AlbumsRecensies

High Hi – Firepool (★★★½): Het grotere hitpotentieel

Het is vrijdag de dertiende en iedereen weet wat dat betekent. Inderdaad, een nieuwe release van High Hi. Al sinds november stuurde de Leuvense band de dertiende dag van iedere maand een single af op de wereld om ten slotte vandaag met hun volledige nieuwe album, genaamd Firepool, te eindigen. Dit langverwachte project is al hun tweede langspeler. De eerste heette Hindrance en dateert van 2017, een jaar nadat ze hun meer dan verdiende zilveren medaille van Humo’s Rock Rally behaalden.

Schipperend tussen new wave, poprock en shoegaze klinkt High Hi voornamelijk als een eighties indieband die in het verkeerde decennium is beland. Dat is allesbehalve negatief, want de Leuvenaren hebben ook dat moderne jasje naar hun hand weten te zetten. Tegelijkertijd is de band niet bang voor het combineren van extreem catchy refreinen met ietwat experimentelere instrumentatie, noch om regelmatig een atmosferische trip op te zoeken. Voor hun nieuwe project zijn invloeden des te meer uiteenlopend en dat toont alleen maar de ambities van de band.

Tussen november en nu kregen we langzaam maar zeker te horen hoe Firepool zou klinken. Daaruit kregen we geen eenduidige visie, integendeel zelfs. De verschillende singles lieten al snel blijken dat het nieuwe album eclectischer dan ooit zou klinken. “Alligot” neigt naar dreampop, terwijl opener “Daggers” start met geluidjes die verdacht veel doen denken aan Ennio Morricone, om zich nadien als vrolijk indiepoprocknummer te ontvouwen. Ook andere genres zijn vertegenwoordigd: “Borders” houdt het midden tussen minimale techno en postrock. “94A9” klinkt het meest eighties en doet je de vraag ‘synthpop of new wave?’ stellen.

Hoe zit het dan met de nog niet eerder tentoongestelde nummers? Dat zijn er slechts vijf. Het titelnummer drijft op een repetitieve baslijn om nadien volledig los te breken. De zang van Didi Gonzalez in combinatie met de elektronische rock op “Overpower” doet ons denken aan Rostam, ex-lid van Vampire Weekend. Afsluiter “Twins” is door zijn meezingbare tekst en zijn vrolijke gitaartjes de absolute popsong.

De afwisseling tussen de stemmen van zangeres Anne-Sophie Ooghe en zanger Didi Gonzalez doet ons met vlagen denken aan Arcade Fire. Dat bewijst nog maar eens dat High Hi (Belgische) indierock op z’n best is. Firepool is kort, maar krachtig. Elk nummer klokt af rond drie minuten dertig, waardoor elk individueel nummer een zeker hitpotentieel heeft. Door die reden voelt het geheel soms meer als een verzameling singles dan als één album. Maar dan wel een verzameling heel goede singles. Firepool is een leuke collectie liedjes, waarvan wij hopen dat er minstens één hit uit komt.

Normaal zou High Hi op 2 april Firepool voorstellen in de AB Club in Brussel, maar dat krijgt door de coronacrisis een andere datum, namelijk 28 mei. De releaseshow op 3 april in de Bar van de Trix in Antwerpen is voorlopig ook verplaatst, maar kent nog geen nieuwe datum.

Related posts
InstagramLiveRecensies

Suikerrock 2023 (Festivaldag 2): Plonzen in de regen

Dat het Tiense stadsfestival Suikerrock ooit op de rand van de afschaffing stond, zou niemand vandaag nog kunnen denken wanneer je het…
InstagramLiveRecensies

Rock Olmen 2023 (Festivaldag 2): Charmant chauvinisme en The Sheila Divine

Dreigende donderwolken hingen boven Olmen op de tweede en laatste dag van editie 2023 en leken roet in het eten te gooien…
InstagramLiveRecensies

Cactusfestival 2023 (Festivaldag 2): Smelten in het park

De tweede dag van Cactusfestival was er eentje om bij te smelten. Dat mag je gerust letterlijk en figuurlijk nemen, want de…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.