BRLRS, nog altijd uitgesproken als breelers, zijn goed in wat ze doen, dus doen ze op deze ep nog wat meer van dat. Wat mag je dan verwachten? Van die stevige hardrock op een punkrock tempo, of zoals ze zelf zeggen: ‘zandpunk voe je fretter’. Als je deze ep in je Cd-speler steekt krijg je scheurende riffs, nijpend gezang, snelle drums en van die zwoele baslijnen. Ideaal om de maandagochtendrit naar je werk headbangend af te leggen.
BRLRS zijn Olly (zang en gitaar), Bruno (Drum), Samba (Bas), en Ponette (Gitaar), volgens hun bio alle vier fan van kip aan ’t spit. Ze komen uit het exotische Oostende en hebben in de regio al een heuse reputatie. Deze reputatie hebben ze te danken aan snedige live-optredens en hun zelfverzekerde attitude. Ze hebben al een vijfnummerige ep uit, dus Aspirin is hun tweede. Aspirin bestaat uit drie nieuwe nummers en twee livenummers uit hun vorige ep. De ep werd opgenomen in repetitielokalen en de vocals in een met dekens bekleed kot bij Olly. Daarnaast werd alles opgenomen op tape; erg lo-fi dus. De songs zijn aan elkaar gebreid met fragmenten uit 50’s commercials. Zo willen BRLRS een 50’s sfeer creëren. Ook het artwork op de hoes lijkt recht uit de fifties te komen.
Toen we de ep beluisterden, herkenden we onmiddellijk het nummer “Shotgun”. Die stond namelijk al eventjes in hun setlist. Het nummer opent met tromgeroffel, gevolgd door opbouwende gitaren tot het nummer opeens sneller openbarst dan een fles cola nadat je er in Mentos in dropt. De riffs gieren rond de oren terwijl Olly je een verhaaltje over een shotgun en kniewonden toezingt. Het refrein wisselt het snelle riffwerk af met melodieuzere gitaren wat het meezinggehalte erg in de hand werkt. Na het nummer volgt een vrolijke commercial. Ook het openingsnummer “She’s in Love (with another girl)” heeft een extreem hoog gehalte scheurende riffs. Pas op het einde van het nummer wordt je enkele seconden rust gegund voor het soleerwerk begint en het nummer uiteindelijk nog een laatste keer furieus openknalt.
De meest opvallende track van de ep vinden we “The Door”. Starten doet het nummer met wat ‘woehoehoe’s’ waarna de zang stiller is dan anders. Het blijkt dat ze ons in een valstrik lokten, want na enkele seconden brult Olly feller dan ooit tevoren! Het nummer wisselt geslaagd verschillende ritmesecties af en ook hier horen we van die betere razende gitaren. De livenummers bevestigen dan weer wat we eerder al vertelden over BRLRS; een nonchalante zelfverzekerde attitude. Ze kozen de nummers “Sonic Boom” en ” The Lynx”. “Sonic Boom” is mogelijk hun meest intense nummer terwijl “The Lynx” tijd neemt voor tragere ritmes en lange solo’s. Een mooie keuze, al had “Leaving Town” er ook gepast.
BRLRS stelt zoals met hun debuut-ep niet teleur. Ze brengen ons van die echte rock die in elk zichzelf respecterend muziekcafé gedraaid kan worden. Daarnaast vinden we het lo-fi-idee ook respectabel maar missen we wel wat inhoud. We blijven met drie nummers en twee reeds gekende nummers wat op onze honger zitten. Daarom kunnen we niet wachten op een volledig debuutalbum. BRLRS hun ep-release vindt plaats in Muziekclub De Zwerver te Leffinge op zeven maart; een niet te verliezen thuismatch dus. Als support hebben ze de punkers The Crackups mee. Op negen mei spelen ze op Sleuterrock.
