InterviewsUitgelicht

Interview Oh Wonder: ‘Het is onmogelijk om donkere nummers te schrijven als je gelukkig bent’

2020 is als een sneltrein van start gegaan voor Anthony West en Josephine Vander Gught. Ze stuurden met No One Else Can Wear Your Crown hun derde plaat de wereld in, maakten een wereldtournee bekend – die ondertussen al tot eind dit jaar duurt – en als kers op de taart bevestigden de twee dat ze een relatie hadden. Weinig bandnamen zouden in dit geval zo toepasselijk zijn als Oh Wonder. Doorheen de jaren zagen de Britten hun publiek traag maar gestaag groeien en scoorden ze met “Without You“, “Ultralife” of “Technicolour Beat” een aantal hitjes. Toen de band begin dit jaar dan hun derde plaat aankondigde, hoopten we dat die beter zou klinken dan Ultralife, dat al wat meer richting pop neigde. Jammer genoeg zette Oh Wonder die trend verder op album nummer drie. No One Else Can Wear Your Crown werd wel leuk, maar we hadden er eerlijk gezegd toch wat meer van verwacht. Live zou het volgens Anthony en Josephine helemaal anders gaan klinken. Dat vertelden ze ons in een leuk gesprek.

Dag Anthony en Josephine! Het is al een tijdje geleden dat we jullie zagen in België. Hoe gaat het?

Josephine: Heel goed, we zijn blij om terug te zijn! Het is ondertussen al twee jaar geleden dat we nog eens in België speelden.

Anthony: Is dat al twee jaar geleden? Wow!

Josephine: Ja, dat is inderdaad al een tijdje. We hebben een nieuwe plaat en een hondje, dus eigenlijk hebben we twee kinderen nu en dat is toch iets speciaals (lacht).

Voor die plaat er kwam, heeft het drie jaar geduurd voor we nieuwe muziek kregen. Was het zo moeilijk om nieuwe nummers te bedenken?

Anthony: Ik denk dat we terug moesten uitzoeken hoe het voelde om songwriters te zijn. We zijn twee à drie jaar op tour geweest, dus het was weer even wennen. Bij sommige nummers duurde het nu bijvoorbeeld een paar maanden voor ze vorm kregen.

Josephine: We wilden ook gewoon een tijdje vrij nemen om eens goed uit te rusten en onze vrienden terug te zien. Je kan geen nummers schrijven zonder nieuwe ervaringen en inspiratie. We bleven dus thuis om die nieuwe ervaringen op te doen en daardoor kwamen er opnieuw ideeën om een album te maken.

En wat waren die ervaringen dan zoal?

Josephine: Zoveel dingen!

Anthony: We deden vooral veel aan zelfreflectie.

Josephine: We probeerden een beetje te bekomen van alles wat er de laatste jaren over ons heen is gekomen. Dat gaat dan over de weg die we hebben afgelegd. We droomden er altijd van om een artiest te zijn en nu zitten we in een band die over de hele wereld tourt. Onze dromen zijn uitgekomen. We hebben veel nummers geschreven over ex-liefjes, vrienden die het moeilijk hadden en vooral voor het eerst ook over elkaar.

Ja inderdaad, jullie zijn een koppel nu; proficiat! Is het dan niet moeilijk om te schrijven over oude liefdes?

Anthony: Zo moeilijk was het niet, want we praten echt over alles met elkaar.

Josephine: We spenderen zoveel tijd samen, dus we hebben totaal geen geheimen meer voor elkaar.

Het nieuwe album heeft meer popinvloeden dan bijvoorbeeld jullie debuutplaat; hoe zouden jullie die revolutie beschrijven?

Josephine: In het begin hadden we de bronnen nog niet om poppy muziek te maken. We schreven gewoon nummers zoals alle singer-songwriters dat doen. Op het eerste album is het vooral donkere elektropop die de nummers verbindt, maar als je dat aan de wereld vertelt, wordt je muziek uiteindelijk gewoon vrolijker door de reacties die we erop kregen.

Anthony: Het is eerder een viering van wat er de laatste jaren allemaal gebeurde. Zoals ik al zei doen we veel aan zelfreflectie, en dat hoor je ook terug aan onze muziek.

Dus jullie vieren nog altijd dat jullie droom is uitgekomen?

