Shht staat bekend als de meest verwarrende band in Vlaanderen. Enkel en alleen al door dat feit besef je dat je nooit echt weet wat er je te wachten staat als je naar een optreden van deze Gentse band gaat kijken. Ze bestaan amper drie jaar, maar slaagden er toch reeds in een unieke en ietwat absurde stempel op het Vlaamse muzieklandschap te drukken. Het viertal heeft een woelige periode achter de rug waaraan ze zelfs een zanger verloren. Ondanks die tegenslag staan ze weer helemaal strak om hun nieuwe creatieve parel, Noneketanu, aanstande vrijdag (13 maart) op de wereld af te vuren.
Dag heren! Hoe zouden jullie Shht kort en krachtig omschrijven?
Wouter (drums): Shht is de belichaming van onszelf. Het is wat we denken en voelen, maar dan in muziek gegoten.
Mathijs (toetsen): Niemand is vervangbaar, maar tegelijkertijd is iedereen vervangbaar.
Wouter: Whatever you want, whenever you want. (begint “Whatever You Want” van Status Quo te zingen) Whatever you like, whatever you say. You pay your money, you take your choice.
Jullie gebruiken vaak humor. Vinden jullie het belangrijk om het leven niet te serieus te nemen?
Mathijs: Ik denk dat we zelf allemaal veel relativeren in het dagelijkse leven. Humor is daar het ideale middel voor.
Wouter: Zonder humor geraak je gewoon niet door het leven. Mensen linken humor niet snel aan muziek, terwijl het net super krachtig kan werken. Vroeger, als kind, volgde ik gitaarles bij een superkomische muziekleerkracht. Vanaf toen was ik ervan overtuigd dat je door een bepaalde opeenvolging van noten echt de slappe lach kan krijgen. Bij Shht gebruiken we dus ook graag humor, maar de muziek op zich is niet humoristisch.
Mathijs: Het is niet zo letterlijk, het is geen humor met noten.
(Plots valt het gesprek stil. Wouter wordt afgeleid door “One” van Metallica, dat op de achtergrond afspeelt.)
Wouter: Ik ben echt mega fan van Metallica. Je kan dat niet van u afwassen, hè. Ik heb al meerdere malen geprobeerd, maar het pakt niet.
(Gaat weer verder) Maar ja, humor werkt gewoon super krachtig. Even krachtig als een goede groove of een sterke tekst. Dat is ook wat ik daarnet bedoelde met dat onze muziek een belichaming is van onze persoonlijkheden. Hetzelfde geldt voor de humor die we erin verwerken. Het is gewoon wie we zijn. Zo kan je zware muzikale passages lichter maken door er iets anders mee te doen. Het hoeft nog maar een simpel ritme te zijn. Toch klinkt het voor iedereen herkenbaar. Vroeger begonnen we onze shows met het melodietje van “BAF/BREIN” dat te horen was voor je een film op dvd afspeelde. Mensen zijn geconditioneerd om daar op een bepaalde manier op te reageren omdat ze het herkennen. Ze voelen spanning omdat de film gaat beginnen, of in ons geval het concert, dus.
Mathijs: Dat was toen ook onze enige goede commentaar bij Humo’s Rock Rally.
Jullie shows zien er best intens uit. Draaien jullie een mentale knop om wanneer jullie op het podium stappen?
Mathijs: Niet echt. Het is gewoon een uitvergroting van onze persoonlijkheden.
Wouter: Ik vind zelfs dat we niet zo excentriek zijn op podium. Oké, James gedraagt wel echt excentriek, maar zo is hij in het echte leven ook. Natuurlijk verwacht het publiek entertainment en daar zorgen wij ook graag voor. Maar ik verzeker je dat iedereen tijdens onze live shows gewoon keihard zichzelf aan het wezen is.
Laten we nu overgaan naar het allerbelangrijkste, jullie nieuwe album: Noneketanu. Was het meteen duidelijk welke richting jullie zouden uitgaan met dit album?
Mathijs: Noneketanu werd op een heel andere manier gemaakt dan Love Love Love, het vorige album. Vanaf het prille schrijfproces tot het mixen creëerden we eigenlijk alles zelf. We hadden de plaat ook al een lange tijd af. Pas later gingen we ermee naar Pascal Deweze om alles opnieuw op te nemen.
Wouter: Het zotte is dat we op onze release van Love Love Love in de Vooruit ook al nummers van Noneketanu speelden, namelijk “Morning Coffee” en een heel vroege versie van “Sosume”. In het begin pasten de nummers voor het nieuwe album totaal niet bij elkaar. Er zat geen rode draad in. Pas toen we het album gingen inspelen bij Pascal viel alles op zijn plaats. Plots vormde het een geheel en ik denk dat je dat ook duidelijk hoort als je het album beluistert.
Van waar komt de titel Noneketanu eigenlijk?
Mathijs: Tijdens onze tour in Frankrijk hadden we in ons busje een nummer geschreven. Diezelfde avond improviseerde James de vocals voor het nummer. ‘Noneketanu’ was letterlijk het eerste woord dat uit zijn mond kwam. Uiteindelijk haalde die take de plaat. Na verloop van tijd bleef dat woord gewoon hangen.
Waarom niet gewoon een bestaand woord?
Wouter: Ik hield eerst lang vast aan het idee dat de titel van het nieuwe album weer uit drie woorden moest bestaan, net zoals bij Love Love Love. Als we dan uiteindelijk drie platen konden uitbrengen met telkens drie woorden als titel, zou dat wel cool geweest zijn. Noneketanu is een woord dat niet bestaat, maar toch vat het heel het album samen, veel beter dan een bestaand woord of een zin dat zou kunnen. Ook zou niemand anders dan wij zo’n woord kunnen bedenken. En dat is net wat het zo uniek maakt. Het is écht iets van ons.
