We weten al langer dan vandaag dat Shy Dog niet verveeld zit om een psychedelisch kantje meer of minder. Het menselijke gezicht achter het verlegen dier is Noah Melis, die we ook kennen van onder andere Borokov Borokov. De autodidact in verschillende instrumenten liet ons in 2017 al proeven van zijn zelfgetitelde psychsandwich (als verwijzing naar zijn toepasselijk artwork) en verleden vrijdag verscheen de langverwachte opvolger: Be Always In Bloom.
Of het dezer dagen zo evident is om te floreren en stralen langs alle kanten, laten we in het midden, maar Shy Dog steekt alleszins een handje toe. Melis brengt ons in hogere sferen met zijn over heel de lijn ludieke klank, waarvan de eindjes nog net aan elkaar te knopen vallen. Be Always in Bloom klinkt net toegankelijk genoeg om ons niet te laten verdwalen in een warrige klank, wat niet wilt zeggen dat er geen sprake is van een geschifte voedingsbodem – integendeel zelfs. Uiteindelijk blijkt de naam Shy Dog zeer goed te weerspiegelen waar het om draait: er is een speelse karaktertrek waarin een ontdekkingsdrift echt niet te onderdrukken valt, terwijl de show niet per se gestolen hoeft te worden en er ook ruimte overblijft voor ingetogenheid. Het werkt wonderwel.
Be Always In Bloom wordt in gang gestoken met mysteriemengeling “Just a Little Late”. Shy Dogs stemgeluid klinkt echter op elk moment gezellig, wat meteen zorgt voor een opvallend contrast dat het hele album aangehouden zal worden. Terwijl de diepe klanken om je heen worden gedropt en je misschien maar beter op je hoede bent, blijf je toch onbezorgd, tegen beter weten in heen en weer wiegen op de algemene, psychedelisch getinte kabbelklank die eveneens wordt uitgestraald. Zo drijven we bijvoorbeeld nietsvermoedend voort op plastic opblaasbeestjes van “Can’t Always Win” totdat we overspoeld worden door de synthwave van een bridge. Fantastisch toch.
Vervolgens blijven we hangen in een lo-fi atmosfeertje met bedwelmende uitwerking. Shy Dog klinkt waziger, maar lijkt tegelijkertijd toch een oprechte boodschap over te willen brengen. Zodoende bevatten “Stay” en “Reminiscing” zelfs een zekere schattigheid. De mix van elektronische pop, mysterie, melancholie en van alles ewa komt enorm puur binnen. Op “Oiseau” neemt Melis de tijd om al die elementen geleidelijk aan te onthullen en het voelt bijna aan als een misviering in zijn eigensoortige religieuze clan. Als je dan nog steeds niet volledig in trance was en de tippen van je tenen nog steeds in contact stonden met de grond, dan zal trancetiteltrack “Be Always In Bloom” daar gegarandeerd verandering in brengen. Stap voor stap werkt Noah doorheen het album aan het compleet maken van de bezwering, en of hij daarin slaagt.
Tot slot en honderd procent onder de leuze ‘last but not least’, zijn er ook nog de twee lollige singles “Your Mountain” en “Paradigm Shift”, die samen met “Good Old New Beginnings” zowat hun eigen categorie op de plaat vormen. Hun hymne-aandoende geluiden en structuren creëren een stressloze uitbundigheid zoals je die niet vaak kunt ervaren. Let wel, we zouden niet aanraden om hierna in je auto te kruipen, een examen te gaan afleggen of naar de oogarts te gaan, want het duizelt voor je ogen – op z’n minst! Geniet van de leutige songs en de al even olijke neveneffecten en… blijf veilig in uw kot.
Be Always In Blooms stralende artwork alleen al weet ons te verblijden, en de muziek presteert dat in nog hogere mate. Alles klopt aan dit album: Shy Dog snuffelt aan honderd en een invloeden en nodigt ons vriendelijk uit om ze mee te ontdekken. Met de lentezon op onze bol trekken we zonder haast op gemoedelijke tocht doorheen de meest psychedelische velden; een uitstapje dat ons nog lang zal bijblijven.
