© Davy De Pauw
Mintzkov is terug van weggeweest. De Belgische rockgroep onder leiding van Philip Bosschaerts, met Lies Lorquet aan de bas, en Min Chul Van Steenkiste op de drums, is na een pauze van ongeveer zeven jaar terug met nieuw materiaal. Oh Paradise neemt ons mee op een reis langs de zon, Mars, en de sterren, met kapiteins Philip, Lies en Min Chul aan het roer. Een reis die niet algeheel over een leien dakje verliep, maar die ongetwijfeld voor de nodige ambiance en vernieuwing zorgde. Het resultaat bespraken we met hen.
Proficiat met het nieuwe album. 20 maart is het zover, dan komt Oh Paradise uit. Het is jullie vijfde album op het rijtje. Jullie weten dan wel wat jullie mogen verwachten zeker?
Philip: Ja inderdaad. We kijken er erg hard naar uit en het blijft toch altijd wel wat spannend. Je hebt iets nieuw gemaakt dat je toevoegt aan je hele tijdlijn, en hopelijk valt dat in de smaak. Tegelijkertijd zijn we er zelf wel gewoon heel blij mee, dus als iedereen het slecht vindt, dan is dat maar zo.
Mintzkov heeft er een break op zitten qua nieuwe releases van maar liefst zeven jaar. Was nu de tijd dan weer opnieuw rijp voor nieuw materiaal?
Lies: We hebben nooit echt een druk gevoeld van nu moet het er echt komen. Maar we moesten onszelf op een bepaald punt wel in gang zetten. Dan moesten we een plan bedenken van wat we nu eigenlijk wilden doen en op welke manier we het wilden aanpakken met Oh Paradise.
Met wat zijn jullie de voorbije zeven jaar dan bezig geweest?
Philip: Daar zit twee jaar bij dat we hebben rondgetoerd met de vorige plaat, Sky Hits Ground. Daarna hebben we een jaar pauze genomen, waarin alles stil werd gelegd. En dan zijn we stilletjes aan terug beginnen schrijven. We zijn nu ook met drie in plaats van met vijf. Dat zorgde ervoor dat het schrijfproces er wel wat anders uitzag, en dat we wel wat dingen moesten aanpassen. Daarom ook dat we veel try-outs deden zowel met oude nummers, alsook met de nieuwe nummers. Plots was het dan 2020.
Dus jullie nemen wel tijd apart om aan een album te werken. Los van het rondtoeren?
Philip: Ja we zijn heel slecht in dingen combineren. Als we schrijven, is het schrijven. Momenteel zijn we aan de aankomende shows aan het werken dus is het ook enkel dat, met volle aandacht, om het zo goed mogelijk te doen.
Tijdens die periode heeft er zich ongetwijfeld ook een evolutie afgespeeld binnen de band zelf. Hoe is dat gegaan?
Philip: Ja, er zijn in die periode twee leden weggegaan uit de band. De samenwerking met hun verliep niet meer zo vlot. Zij zijn elk hun eigen weg gegaan, en dat zorgde ervoor dat we nog met drie overbleven. Dat vonden we helemaal niet erg ofzo. We hebben zelf beslist om het ook bij ons drie te houden dan, juist omdat het zo goed klikt. Lies, Min Chul en ik zijn altijd wel een beetje de spilfiguren geweest binnen de band en we kennen elkaar al het langst. Maar die verandering binnen de band heeft er wel voor gezorgd dat we de dingen wat anders moesten aanpakken.
Ook bij het songwriten aan deze plaat bijvoorbeeld. Nu moesten we met twee mensen minder rekening houden tijdens het werken aan een nummer. Voor mij was dat wel inspirerend. Ik moest op een andere manier gitaarspelen, op een nieuwe manier nadenken over alles en dat was wel een uitdaging, maar ook heel leuk.
Jullie bestaan al meer dan twintig jaar, opgericht in 1997. Op zo’n lange tijd is er uiteraard veel veranderd, niet alleen binnen de band maar ook in het algemeen gewoon. Hoe hebben jullie dat ervaren?
Lies: Toen wij onze eerste plaat uitbrachten, was de verkoop van cd’s al enorm aan het dalen. Mensen begonnen toen hun eigen cd’tjes te maken. De hele industrie lag toen al een beetje op zijn gat. Nu ook zeker, zoveel jaren later, hebben we opnieuw moeten uitvissen wat dat streamen allemaal inhoudt, en of we überhaupt wel een cd zouden drukken.
Ook de opkomst van sociale media is iets waar jullie ongetwijfeld rekening mee moeten houden. Het is een manier om mensen, jullie fans, te bereiken die vroeger niet bestond.
Lies: Het is waar wat je zegt, en we beseffen dat dat echt niet onze sterkste kant is. Je moet er wel mee bezig zijn, maar het is eigenlijk echt een extra job. Naast liedjes schrijven is dat een job waar muzikanten eigenlijk voltijds mee moeten bezig zijn.
