Monstruos y duendes, Volume I, zo heet de nieuwste plaat van gitarist-componist componist Myrddin De Cauter. Het blijkt de voorbode te zijn van een ambitieus project, een vierdelige soloalbumset die op het Zephyruslabel verschijnt.
In het oog springt meteen die tot de verbeelding sprekende albumhoes. Grafisch tot in de puntjes uitgewerkt, met prachtige associaties richting de weelderige rijkheid van de natuur. In een trek door suggereert het een directheid, een openheid ook, die maar zelden gezien of gehoord is. Dat vind je ook helemaal terug in Myrddins belangwekkende muziek vol openhartige emotie en weemoed.
Myrddin heeft om een ons onduidelijke reden niet zo’n grote bekendheid of status, maar toch brengt hij muziek die wars is van tijdsgeest. Eerlijke muziek, dus, van een integere rasmuzikant. Iemand die veel meer belang hecht aan de spannende verhouding tussen geluid, techniek en emotie dan louter aan de verpakking. Muziek ook die door zijn weerbarstige directheid en rauwheid sterk contrasteert met het vaak al te steriele geluid.
Natuurlijk kan Myrrdin De Cauter buigen op een technische beheersing waarvoor geen woorden te vinden zijn. De meesterlijke vingervlugheid – het resultaat van jarenlang zoeken en verder verfijnen – dwingt een bijzonderlijk groot respect af, al is het hem vooral te doen om wat je ermee kan uitdrukken, hoe je ideeën en emoties ermee kan vatten.
Met slechts een enkele gitaar aan zijn zijde, weet hij de luisteraar voor zich te winnen. Hij is als een nomade, eeuwig zwervend tussen hier en daar. De stem die hij vertolkt lijkt vaak te fluisteren tussen de noten en akkoorden van zijn hoogst aanstekelijke gitaarspel. Myrddin is een virtuoos, maar slaagt erin om dat volstrekt natuurlijk te laten overkomen. Het is ontzettend mooie muziek, die tijdens “Anouar” misschien heel even knikt naar een muzikale metgezel als oudspeler Anouar Brahem.
De titels van de composities doen vaak erg mystiek aan, zoals bijvoorbeeld “Omerine” of “Vigdis”. Elders merk je een uitgesproken voorliefde voor flamenco, zoals onder meer tijdens “Peteneras”. Ook merk je hoe deze oorspronkelijke en authentieke muziek oorstrelend mooi is. Hoe de plaat vergeven is van een, ondanks de soms complexe gitaarbuigingen en vingeroefeningen, rustgevende en bezielde schoonheid die je maar erg zelden ontwaart. Kortom, een pracht van een release. Het mooie eraan is dat Myrddin nog meer van dat moois in petto heeft.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
