Het verhaal dat Khruangbin de laatste jaren heeft geschreven is uiterst merkwaardig. De geschiedenis van de Texaanse band gaat al meer dan tien jaar terug. Drummer Donald Johnson en gitarist Mark Speer leerden elkaar kennen door samen in een gospelband te spelen in de lokale kerk. Later kruist Laura Lee hun pad en wordt ze aangespoord om bas te leren spelen. Aanvankelijk gaan de muzikanten hun eigen weg uit, maar nadien vormen ze hun eigen band Khruangbin, wat Thaïs is voor vliegtuig.
De muziek die het drietal maakt blijft lang onder de radar, maar wordt hier en daar toch opgepikt. Via een Late Night Tales-compilatie leert het publiek de ontspannen maar bezielde klank van de groep kennen. De kalme levendige ritmes, psychedelische toets en Midden-Oosterse gitaartexturen spreken de mensen aan, ook op hun debuutalbum The Universe Smiles Upon You uit 2015 en de tour die daarop volgde.
Desalniettemin moest het grote succes nog volgen. Drie jaar later brengt de groep Con todo el mundo uit en het album blijkt onverwacht een heel grote impact te hebben. Vlak na de release gaat de plaat over de tongen, wordt de groep enthousiast onthaald op festivals over heel de wereld en spreken fans en pers over ‘de ontdekking van het jaar’. Opmerkelijk, want het is niet evident om in een wereld met een overdaad aan prikkels succes te boeken met subtiele instrumentale muziek. Of is het dat juist wel? De levens van Lee, Johnson en Speer zijn er in ieder geval drastisch door veranderd.
Khruangbins derde album Mordechai staat deels in het teken van de keerzijde van dat succes. Toch is de plaat het resultaat van vrijheid en overwinning. Na de drukke tournees ging Laura Lee kamperen met haar vrienden. Een rustgevende ervaring, maar ook een die wist te inspireren. Ze ontmoette er namelijk een familie waarmee ze al snel een band vormde. Een man genaamd Mordechai begreep heel goed de uitputting die Laura Lee kende, en gaf haar een heel belangrijke les: ‘Het draait allemaal om de reis, niet om de bestemming.’
Dat gevoel van vrijheid en gewonnen levenswijsheid is het hart van deze plaat. Die vitaliteit wordt nog steeds uitgedrukt in hun kleurrijke beroerende muziek, maar op Mordechai is er ook opvallend meer zang te horen. Met een tedere samenzang reflecteert de groep over het leven, herinneringen en thema’s die universeel een gevoelige snaar weten te raken. Zo kijkt de groep op een liefdevolle manier naar het leven op “Time (You and I)”, de ontzettend aanstekelijke leadsingle van Mordechai. Het nummer viert het leven in alle talen en accepteert de eindigheid van ons aards bestaan in een salvo van catchy hooks.
De muziek van Khruangbin was vroeger zo goed als instrumentaal, maar toch voelt de toevoeging van zang niet als een gimmick. De vocals vloeien perfect samen met de subtiele, laidback sound van de groep. Geen enkele tekstregel is dan ook te veel, waardoor elk woord blijft resoneren. Vooral in het ontroerende “Dearest Alfred” komt dit tot zijn recht. Bovenop een eenvoudige beat, melodieuze bas en Oosters gitaarspel galmen de brieven tussen Lees grootvader en zijn tweelingsbroer. Het is allesbehalve evident om plots je muziek te beladen met teksten, maar die gewaagde zet heeft zijn vruchten afgeworpen.
Toch is het de instrumentatie die de hoofdrol blijft spelen bij Khruangbin. In het interview dat we met de groep hadden, legden ze dan ook uit dat ze eerst de muziek schrijven om daarna deze aan te vullen met woorden. Die muziek ligt nog steeds in lijn met wat we al van hen gehoord hebben, maar toch zijn ze enorm geëvolueerd. Daar waar voorganger Con todo el mundo directe inspiratie putte uit funk en globale subgenres zoals afrobeat, Thaïse funk en desert blues, klinkt het werk op Mordechai als een volmaakte symbiose tussen al deze invloeden. De groep heeft hun stijl nog meer verpersoonlijkt en creatief gebruikt, maar altijd met respect voor de tradities.
Hierdoor klinkt de muziek op Mordechai universeel, maar weet ze toch op persoonlijke manier te beroeren. Naast de speelse, vrolijkmakende nummers als “First Class”, “Shida” en het Spaanstalig zomerplaatje “Pelota”, weet de groep dan ook een diepere spirituele snaar te raken op veel van hun songs. Het summum hiervan is “So We Won’t Forget”. Het lied straalt een diep en bevredigend gevoel van geluk uit. De ritmesectie klinkt uiterst dansbaar, maar de magie speelt zich af tussen de hemelse melodieën die gevormd worden door de samenzang en Mark Speers kleurrijk gitaarspel.
Na de grote doorbraak lagen de verwachtingen voor een opvolger van Con todo el mundo heel hoog, maar die zijn prima ingelost. Khruangbin vindt op Mordechai de perfecte balans tussen vernieuwing en het behouden van hun kenmerkende stijl. Het drietal is er in geslaagd om hun invloeden verder te verpersoonlijken, meer uit hun instrumenten te halen en nog meer ziel in hun muziek te steken. Middenin hectische tijden en overprikkelingen blijft Khruangbin een oase van rust en bezinning die ons het leven op een positieve manier laat zien.
