De naam Rina Sawayama zegt je misschien niet meteen iets en daar gaan wij nu verandering in brengen. De artieste is geboren in Japan, maar groeide op in Londen. In 2017 gaf ze haar debuut-ep RINA uit. Vorige vrijdag liet ze haar eerste echte album voor het eerst op de wereld los. En wat voor één. SAWAYAMA raast als een moesson door je huiskamer waarin verschillende genres uit de jaren 90 door de blender worden gegooid. Op die manier lijkt het album een moderne ode te zijn aan Sawayama’s idolen Avril Lavigne, Britney Spears, Evanescense en dat met een knipoog naar de (nu-)metal scene. Voor je stopt met verder lezen, even nog een quote bovenhalen uit een interview met NME: ‘Ik hou er van om zeer niet-coole dingen cool te maken’. En ze slaagt verdomd goed in haar opzet.
Sawayama’s debuutalbum gaat over moeilijkheden die ze ervaart rond identiteit en familie, iets wat ze op een alles behalve trieste en melancholische manier wil overbrengen. Ze zet deze moeilijke thema’s juist om in power en explosiviteit. Zo biedt SAWAYAMA een uitlaatklep om haar persoonlijke problemen en depressies om te zetten in creativiteit. Het album is op die manier een kleinschalig universum op zichzelf waarop de artieste helemaal haarzelf kan zijn.
SAWAYAMA is allesbehalve langdradig, saai of repetitief. Integendeel, de Brits-Japanse artieste vuurt het ene na het andere nummer op je af. Het dertien tracks-tellende album bezit zo veel kracht en energie, dat het heel moeilijk is om niet overdonderd te worden. Het is juist die overweldiging die SAWAYAMA zo uniek maakt. Sawayama maakte eerder al gebruik van gitaarsnaren, maar doet het deze keer minder subtiel. Zo zitten er enkele metal-influenced nummers tussen waarvan je misschien eerst denkt ‘howkes’, maar al redelijk snel weet te appreciëren. “STFU!” is hier het beste voorbeeld van. Sawayama mengt (nu-)metal met pop en r&b op een sublieme en catchy manier. Origineel is het zeker, maar dat het ook echt aanspreekt zou je misschien niet meteen verwachten. Andere nummers bezitten enkel subtiele verwijzingen naar het genre zoals “XS”. “Who’s Gonna Save U Now?” en “Dynasty” doen dan weer denken aan de muziek van Evanescense met een vleugje “Fighter” van Christina Aguilera en een snuifje “Stronger” van Britney Spears.
Van Britney Spears gesproken! We weten niet wat ze van dit album vindt, maar we hebben zo het vermoeden dat ze dit wel eens zéér zou kunnen smaken. SAWAYAMA bezit namelijk ook enkele popnummers die teruggrijpen naar de 90’s. “Love Me 4 Me” en “Bad Friend” zijn bijvoorbeeld een echt flashback naar de typische r&b van sterren als Britney en Mariah Carey. Dat laatste zou overigens ook zo de soundtrack van een of andere Disneyfilm kunnen. “Chosen Family” valt misschien ook onder deze alinea te plaatsen, al bezit dit dan weer eerder een groot Eurosong-gehalte. De dramatiek en aanstekelijkheid ondersteunen de boodschap van het nummer dat verwijst naar de grote verwendheid van de LGBTQ-gemeenschap. Maar hé, elke grote popartiest heeft z’n dramatische ballad toch? Probeer hier maar eens niet mee te zingen.
De meer alternatieve r&b die Sawayama eerder maakte, is ook opnieuw te vinden. Het grote merendeel van de nummers blijft sterk experimenteel en bezit straffe kinetische elektro. “Comme Des Garçons (Like The Boys)” is zo een zwoel en vurig nummer. Sawayama zorgt niet enkel voor meezingers en headbangers, maar ook voor schuurplaten. “Akaska Sad” bezit dan weer futuristische klanken gemixt met een nummer van Timberland die zo op een plaat van FKA Twigs te vinden zijn. “Snakeskin” is misschien wel onze favoriet. Eerst begint dit nummer heel melancholisch om te ontspruiten in daverende elektro. In elk van deze nummers weet de Britse een spanning op te bouwen die ze laat ontploffen als een vulkaan.
Het is ongelofelijk hoe Rina Sawayama oneindig veel inspiratie heeft geput uit andere artiesten en genres en toch tot zo een typerend en uniek album is gekomen. De nummers zijn allemaal zeer verschillend, maar toch bezitten ze een zekere mate van samenhang. Het explosieve SAWAYAMA blijft verbazen: met de luisterbeurt ontdek je nieuwe elementen die je eerder niet waren opgevallen. We kunnen tevreden stellen dat dit een van de betere alternatieve pop albums van het jaar is. Sawayama kwam, zag en overwon met haar ijzersterke gelijknamige debuutplaat.
