InterviewsUitgelicht

Interview Mattias De Craene: “Ik heb een gespleten muzikale persoonlijkheid”

© CPU – Joost Van Hoey

Het gaat hard voor Mattias De Craene. In een paar weken tijd konden we op sociale media zien dat MDCIII aan nieuwe dingen werkt, kregen we een gloednieuwe single van Nordmann te horen en als kers op de taart bracht ’s Gents beste saxofonist zijn allereerste solo-ep uit. We spraken met hem over deze drie projecten en meer.

We kunnen niet anders dan jou met een saxofoon zien. Hoe is de liefde voor de saxofoon ontstaan?

Hoe weet ik nog steeds niet precies. Ik kocht vaak cd’tjes op de rommelmarkt en dan vond ik dingen die me aanstonden. Via die weg en ook via platen leerde ik de saxofoon enigszins kennen. Op een gegeven moment was ik er van overtuigd dat ik sax wilde spelen. Beginnen deed ik in een oer-Vlaamse harmonie toen ik elf of twaalf jaar was. Ik speelde tien jaar lang vrijwel enkel klassiek. Op een gegeven moment besloot ik jazzmuziek te studeren. Daar heb ik helaas nooit honderd procent mijn draai in gevonden omdat ik vond dat ik er weinig identiteit en eigenheid in kon steken. Uiteindelijk is het dan ook traditionele Amerikaanse muziek. Daarom startte ik een zoektocht. Hoe kan ik mijn instrument op een andere manier gebruiken? Hoe kan ik mijn saxofoon gebruiken als tool om mijn eigen verhaal te brengen? De Rock Rally met Nordmann is hierin enorm belangrijk geweest. Toen besefte ik: ‘Er is rockmuziek en er is sax en ik kan die twee combineren.’ Vanaf toen is mijn zoektocht beginnen groeien en hebben we met Nordmann een weg gevonden in alternatievere rock en pop. Ondanks alles is de zoektocht nog steeds niet afgerond.

Tijdens die zoektocht heb je al verschillende sounds gevonden die je laat klinken in je projecten. Hoe sta jij tegenover die verschillende stemmen in verschillende bands?

Je zou kunnen zeggen dat ik een gespleten muzikale persoonlijkheid heb. Twee jaar geleden had ik het idee om een soort concept te starten. Ik wou muziek maken in een kwartet, in een trio, in een duo en solo. Door vier albums te maken wou ik onderzoeken op welke manieren ik mijn saxofoon als stem kon gebruiken. Hoe sterk kan ik die stem veranderen naar de context? Het eerste waarmee ik begon was een project met twee drummers en ikzelf op saxofoon, wat MDCIII zou worden. Er kroop meer tijd in dit trio dan ik initieel ingeschat had. Ondertussen zijn we twee jaar verder, brachten we met MDCIII een album uit en nu is het tijd voor mijn soloproject. Uiteindelijk zie ik mijn solo-ep als een deel van een groter onderzoek. Ik moest mijn soloproject concretiseren, maar het is geen eindpunt. De kurk is er nu af, het is afgewerkt. Laten we nu vooral vooruit kijken. Vroeger dacht ik dat het goed was om één stem te hebben, en dat doe ik nog steeds, maar het is geen vereiste om fijne dingen te kunnen doen. Voor mij is het momenteel nog een zoektocht en dat is oké. De tijd zal het wel uitwijzen.

Hoe zou je je nieuwe sound op je ep zelf omschrijven? 

Tijd en tijdloosheid zijn twee belangrijke concepten. Je moet als luisteraar niet het gevoel hebben dat de tijd snel vooruitgaat, maar dat je er tijdloos in kan blijven hangen. Op de vinyl staat een quote van een indiaan over tijd: ‘Our original instructions are to listen to that cloud floating by and the wind blowing by. That’s poetry and prose in English but it is ‘Wakahan’ in Lakota, it means to consciously apply mystery to everything. Everything is alive and has it’s own consciousness.’ Daarnaast is het voor mij ook belangrijk dat je de vinyl ziet. Muziek is slechts één ding, maar er is ook artwork aan verbonden. Ik wou dat het een document van een momentopname werd. Het voelt een beetje als een tijdelijk archief voor mezelf, midden in mijn onderzoek. Daarom heeft het niet echt een titel of sterk beeld. Er hadden evengoed vijf andere nummers op kunnen staan. Daarom koester ik de vinylversie ook zo. Dit alles valt pas samen op dat object.