Welke thema’s staan centraal in Noneketanu?
Mathijs: Liefde; deze plaat gaat zelfs meer over liefde dan Love Love Love.
Wouter: Zowel oprechte als oppervlakkige liefde.
Mathijs: Nachtleven en verdovende middelen ook een beetje.
Wouter: Niet perse verdovende middelen, maar vooral alles wat erbij komt kijken. Zowel het euforische als het trieste aspect, want die twee vormen echt een dubbeltje op zijn kant. Het toppunt van plezier ligt recht naast het toppunt van tristesse.
Waarvan haalden jullie inspiratie voor het album?
Mathijs: Het gaat veel meer over onszelf dan het vorige album, denk ik.
Wouter: Love Love Love ging vooral over de maatschappij. Bij Noneketanu vroegen we ons eerder af hoe wij ons als individuen gedragen in die maatschappij en in welke valkuilen we verstrikt geraken.
Hoe ervaren jullie het om zo intensief met elkaar samen te werken?
Wouter: We wonen samen, dus dat zijn we wel gewend. Sinds we met de band begonnen, ging er geen dag voorbij zonder elkaar te zien. Dat kan ook niet anders.
Mathijs: Natuurlijk heeft iedereen mindere periodes en goede periodes.
Wouter: Je kan alleen maar hopen dat die goede periodes samenvallen, maar dat is niet altijd het geval.
Michiel, de voormalige frontman, maakt niet langer deel uit van de band. Werkte hij wel nog mee aan Noneketanu?
Mathijs: De meeste nummers heeft hij nog mee geschreven. Pas net voor we in de studio doken met Pascal stapte hij uit de band. We weten nog niet zeker of Michiel ooit nog zal terugkomen.
Wouter: We kropen dus de studio in zonder Michiel. Soms kan je hem wel nog horen in een backing track. Maar hij maakt zeker nog deel uit van Noneketanu.
Was dat een moeilijke beslissing?
Mathijs: Het werd op een bepaald moment duidelijk dat dit de enige mogelijke beslissing was, maar makkelijk was het zeker niet. We moeten nu even afstand nemen van elkaar zodat we daarna weer door dezelfde deur kunnen en zodat onze vriendschap intact blijft.
Wouter: Alles ging heel snel. Het was echt een opstapeling van toevalligheden. De enige reden waarom we deze beslissing moesten nemen, was omdat onze tour en de studio al vastlagen. Als we die beslissing niet hadden genomen, bestond deze band nu misschien niet meer, of moesten we op z’n minst toch even een pauze inlassen.
Hoe heeft het vertrek van Michiel het album beïnvloed?
Mathijs: Met Michiel erbij had het sowieso een ander album geweest.
Wouter: Maar muziek is gewoon puur gebaseerd op toevalligheden. Stel je voor dat ik nu beslis om naar huis te gaan en een nummer te schrijven. Dat nummer zou er totaal anders uitzien dan dat ik zou beslissen om het morgen te doen. Alles hangt af van je gemoedstoestand en zelfs van welke dag het is. Dat maakt het net zo moeilijk om er achteraf iets over te zeggen. Als we hadden besloten om een andere dag samen te komen om aan het album te werken, hadden we nu een compleet andere uitkomst. Alles is pure toeval.
Hoe besloten jullie wie zijn rol als leadzanger zou overnemen?
Mathijs: James is de enige van ons die kan zingen.
Wouter: En hij is altijd al half de frontman geweest. Het was geen vraagstuk.
Was dat een grote aanpassing voor James?
Mathijs: Het was vooral een moeilijk periode omdat Michiel ermee stopte. Voor veel mensen kwam dat over alsof James Michiel verdrong, terwijl het helemaal niet zo verliep.
Wouter: Het was wel een aanpassing voor hem. De rest van de band is altijd heel intens bezig met spelen. Maar als frontman moet je het publiek entertainen. Je beleeft het concert op een heel andere manier. Dat contrast voelde James al snel.
Hoe voelt het om op podium te staan? Het lijkt pure adrenaline. Of went dat na een tijdje?
Wouter: Ken je het, dat je aan het praten bent in een groepschat en iedereen is zo on fire waardoor het gesprek super inspirerend werkt. Een goed concert is de overtreffende trap daarvan. Iedereen van de band reageert op elkaar en op het publiek. Je voelt gewoon dat je elkaar begrijpt en op elkaar kan inspelen. Soms gebeurt het zelfs onbewust. Als er een jam op podium ontstaat, merk je dat iedereen op exact dezelfde golflengte zit. Dat is echt een machtig gevoel.
Mathijs: Het gaat allemaal vanzelf. Je hoeft niet meer na te denken. Het gebeurt gewoon.
Wouter: En dat werkt ook voor het publiek. Mensen hebben het gevoel dat ze echt deel uitmaken van het optreden, dus ze gaan er echt in mee.
Wat brengt de toekomst nog voor jullie?
Mathijs: We willen nu ongeveer een jaar optreden.
Wouter: Voor de rest hoop ik gewoon dat als we in de toekomst iets nieuws uitbrengen, dat het weer iets is dat ons allemaal verrast, en dat het even eerlijk en organisch verloopt als Noneketanu.
Deze vrijdag (13 maart) komt Noneketanu uit. Diezelfde avond staan de jongens van Shht in Muziekclub De Zwerver (Middelkerke) voor een voorproefje van het nieuwe album. Daarna volgt op 23 maart Het Depot (Leuven). Voor de echte releaseshow is het nog wachten tot 24 maart voor het optreden in de Handelsbeurs (Gent).
1 Comment