Valentina Pappalardo laat een vernieuwende, gitzwarte wind waaien doorheen het poplandschap. Je kent haar misschien van haar samenwerking met Joe Goddard “Gabriel” van een aantal jaar terug, al is de nieuwe ep van de Brits-Italiaanse muzikante op geen enkel vlak vergelijkbaar. Op het vijf nummers tellende You Know Where My Happiness Went windt ze ons met haar zwaarmoedige oprechtheid en ongeveinsde intimiteit van begin tot eind rond haar vinger.
You Know Where My Happiness Went is een volledig zelf geproducete ep, die tot stand kwam in de verschillende nachten tijdens en na een pijnlijke knipperlichtrelatiestatus. Valentina heeft al lang te kampen met slapeloosheid, maar wist dat met het schrijven van deze ep dan toch om te draaien in iets constructief.
Valentina lijkt de duisternis dan ook te omarmen. Ze windt geen doekjes om haar boodschap en mistroostige gemoedstoestand, grijpt niet naar de makkelijke songstrategieën om de luisteraar mee te slepen, maar vertelt haar verhaal op een manier die letterlijk en figuurlijk lang weet te weergalmen. Haar stem zet ze vaak in als etherisch en zodoende bezwerend middel. Het geeft de pure nummers een klaagzangdimensie zonder hun intimiteit en waarheidsgetrouwe karakter te verliezen. Als er één ding duidelijk mag zijn na het luisteren van deze ep, dan is het wel dat Valentina geen dramatiek zonder grond serveert. Op “Loss V.2” en al helemaal op “You Didn’t Want To Talk About It” horen we de breekbare zangeres al haar gevoelens op tafel leggen, met niets meer dan een gitaar vol delay en een stem badend in reverb.
“RestingHeartRate” krijgt dan weer een haast religieus karakter door de opvallend langgerekte klanken, wat verrijkt wordt met een typische popzanglijn, maar dan wel zonder de typerende kleur. Valentina klinkt namelijk veel mysterieuzer dan de doorsnee popster, al sijpelt de popneiging wel meer en meer door naarmate het nummer vordert. Geleidelijk aan brengt ze een stijlbotsing binnen, en ze komt er maar al te goed mee weg. Diezelfde tactiek wordt toegepast op de uitstekende titeltrack. De Londense klinkt ongrijpbaar in haar zwoelheid en laat dat op “You Know Where My Happiness Went” zelfs culmineren in een zeer zwaar hoogtepunt, dat haar persoonlijke dieptepunt nog eens extra in de grauwkleurige verf zet.
“Violet Sky” ten slotte is een ras apart. Deze donkere popsong blijft over heel de lijn friemelen met doortastende, geheimzinnige klanken. Hoe dansbaar het ook mag aanvoelen, de sfeer blijft eerder bedrukt en het is opnieuw die unheimliche stijlcombinatie die de sterkte van het nummer uitmaakt.
Valentina heeft een erg sterke formule in handen. Het zijn duidelijk niet de meest vrolijke levenservaringen die haar hebben aangezet tot het creëren van deze ep, maar als ze dezelfde beklijvende richting als op You Know Where My Happiness Went blijft uitgaan, weten wij alvast waar ónze blijheid aan te danken valt. Van Valentina zullen we nog het een en het ander horen; noteer het maar.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