Ergens hoop ik echter dat er nog een andere manier is om mensen ook naar je muziek te kunnen doen luisteren. En dat blijkt nu ook wel, want onze shows verkopen toch wel goed zonder dat we echt nieuwe muziek uitbrachten, en dat is wel tof.
Philip: In dat geval zou ik geen jonge groep meer willen zijn nu. Wat Lies daarnet ook zei, zijn we begonnen in de periode dat de cd verkoop aan het dalen was, we zaten in een soort van overgangsperiode en op een bepaalde manier is dat ook wel een soort van chance geweest dat we van twee werelden hebben kunnen genieten zeg maar. Het is denk ik heel moeilijk om vandaag de dag iets op poten te kunnen zetten, of je nu een social media wizard bent of niet.
Oh Paradise heeft een soort van Astronomisch thema doorheen het album met nummers als “Big Bang”, “Distance To Mars” en “Unlike The Sun”. Vanwaar die interesse en waarom komt die zo fel tot uiting op de plaat?
Philip: Die was er gewoon opeens. Gaandeweg ik de nummers aan het schrijven was, merkte ik aan mezelf dat er in mijn teksten meer en meer metaforen terugkwamen die naar datzelfde thema teruggrepen. Ik heb dat eigenlijk niet bewust gedaan, maar heb het ook niet tegengehouden.
In een interview zeiden jullie ooit dat je een nummer altijd schrijft, alsof het een single zou zijn. Is dat op Oh Paradise ook zo gegaan of zijn jullie daarin veranderd?
Lies: Een single niet, maar we willen natuurlijk wel altijd iets maken dat veel mensen kan aanspreken. Als we samenzitten, maken we in eerste instantie een nummer dat we zelf leuk vinden. Daarna bespreken we dat wel, en vragen we ons af of het iets zou zijn dat mensen kan aanspreken, maar we gaan zeker geen grote toegevingen doen zomaar.
Philip: Elk idee dat we naar voor schuiven in de groep proberen we dan zo duidelijk mogelijk uit te werken, onze nummers moeten communiceren met ons publiek, uiteraard vragen we ons hier en daar wel eens af of iedereen nog mee is, maar ons creatieve proces gaat wel voor.
Mintkov vertrekt wel nog altijd vanuit het klassieke bas, gitaar, drums en zang, hoe blijven jullie het interessant houden voor jezelf?
Lies: Ja dat is waar, maar op deze plaat hebben we aantal structuren veranderd. Niet het gewoonlijke strofe-refrein-strofe-refrein-bridge-refrein. Dat kwam gewoon vanzelf, en dat maakt Oh Paradise wel leuk.
Philip: Ja, ik denk dat de nummers op deze plaat zich voornamelijk zelf gedicteerd hebben. Oh Paradise voelt voor mij aan als een spontanere plaat dan de vorige. Het is raar om te zeggen, maar op deze plaat staan eigenlijk veel meer fouten. Die maken het organischer. Er zitten gitaarsolo’s in, die in de studio geïmproviseerd zijn. Ik heb geëxperimenteerd met loops, met stemmen van Lies. Dat had op de vorige plaat nooit gekunnen. Deels ook weer omdat we nu maar met drie waren, er was gewoon meer ruimte, daar komt het al terug. Als ik de Mintzkov sound zou moeten uitleggen, zou het iets zijn tussen experimenteel en commercieel. Daar ligt juist het interessante gedeelte. Mensen kennis laten maken met nieuwe dingen, maar ze langs de andere kant ook wel meetrekken in een verhaal dat voor hen bekend in de oren klinkt.
Hebben jullie dan ook wat aanpassingen moeten doen naar de live shows toe, nu jullie maar met drie zijn in de plaats van vijf?
Philip: Ja uiteraard, maar we hebben heel wat try outs gedaan, en daar kwam van het publiek eigenlijk altijd uit dat ze niets misten. Het is niet dat we nu opeens naar een garage groepje zijn geëvolueerd. (The White Stripes – valt Lies in) Het is anders, maar het blijft Mintzkov, en we komen ermee weg.
Wat hoop je te bereiken met Oh Paradise?
Philip: Ik hoop vooral mensen blij te maken, daar zou ik al heel gelukkig mee zijn. In het verleden hebben we ook al op buitenlandse podia gestaan. Dat is uiteraard iets wat je ergens in het achterhoofd houdt. Maar zeker nu, met de toch wel lange break die we hebben gehad, laat ik dat nog in het midden.
Lies: Het is een snel veranderende wereld, en het is onmogelijk te voorspellen wat de plaat gaat doen.
Normaal gezien stond Mintzkov op 27 maart in een uitverkochte AB Club, maar om vrij voor de hand liggende redenen kan dit concert niet doorgaan. Het werd verplaatst naar 17 mei. Dan zullen ze dus hun nieuwe album Oh Paradise live voorstellen aan het grote publiek. Ook voor de zomer staan er al een aantal festivals op het programma, maar daarover kon de band nog niet in detail treden, afwachten dus.
