De meeste genres zijn verbonden aan een bepaalde stemming. Voor punkrock zijn die stemmingen eerder positief te noemen. Geen donkere maar plezierige gedachten vieren hier hoogtij. Wanneer punkrockers proberen tekstueel wat ernstigere items aan de dag te brengen, dan loopt het daar vaak mis. Ook gaat het er vaak niet zo ernstig aantoe zodat er snel gedacht wordt dat elk punkrocknummer uit drie akkoorden bestaat en veelal alles op elkaar lijkt. Er zit natuurlijk wel ergens een eenvoudige structuur in punkmuziek, maar toch zijn er al vaak bands geweest die met genoeg variatie op de proppen kunnen komen. New Found Glory is er zo een, een aantal uitschuivers buiten beschouwing gelaten.
New Found Glory behoeft voor de modale punkrockfan weinig introductie. Dit kwartet uit Florida maakt (pop)punkrock sinds 1997 en wordt op een of andere manier toch als pionier binnen het genre beschouwd. Na hun debuut op Eulogy Recordings kwam deze band al snel bij een aantal grote labels terecht. Na wat omzwervingen zijn ze op het iets kleinere Hopeless Records terechtgekomen, wat de band wat meer vrijheid gaf. Vrijheid loont natuurlijk niet altijd want vorige ep From The Screen to Your Stereo was, wat ons betreft, geen schot in de roos. De cover van “Frozen” klonk akelig hard als een versie van K3, zodat we die snel hebben gelaten voor wat ze was. We hoopten met deze nieuwe plaat op beterschap.
En jawel, beterschap is er zeker en vast! New Found Glory is zo’n beetje een guilty pleasure geworden waar je instant gelukkig van wordt. En dat is ook gewoon de bedoeling van deze heren: pretentieloos plezier waarbij je niet veel moet nadenken. Je moet het deze band nageven dat ze op een of andere manier eenvoudig klinkt, maar muzikaal toch uitstekend in elkaar steekt. Het meezinggehalte is hoog maar toch is het niet zo dat je deze nummers na vijf luisterbeurten beu bent . Opener “Shook By Your Shaved Head” vat de hele plaat samen in een paar kernwoorden: stevig genoeg zodat het niet te plat wordt en je wil meezingen, met een vleugje humor in de teksten. Het recept voor een perfecte (pop)punkrockplaat.
Forever and ever x Infinity gaat met een heel aantal nummers op deze manier verder. Met momenten is het uiterst melodieus en neigt het naar de poppy punk die New Found Glory de laatste jaren wat meer aan het doordrukken is. Maar toch is er op deze plaat opnieuw ruimte voor stevigere hardcorepunk. Een goed voorbeeld hiervan is de laatste single “Himalaya” die met momenten doet denken aan een hardcorenummer. Het einde van dit nummer is een mooi voorbeeld van hoe stevig het kan worden. Daarnaast varieert een nummer als “Do You Want To Settle Down” met singalongs die op een goed hardcorenummer niet zouden misstaan.
Dat het soms stevig genoeg is, is een waarheid als een koe. Op deze manier verdient New Found Glory heel wat respect terug bij oudere fans. Want uiteindelijk gaat de groep al een hele tijd mee en is het pad niet altijd mooi effen geweest. Deze plaat gaat terug op zoek naar de roots die ze op een of andere manier wat overboord hadden gegooid. Toch zeggen we ook hier dat deze plaat niet alles in goud laat veranderen. Nummers zoals “More and More” en “Slipping Away” zijn zeer rustige nummers en lijken zelfs een beetje op ballades. Je vindt geen van bovenstaande ingrediënten meer terug en dat is jammer genoeg toch een smet op deze uitstekend punkrockplaat.
Forever And Ever x Infinity zal voor vele fans van het genre de zomer weer domineren, en terecht. Dit is sinds lange tijd een van de beste platen van New Found Glory geworden. Ligt het aan het hoog gehalte van singalongs? Of is het dan toch de leuke variatie tussen poppunk, punkrock en breakdowns? Eigenlijk maakt het allemaal niet uit. De punkrockers onder ons zullen deze plaat kunnen smaken en hopelijk kunnen wat verloren fans de draad terug oppikken. Hopelijk volgt er snel een of andere tour, want deze zomer zal niet dezelfde zijn zonder deze plaat.
Ontdek nog meer nieuwe muziek op onze Spotify.
