdloos klinkt. Als piepjonge band zetten ze zich al met dat geluid via ep No. 1 op de kaart. Daarmee bemachtigden ze bijvoorbeeld een plaatsje op de affiche van Best Kept Secret van dit jaar.
Hoog tijd dus voor een volwaardig album! Welcome to Bobby’s Motel is een conceptalbum waarbij Bobby symbool kan staan voor eender wie en waarbij het vieze motel de representatie van het imperfecte leven is. Thema’s als ellende, geluk en alles tussenin vormen de tekstuele basis van het album en de verbinding tussen Bobby en zijn motel. En muzikaal? Bobby geeft je een rondleiding door een motel vol funk, grooves en een tikkeltje noise. Opwarmer “Texas Drums Pt I & II”, dat ondertussen al weer een paar maanden oud is, vat de sound goed samen: op percussie gebaseerde rock met daarover rammelende gitaren en veel verschillende lagen zang.
De drumroffel die ons verwelkomt, vinden we nu al legendarisch. Ratelende drums en heerlijke baslijnen vormen de basis voor het feest dat Pottery is. We horen enorm veel Talking Heads, bijvoorbeeld in het meeslepende “Hot Heater” en zeker in de praatzang van “Bobby’s Forecast”. Echter blijft het zeker niet enkel bij Talking Heads. Zo heeft bijvoorbeeld “Reflection”, dat steunt op een geweldige baslijn, iets onheilspellends dat bij die legendarische groep rond David Byrne niet echt te vinden was. Maar wanneer de funky gitaren op “Texas Drums Pt I & II” weer invallen, kunnen we toch niet anders dan denken dat dit niet zou misstaan op bijvoorbeeld Remain in Light.
Het einde van “Down in the Dumps” is atmosferisch en loopt perfect over in het volgende nummer. Dat doet het album trouwens heel vaak. De overgangen tussen de verschillende songs verlopen feilloos, waardoor het album een constante flow heeft. “NY Inn” struikelt en springt over het ritmische en haalt aanstekelijke synths boven. De sound van de gitaren is helder en in your face. De zang bestaat vrijwel altijd uit verschillende lagen: de diepe stem van frontman Paul Jacobs met daarover hoge samenzang en extra stemmen die allerlei accenten geven.
“What’s in Fashion” bevat iets country-achtigs door de galopperende drums en de prachtig klinkende gitaren. “Take Your Time” rust op een baslijn die ons doet denken aan “A Forest” van The Cure, maar dan op steroïden. Afsluiter “Hot Like Jungle” laat je achter met een voldaan gevoel. Je kan enkel maar zuchten van genot na dit gekke feest vol riffs, grooves, bongo’s, geflipte baspartijen en nog zo veel meer.
Met Welcome to Bobby’s Motel heeft Pottery nogmaals bewezen een geweldige nieuwkomer te zijn. Hoewel hun sound niet geweldig uniek is en ze hun mosterd halen in het verleden, weten ze de verschillende invloeden toch te blenden tot een product dat zijn doel raakt. Dansbaar is het, meezingbaar ook. Pottery is een gekke bende met een heel sterke ritmische basis. We hopen snel live een feest met hen te kunnen meemaken, maar voor het zover is, zullen we eerst nog een aantal keer in Bobby’s Motel verdwalen.
Website / Facebook / Instagram / Twitter