Anthony: Ja, natuurlijk! Het is onmogelijk om donkere nummers te schrijven als je gelukkig bent.

Josephine: Het werd meer een hobby dan een job. Wel, op sommige dagen is het echt wel een job (lacht), maar voor de rest is het echt fantastisch!

Wat vinden jullie leuker, touren of schrijven?

Josephine: Oh nee! (lacht)

Anthony: Beide, want het heeft allebei voor- en nadelen. Nummers schrijven zichzelf bijvoorbeeld niet zomaar, maar als het goed zit, loopt alles makkelijk. Als je een show speelt en negen maanden op tour bent, dan mis je je familie. Dat is hard.

Josephine: Ik vind nummers schrijven leuker, want dan is er minder verantwoordelijkheid ten opzichte van andere mensen. Als fans geld uitgeven om ons live te zien, dan moet het echt goed zijn. Als je een slecht nummer schrijft, maakt dat niet echt uit, want je kan er altijd nieuwe maken.

Anthony: Ja, want voor een show krijg je maar één kans. Die moeten we dan grijpen, want daarna komen we weer een tijdje niet meer terug.

Er is dus nog altijd enige druk als jullie moeten optreden?

Josephine: Ja, sowieso! Ik ben misschien niet bang, maar zeker wel nerveus.

Anthony: Ik ben altijd enthousiast om het beste van mezelf te geven.

Josephine: Maar het is net goed om nerveus te zijn, want dat betekent dat ik veel geef om wat de mensen er van vinden.

No One Else Can Wear Your Crown is jullie kortste plaat tot nu toe. Hoe komt dat?

Anthony: We hebben echt heel veel nummers geschreven voor deze plaat, maar we wilden meer focussen op de liedjes zelf en ervoor zorgen dat ze samen een verhaal vertelden. We hadden wel nog wat andere nummers, maar ze voegden niks toe aan het verhaal.

Josephine: Ze pasten ook niet echt op de plaat. Ze klonken een beetje anders.

Anthony: Het zou heel cool zijn geweest, maar als je een vlot en samenhangend album wil maken, dan zijn dat keuzes die je moet maken.

Waar komt de albumtitel vandaan?

Anthony: Het is een stukje tekst dat Josephine zingt op “Dust”. Het vat eigenlijk het hele album in één zin samen.

Josephine: We bleven maar nummers schrijven over kronen. Dat ging dan over het verlangen naar macht, zoals de koning of koningin zijn van je eigen leven. Ik denk dat het komt doordat deze job zo raar is en je eigenlijk helemaal geen macht hebt. Als mensen in Brussel zeggen dat we naar België moeten komen, dan komen we. Maar ikzelf kan niet zeggen dat ik naar Brussel wil komen. We zijn afhankelijk, dus misschien hadden we er nood aan om onze eigen beslissingen te maken.

Wat zijn jullie favoriete nummers op de plaat?

Josephine: “Dust”, zonder twijfel.

Anthony: “How it Goes” en vooral de manier waarop het gemaakt is. Het proces was zo leuk, maar toch simpel. Soms duren zo’n dingen wel het heel lang, maar ik geniet daarvan.

Er werkten voor het eerst ook andere mensen mee aan de teksten. Hoe was die ervaring?

Josephine: Echt heel cool!

Anthony: We hebben drie nummers samen met anderen geschreven.

Josephine: We schreven ze dan met onze vrienden. Onder andere Sasha Sloan, die we al eens meenamen als voorprogramma, en nog wat anderen. Het is leuk om andere mensen mee te nemen in het verhaal en onze creativiteit te delen. Het heeft een paar albums geduurd voor we dat door hadden, maar we willen in de toekomst zeker iets soortgelijks doen.

Anthony: Het is leuk om andere meningen te horen, want je leert er ook van. Iedereen gaat op andere manieren met muziek om en het was leuk om dat in ons eigen proces mee te maken.

Dus jullie leren ook zelf nog bij?

Anthony: Natuurlijk! Het is makkelijk om altijd hetzelfde te doen, maar wanneer anderen mensen zich openstellen, gaat er een hele nieuwe wereld voor je open. Dat helpt om gevoelens uit te drukken.

Schrijven jullie anders altijd samen nummers?

Josephine: We doen alles samen, ja! Nieuwe melodieën maken, teksten schrijven, de nummers producen … we doen het allemaal met ons tweeën.

