Bijna exact tien jaar nadat School Is Cool de eerste prijs wegkaapte op Humo’s Rock Rally, is het minste wat we van de band kunnen zeggen wel dat ze een stukje Belgische muziekgeschiedenis is geworden. Doorheen de jaren hebben Johannes Genard en co een ellenlange lijst aan hits vergaard, waarmee ze jaar in jaar uit de Belgische festivals afschuimden. Zo nu en dan verdween de band even van de voorgrond, zodat de leden apart hun carrières verder konden uitbouwen. Frontman Johannes deed dat enkele jaren geleden bij het VTM-programma Liefde Voor Muziek – denk bijvoorbeeld maar aan de nationale monsterhit die hij te pakken had met zijn cover van “Honeybee” – en zijn onmisbare rechterhand Hanne Torfs doet dat tegenwoordig met haar catchy zijproject Fortress.
Eén ding kunnen we School Is Cool nooit meer afnemen: het staat als een huis dat de band perfect weet hoe ze een hit moet schrijven. Dat bleek in het verleden al met nummers als “Warpaint“, “The World Is Gonna End Tonight” en “Trophy Wall”. Die laatste song stond op Good News, dat intussen al een goeie drie jaar geleden werd uitgebracht. Hoog tijd voor nieuw materiaal dus, en dat in de vorm van Things That Don’t Go Right. Dat de verwachtingen voor album nummer vier zo hoog lagen, heeft School Is Cool volledig aan zichzelf te danken. Hun single “Close” werd een regelrechte hit, en dat kwam waarschijnlijk door het feit dat de vergelijking met The War on Drugs en Bruce Springsteen bijna een understatement was. Nu we de plaat in zijn geheel hebben kunnen horen, kunnen we alleen maar concluderen dat die vergelijking niet enkel op dat ene nummer gemaakt kon worden.
Op “Close” konden we dus al horen dat Johannes Genard de mosterd ging halen bij “Red Eyes” van The War on Drugs. De catchy gitaren en de vrolijke synths zorgen ervoor dat het nummer bijzonder herkenbaar klinkt. Herkenbaarheid is natuurlijk één ding, maar dan moet er ook nog wel de nodige eigen inbreng en creativiteit aan vasthangen. Laat het nu net dat zijn dat we misten op deze plaat. Bijna elk nummer is een kopie van die eerder genoemde Amerikaanse band. Dat is daarom niet slecht, maar telkens komt School Is Cool een puzzelstukje te kort.
Openingsnummer “Fifty Percent” beschrijft misschien wel perfect wat we bedoelen. Het nummer staat bol van de synths en gitaren, de zang speelt – dankzij af en toe eens een uithaal – een belangrijke rol, maar het tempo ligt net wat te laag en doordat het nummer een kleine vijf minuten duurt, dreigt het al snel saai te worden. Fifty percent inspiratie, fifty percent creativiteit.
Op “Nothing Good” duikt hetzelfde probleem op. Een leuk nummer met vrolijke gitaren en een lieflijk orgeltje, maar op die manier komen we – alweer – bij The War on Drugs terecht. Het leuke is hier wel de lange outro. Het blijft misschien wel instrumentaal, maar dankzij de tempoversnelling worden we toch nog aangenaam verrast. Dat versnellende outroconcept wordt nog een paar keer gerecycleerd. “Masculinity” begint nog een beetje saai, maar zowel het tempo als de temperatuur stijgt al snel dankzij de percussie. Toch pakken die lange outro’s soms ook minder goed uit. Op “In the Heat of the Summer” ligt het tempo te traag om te blijven boeien en ook op de akoestische ballades “Right Here” en “The Book of Yearning” kan het einde de boel niet redden.
Toch bewijst School Is Cool dat ze het ook op Things That Don’t Go Right niet verleerd zijn om goeie nummers te maken. We vermeldden al een paar keer dat sommige nummers net wat te lang gerokken werden, maar op de titeltrack “Things That Don’t Go Right” pakt dat bijzonder goed uit. Het nummer klinkt zowel vrolijk als mysterieus en verschillende culturen komen aan bod. De drie minuten durende instrumentale solo is verschroeiend en komt in-your-face aan. “Playground” kan ook nog zo’n hitje worden. Ook hier klinkt School Is Cool zoals we het graag hebben: catchy en speels, maar toch lekker dreigend. Indiepop op z’n best dus. Het meest vernieuwende is misschien wel het kortste nummer op de plaat. “Married at First Sight – Australia” bevat scheurende elektronische gitaren en klinkt voor het eerst niet als een rip-off van een andere band, of het zou al Queen moeten zijn.
De temperatuur kan nog een laatste keer de hoogte in gaan op “Thunder & Lightning”, dat ons op een of andere manier aan “Africa” van Toto doet denken, maar helemaal overtuigd zijn we jammer genoeg niet van Things That Don’t Go Right. Singles “Close” en “Things That Don’t Go Right” legden de lat in elk geval al hoog, maar single nummer drie “On the Halfway Line” kwam nooit echt van de grond. Het werd een beetje de samenvatting van het hele album. Al bij al past alles wel mooi samen, maar de inspiratie lijkt toch soms ver zoek. Voor de fans van The War on Drugs of misschien zelfs Arcade Fire en Bruce Springsteen zal er ongetwijfeld wel een nummer tussen zitten, maar voor ons mist er telkens net dat tikkeltje extra dat ons moet overtuigen. Ons respect voor School Is Cool blijft natuurlijk groot, maar onze verwachtingen werden op album nummer vier jammer genoeg niet ingelost. De inspiratie leek belangrijker dan een eigen creatieve inbreng, wat de doodsteek bleek te zijn voor deze plaat. Hopelijk kan de band live dat tikkeltje pit toevoegen aan de nummers.
Of dat ook effectief lukt, kunnen we samen ontdekken op 16 april in Charlatan, op 18 april in Trix en op 24 april in de Ancienne Belgique.
Facebook / Instagram / Twitter
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