Hoe zijn de lange stukken op je ep geschreven? Zijn het composities, improvisaties of een mix van beiden?

Beiden. Mijn insteek was vooral dat ik alle klanken uit mijn saxofoon wou laten komen. 99% van wat je hoort is met mijn sax gemaakt. Het was een uitprobeersel met veel experimenten. Ik heb veel opnames gemaakt door granulaire synthesizers, een soort synths die je signaal opsplitst in microdeeltjes en opnieuw samenbrengt, tot rare dingen laten hervormen. Het laatste nummer is een remix door Vectrex. Hij kreeg carte blanche en heeft er door gebruik van bijvoorbeeld drumcomputers een techno-achtige remix van gemaakt. Ook Dijf Sanders heeft geholpen door een summiere bijdrage aan de mix te leveren.

We stellen ons tijdens het luisteren van je muziek een soundtrack voor. Als je zelf mocht kiezen, wat voor soort film lijkt je ideale beelden bij je muziek?

Soundtracks maken, is iets waar ik me heel graag in wil toespitsen. Bij muziek maken is een beeldende wereld creëren voor mij dan ook een essentieel onderdeel. Ik zou het wel eerder in het vreemde, donkere genre zoeken. Ik heb ooit eens een mail gestuurd naar Fabrice Du Welz, een Belgische regisseur die films maakt die qua sfeer tussen Hitchcock, Lynch en Tarkovski liggen. Toen heb ik een ep’tje gestuurd, maar nooit meer een reactie gekregen. Als hij antwoordt, doe ik het meteen. (denkt na) Eigenlijk maakt het me niet zo veel uit en wil ik, als het vanuit mijn hart vertrekt, voor eender wat wel een soundtrack maken.

Is het geen risico om op dit bizarre moment een ep uit te brengen? 

Het is natuurlijk maar een ep en geen full album. Ondertussen is de geest van de maatschappij toch een beetje tot rust gekomen, dus is er terug ruimte voor releases. Er zijn uiteindelijk dan ook al heel veel platen uitgekomen. Wat wel jammer is: je brengt je plaat uit, maar meestal hangt er wel een liveverhaal aan vast en dat is nu wat verloren gegaan. Toen de lockdown inging, kwam Dijf Sanders zijn nieuwe soloplaat uit. Hij is een goede vriend van mij en ik help hem live en op plaat soms een handje. Bij die release merk ik wel dat het moment errond wat verloren is gegaan. Anderzijds komen er wel bands met unieke alternatieven. Compact Disk Dummies, Hypochristmutreefuzz en Vito brengen bijvoorbeeld hun plaat zelf aan huis. Het moment creëeren hangt af van hoe je het zelf aanpakt. Maar zoals ik al zei, is een fullalbum nog iets anders dan een ep. Het is gewoon jammer dat het live niet kan doorgaan, want er waren een paar fijne concerten gepland, maar it is what it is.

Ga je het liveverhaal uitstellen of later op een andere manier doen?

Het gaat niet anders kunnen dan op een andere manier. Eerst zouden concerten verplaatst worden naar een later moment in het voorjaar. Nadien kregen we te horen dat dat niet kon, maar dat alles naar het najaar verplaatst. Maar ook daar zijn die perspectieven nu niet bijzonder positief. Bovendien zijn er veel agendaconflicten in het najaar. Shows komen dus misschien terug in het najaar, maar veel ook pas in het voorjaar van 2021. Dat gaat ongetwijfeld in een lichtjes andere gedaante zijn. Als je weet waar je voor staat, is het handig, dan heb je een doel, maar nu is er een beetje een gebrek aan perspectief. Daarom is het goed dat je zelf perspectief geeft, zodat je naar dingen toe kunt werken. Ik blijf zelf muziek schrijven en de tijd zal wel uitwijzen hoe het loopt.

We kregen onlangs het nieuws te horen dat Nordmann terugkomt. Wat mogen we verwachten?