Worden jullie soms niet gek van elkaar, dan?

Anthony: Oh ja, ongetwijfeld (lacht), maar er is geen andere manier, het is deel van ons proces.

Er staan ook een aantal akoestische versies op de deluxeversie van de plaat. Waarom kozen jullie specifiek voor deze liedjes?

Josephine: We wilden het akoestisch aanpakken, omdat dat is hoe de nummers geboren worden. We kozen voor de vrolijkere, grootse nummers zoals “Hallelujah” of “Happy“, om ze dan een beetje intiemer te laten klinken.

Anthony: Het geeft de nummers een heel andere betekenis.

Josephine: Ook muzikaal, want nu konden we verschillende genres uitproberen binnen dezelfde nummers.

Maakt zo’n akoestische versie het nummer dan ook niet emotioneler?

Anthony: Het brengt iets nieuw bij aan de tekst. Een nummer zoals bijvoorbeeld “Hallelujah” krijgt een hele andere betekenis.

Is het niet raar dat jullie die emotionele nummers dan nog emotioneler maken?

Anthony: Soms is het misschien een beetje te emotioneel, ja. (lacht)

Josephine: Maar dat is niet erg, want ik hou van emoties!

De tour begint binnenkort en die brengt jullie langs de Ancienne Belgique. Wat kunnen we daarvan verwachten?

Josephine: Een uitgebreide setlist vooral, want we hebben nu drie albums. Het wordt een mooie mix tussen nieuw en oud materiaal. We hebben de productie grootser dan ooit aangepakt, met LED-muren, waarvoor we verschillende video’s maakten voor alle nummers, én we hebben nieuwe letters. Ik kijk er echt naar uit!

Anthony: Het is onze grootste tour tot nu toe, dus het wordt ook groots.

En deze zomer zien we jullie nog eens op Rock Werchter!

Josephine: Ja, het is al een paar jaar geleden dat we daar nog stonden, dus het wordt een feestje. Het is weer een geweldige line-up, dus we zijn blij en vereerd daar deel van uit te mogen maken.

Zijn er nummers van No One Else Will Wear Your Crown die jullie zeker willen spelen op deze tour?

Anthony: We gaan een paar mash-ups spelen, want we hebben nu best veel nummers. We gaan ook zeker zeven nummers van de nieuwe plaat spelen, wat het wel spannend maakt. In onze hoofden kunnen we er ons al iets bij voorstellen, maar we zijn vooral benieuwd naar hoe onze lichamen erop gaan reageren, want die zijn er nog niet aan gewoon. Het is allemaal heel spannend.

Dus deze tour wordt extra stressvol!

Josephine: Ja, maar I love it! (lacht)

Zijn jullie bang voor de reacties van het publiek?

Josephine: Ik denk dat het heel goed wordt. We speelden “Hallelujah” al een paar keer live en het klonk zo bombastisch dat ik ernaar uitkijk om het in grote zalen te spelen. Ik ben heel benieuwd naar de reacties in de zaal.

Anthony: De nummers zijn allemaal een beetje herwerkt, want dankzij de liveband proberen we er een nieuwe dimensie aan te geven. Alles wordt dus helemaal nieuw en we beginnen voor een deel van nul af aan, wat het allemaal nog spannender maakt. We kijken er in elk geval extreem hard naar uit!

Wij kijken er ook naar uit. Tot woensdag in de Ancienne Belgique en in de zomer op Rock Werchter!

Facebook / Instagram / Twitter / Website

2091 posts

About author
't is oke.
Articles
Related posts
AlbumsRecensies

Bad Sounds - Escaping from a Violent Time, Vol. 3 (★★★): Vrijblijvend optimisme

Het Britse Bad Sounds doet het al enkele jaren bijzonder goed in het altpop genre, en dan vooral op het eigense Engelse…
AlbumsFeatured albumsRecensies

Oh Wonder - 22 Make (★★): Een vat vol clichés

Een tijdje terug stond de wereld van vele fans even stil toen Oh Wonder een potentiële relatiebreuk aankondigde. Waarschijnlijk zou dit ook…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Oh Wonder - "Can We Always Be Friends?"

Fans van Oh Wonder hadden de afgelopen maanden niet te klagen. De band rond Josephine en Anthony Vander West bracht vorig jaar…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.