In eigen land kent de populariteit van Ásgeir Trausti Einarsson geen grenzen. Zijn nummers kunnen IJsland perfect in muziek weergeven en dat kan iedereen appreciëren. Om zijn muziek een nog groter bereik te geven, besloot hij zijn debuutalbum met John Grant te vertalen naar het Engels. Opvolger Afterglow uit 2017 werd zelfs volledig in het Engels uitgebracht, waardoor Ásgeir ook de rest van de wereld kon veroveren. Nu tourt de man met zijn recent uitgebrachte Bury the Moon, dat onder de naam Sátt ook een IJslandse versie kreeg, en kreeg hij een uitverkochte Orangerie van de Botanique voor zich. Hij bracht heel wat nieuwe nummers en gaf iedereen een magisch gevoel.
Openen mocht de lokale held Meskerem Mees. De jonge zangeres won onlangs nog Sound Track en haar carrière lijkt in vogelvlucht vertrokken. De Orangerie was dan ook al goed volgelopen om de belofte aan het werk te zien. Helemaal rechts stond de frontvrouw samen met haar celliste en bracht ze een halfuurtje intieme folknummertjes. De verhalende stijl waarin de nummers gebracht werden, sprak tot de verbeelding. Het zorgde ervoor dat iedereen aandachtig bleef luisteren, zelfs al was het muzikaal nog wat braafjes. Een halfuurtje bleek weliswaar nog ietsje te lang voor Meskerem om een publiek dat niet voor haar kwam te boeien, want na een tijdje hoorden we wat gepraat uit de zaal komen. Toch leek iedereen wel respectvol en zien we haar nog groeien tot iemand die grotere zalen tot stilte zal krijgen.
Ásgeir had zich omringd door led-lampen, waardoor de show visueel meteen goed in elkaar zat. Met een opener als “Lazy Giants” wist hij meteen ook de juiste sfeer neer te zetten. Het is een popliedje dat doorspekt is met een mysterieuze sound en een heel eerlijke stem. Dat zijn dan ook meteen de sterktes van de IJslander: hij weet perfect hoe die combinatie te balanceren door zowel teder als episch te klinken, zonder over the top te gaan.
Het eerste deel van de set bevatte veel nummers van de nieuwe plaat, en was dan ook vooral een luisteruurtje. We konden onze ogen sluiten en genieten van de prachtige stem van de man, in combinatie met het uitstekende werk van de muzikanten. Het was dus niet enkel de stem van Ásgeir die ons meenam naar de uitgestrekte landschappen van IJsland; de muzikanten vormden evengoed de ruggengraat van de performance van deze band. Met een geweldige drummer die zich er volledig insmeet en enkele fijne, subtiele gitaarlijnen kreeg de muziek een extra dimensie.
De man weet hoe zijn nummers moet laten opbouwen, en vaak is de climax dan ook om duimen en vingers bij af te likken. Zo hoorden we onder meer een trager begin van “Dreaming”, maar naar het einde toe loerde de epiek om de hoek, wat zalvend en betoverend klonk. Het was trouwens niet de enige keer dat Ásgeir dit trucje naar boven haalde; ook bij het bekendere nummer “Torrent” werden we helemaal warm in het hart.
De frontman is een bescheiden kerel en dat merk je ook in zijn bindteksten. Hij blijft altijd heel kalm en zijn stem zijdezacht. Het helpt wel voor hem om zo heel oprecht over te komen, maar natuurlijk laat hij gewoon het liefst de muziek spreken. Eén keer gebeurde dat ook in het IJslands, zoals bij “Minning”, de IJslandse versie van “Eventide”. Het was een unicum, en klonk iets meer minimalistisch. Hier merkten we wel dat Ásgeir iets zelfzekerder op het podium stond, maar ook zijn Engels is zeker niet het minste.
Naar het einde van de set toe werkte Ásgeir niet enkel met climaxen of spanningsbogen; er mocht ook wat meer elektronica in de muziek kruipen. Zo kon er subtiel gedanst worden in het publiek en klonk de muziek nog dynamischer dan ooit tevoren. De man weet met zijn songs alles te doen, de ene keer catchy, de andere keer dansbaar, en dan weer heel breekbaar. Het is die dynamiek dat een concert van Ásgeir net zo magisch en betoverend maakt.
Ásgeir heeft duidelijk weer harten veroverd in ons Belgenland. Door zijn oprechte performance in samenwerking met uitstekende muzikanten, kwam ieder nummer binnen als een liefelijke ode. We konden anderhalf uur wegdromen en af en toe zelfs onze dansschoenen bovenhalen, maar bovenal voelden we ons meegenomen op een reis naar zijn thuisland. De IJslander is een wandelende reisgids en weet de sfeer uit zijn thuisland perfect in zijn muziek om te zetten. Zowel zijn oude als nieuwe nummers kwamen heel mooi over, en meer moeten wij ook niet hebben.
Setlist:
Lazy Giants
Head in the Snow
Youth
Living Water
Pictures
Minning
Rattled Snow
Underneath It
Turn Gold to Sand
Stardust
Afterglow
Dreaming
Overlay
King and Cross
Until Daybreak
Torrent
Going Home
Bury the Moon
Mooie review en helemaal zoals ik het ook gisteren beleefd heb! Bedankt!