Het is veranderd. We hebben een vijfde man erbij, namelijk Thijs Troch, pianist bij onder andere Hypochristmutreefuzz. Qua sound hebben we gezocht naar contrasten tussen hard en zacht. Maar het is een overwegend zachtere sound, iets minder rock en iets meer cleane gitaarklanken. Dit najaar komen we met een derde plaat. Die gaat consistenter zijn dan de vorige twee. We zijn iets volwassener als groep en hebben bovendien minder het gevoel dat we ons moeten bewijzen. Bovendien is het ook een echte studioplaat geworden. Het is een duidelijk verhaal geworden waar we echt blij mee zijn. Onze insteek was dat we een plaat wilden maken met echte songs. Jasper Maekelberg producet de plaat, want hij weet wel echt hoe je een song opbouwt en hoe je er vlees in steekt.

We hebben het over je solomateriaal gehad en over Nordmann. Gaat er ook nog iets gebeuren met MDCIII aangezien we onlangs online een repetitie te zien kregen?

Momenteel zijn we allemaal thuis zelf dingen aan het opnemen. Langzaamaan zijn we iets aan het opbouwen, dat uiteindelijk een tweede plaat moet worden. Die plaat willen we niet laten klinken als de eerste, dus is het zoeken naar nieuwe wegen. We hebben een beperking omdat we slechts saxofoon en percussie zijn, maar tegelijk realiseren we ons dat we ook daarmee ongelooflijk veel kunnen doen. Er komt volgend jaar dus zeker een tweede album aan, maar het heeft nog tijd nodig om te rijpen.

Je soloproject, Nordmann en MDCIII lijken alle drie heel actief bezig te zijn. Hoe maak je de balans tussen de drie projecten? 

Tot net voor de lockdown was het best heftig. Naast muziek deed ik ook een theaterproductie en was ik druk bezig met opnames. Het was heel veel, dus een balans was er niet echt. Stiekem ben ik een beetje blij dat ik nu even rust heb.

En qua muzikale balans? 

Elke band is zijn eigen universum. Je klinkt niet alleen. Andere muzikanten doen je anders klinken.  Een band is voor mij dan ook elkaar doen klinken. Door de samensmelting van muzikanten klink je anders en dat merk ik zelf in de verschillende projecten.

Wat brengt de toekomst? 

De nabije toekomst is vrij uitgestippeld. Dit ep’tje had normaal zo’n twintig optredens die nu afgezegd zijn. De nieuwe plaat van Nordmann komt dit najaar uit, die van MDCIII waarschijnlijk in het voorjaar van 2021. Ondertussen hoop ik zelf genoeg interessant materiaal te verzamelen om een fullalbum te kunnen maken. Ook ga ik met Dijf Sanders op stap in het najaar. In de verdere toekomst hoop ik tot een bepaald punt te komen dat ik met een hangmat vertrek naar Zuid-Amerika. Voorlopig houdt de liefde voor muziek me nog in België.

Ten slotte, op We Are Open gaf je ons de boodschap ‘Relax your anus!’ mee. Kan je die bizarre oproep nog eens toelichten? 

Ik kwam in Gent een kennis op straat tegen. Toen we afscheid namen, riep ze me deze raad achterna. Toen ik thuis kwam probeerde ik het. Wat een opluchting was dat! Ik had al dertig jaar mijn hol niet ontspannen. Ik raad het iedereen ten zeerste aan.

Facebook / Instagram

 

Related posts
Nieuwe singlesOntdekkingen van "Den Beir"

Nieuwe single Elias - "Explode / Boalis"

Hoewel Elias Devoldere als solo-artiest nog niet zo veel op zijn naam heeft staan, bereikte hij al redelijk wat bij andere projecten….
Nieuwe singlesOntdekkingen van "Den Beir"

Nieuwe single The Christian Club - "Ignorance" (feat. Mattias De Craene)

Elk jaar trekt op Onze-Lieve-Heer-Hemelvaart de Heilig Bloedprocessie door de historische binnenstad van Brugge. De eveneens uit Brugge afkomstige band, met minstens…
LiveRecensies

MDCIII @ Trix (Bar): Gezellige zondagavond

Drie weken geleden gebeurde datgene waarop we geruime tijd heugelijk wachtten: een nieuwe plaat van MDCIII was te beluisteren, een project waarvan…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.