© CPU – Nathan Dobbelaere
Babymetal is een fenomeen in eigen land en kwam op 16 februari voor het eerst naar ons land in een uitverkochte Ancienne Belgique. De band bracht vorig jaar haar derde album uit en mocht die er dan ook uitgebreid voorstellen. De Japanse groep brengt, verrassing, metal, al kan niet iedereen zich in Babymetal vinden. Ze krijgen heel wat kritiek, maar een uitverkochte AB bewijst het tegendeel. De groep weet een mix van J-Pop en metal te brengen in wat kawaii metal heet, een genre waar ze zelf de grondleggers van zijn. In een korte set werd er heel wat energie op ons afgevuurd, en we zijn nog altijd aan het bekomen van wat we allemaal te zien kregen.
Skynd © CPU – Nathan Dobbelaere
De Deense Skynd mocht de avond op gang trappen en ook dat was een bevreemdende ervaring. De groep brengt een soort van industrial gothic muziek waarbij de nummers allemaal over dood en verderf spreken. Ook de muzikanten en zangers kregen de naam van moordenaars en zo was het lugubere aspect van de act zeker aanwezig. Ook in de performance zagen we dat, doordat de frontvrouw haar duivels ontbond en met een angstaanjagend masker het publiek probeerde te beheksen. Muzikaal vond de set dan weer het midden tussen elektro en stevige breaks en zo is het belangrijkste over de support ook gezegd.
Het was dan toch Babymetal die voor de onvergetelijke ervaring van de avond zorgde, en dat is gerust een understatement van jewelste. De groep wist te overdonderen met hun performance door er zoveel energie in te smijten dat je niet wist waar eerst te kijken. Het is dan ook geen alledaagse ervaring om dit soort muziek live te zien. Ze vlogen er direct in met enkele ferme riffs en een duidelijke boodschap, hier moest en zou gedanst worden.
Het concept van Babymetal is heel duidelijk: er staat een band achteraan en vooraan krijg je drie zangeressen/danseressen met eentje die het merendeel van de vocals voor haar rekening neemt. De band krijgt de naam ‘Kami band’ en deed dat voor het grootste deel van de set uitstekend. Zij brengen de metal in de songs en dat mochten we ook eens aanschouwen in de intro van “Kagerou”, waar ze een momentje voor zichzelf kregen.
© CPU – Nathan Dobbelaere
Toch was niet alles echt keihard. Zo hoorde je bij “Shanti Shanti Shanti” een iets bravere versie van Babymetal, wat ervoor zorgde dat de band twee gezichten kreeg. Enerzijds waren er de schurende riffs die door merg en been gingen zoals bij “Megitsune” en anderzijds was er het plezier om iedereen aan het dansen te krijgen, denk maar aan het pirate metal/polka nummer “Oh! MAJINAI” samen met de frontman van Sabaton die op het scherm mocht meezingen. Toch lijkt het ons vooral dat de band het meest overtuigend overkwam wanneer er breaks te horen waren en het geluid verschroeiend uit de hoek kwam zoals onder meer bij “Headbangeeeeerrrrr!!!!!”.
Naast al het muzikale was het natuurlijk de choreografie die alle aandacht opeiste. De jongedames zijn dan ook popzangeressen die op een verrassende manier in een metalband zijn terecht gekomen. Bij de eerste nummers leek dit zicht nog heel vreemd, maar eens de set vorderde en je meeging in het verhaal van de band, kwam het allemaal zeer straf over. De danspasjes zijn goed doordacht en er kroop zelfs een bepaald verhaal in. Het is allerminst alledaags in een genre als metal, maar het theatrale aspect van dit genre nam de band maar al te graag over.
© CPU – Nathan Dobbelaere
Babymetal heeft een fanbase die zich volledig inleeft in de muziek van de groep. Er werd constant luidkeels meegebruld en ook moshpits waren geen vreemde voor de fans. Bij “Road Of Resistance” vroeg de brave Suzuka Nakamoto naar een wall of death, en of ze die kreeg. Het publiek at uit de handen van de groep, maar nergens voelde het te veel aan. Het was natuurlijk allemaal heel doordacht en we kunnen er vanuit gaan dat niet alles live gebeurde, maar door de intensiteit en het overdonderd gevoel waarmee alles op ons werd afgevuurd, had je nooit veel tijd om na te denken over wat er precies gebeurde.
Er werden heel wat prikkels verstuurd op een heel snel tempo, en het was dan ook niet verwonderlijk dat de band na net geen uur al van het podium was. Babymetal zette een performance van jewelste neer en we zijn nog steeds een klein beetje verward van wat we allemaal te zien kregen. Soms klonk het alsof Pokémon besloot metal te maken, maar op veel meer momenten passeerden er ook wel heel sterk doordachte nummers, waarbij ieder detail was uitgewerkt. De band mag dan wel een machine zijn, het is er eentje die het publiek zo meekrijgt. En dat publiek is een mix tussen de oude metalliefhebbers en de jonge tot heel jonge generatie, voor ieder wat wils dus en bijgevolg de perfecte metalband voor het volgende familie-uitje.
Setlist:
DA DA DANCE
Gimme Chocolate!!
Shanti Shanti Shanti
BxMxC
Kagerou
Oh! MAJINAI
Megitsune
PA PA YA!!
Distortion
KARATE
Headbangeeeeerrrrr!!!!!
Road of Resistance
