Postpunk ontstond destijds als een reactie op punk, waarbij men zich afzette tegen de afgezaagde simplistische akkoordenschema’s die de punkscene toen overheersten, en een plaatsje afdwong voor experimentalisme en andere rare toestanden. Lithics, een bende trotse postpunkers afkomstig uit Portland, debuteerde in 2018 met het puike Mating Surfaces. Een commercieel succes werd dat vooralsnog niet, maar dat er een hoop talent aanwezig was binnen de groep, bleek alvast wel. Stilletjes aan lopen echter de singeltjes binnen voor een nieuw album, Tower Of Age, waarvan we nu de titeltrack voorgeschoteld krijgen.
Is de sound en feel van Lithics veranderd sinds hun debuutalbum? Neen. De band bokst nog uitstekende nummers in elkaar, waarvan het snedige “Hands” recent nog een goed voorbeeld is. Op “Tower Of Age” benadert Lithics het minder catchy en meer experimentalistisch. De bas die volledig zijn eigen weg inslaat, al trippelend onder de schelle, opdringerige gitaarlijn, geeft het nummer als geheel een urgent, flitsend karakter dat geen moment verveelt, en waarin het zelfs verdomd lastig blijkt een refrein of strofe te herkennen. Het is een rare kronkelende worm van een nummer waar je niet anders dan geïntrigeerd naar kan luisteren. 5 juni lijkt nog ver weg, maar noteer al maar in vetjes: ‘nieuw album Lithics!’. Niet vergeten hé.
