Op dag één stond Belgisch showcasefestival We Are Open in het teken van hiphop, jazz en elektronica van bij ons. We zagen er onder andere PAARD., Le 77 en MIA-winnaar Compact Disk Dummies. Hoe dat was, lees je hier. Op de tweede dag stonden vooral gitaren centraal. Onder andere The Guru Guru en Gruppo di Pawlowski bewezen dat rock alle richtingen uit kan gaan. Maar ook bijvoorbeeld Mattias De Craene en Willy Organ zorgden af en toe voor een vlucht uit al deze gitaargekte.
Glass Museum @ Bar
Het eerste slot op de programmatie werd ingevuld door Glass Museum. Net zoals het openen van een festival zowel in het voordeel als het nadeel van een band kan spelen, zat ook hun set vol geslaagde contradicties. Het duo bracht op enkele piano en drums mooie contrasten van groots klinkende poplijnen tot klassieke, ingetogen jazz. Dit alles klonk dan nog eens enorm clean en net als het publiek waren ook wij verbaasd hoe nauwkeurig deze jongens hun instrumenten beheersen. De continue afwisseling, gepaard gaand met de sporadische synthesizer textuurlaagjes, brachten heel wat verwondering teweeg.
Arabnormal @ Zaal
Volgende week vrijdag (Valentijnsdag) brengen Younes Faltakh van The Hickey Underworld en Das Pop-bassist Niek Meul het debuutalbum van hun nieuwe project Arabnormal uit. Die kwamen ze alvast voorstellen in de grote zaal van Trix en dat deden ze goed. Heel goed zelfs. Gitarist Sjoerd Bruil en drummer Damien Vanderhasselt van Millionaire, bassist Jonas Govaerts en gitarist Michael Beniest verstevigen de liveband. Hun sound is slechts subtiel ‘Arab’ (behalve op “Scorpio“), maar absoluut niet ‘normal’. Arabnormal maakt gitaarrock vol onverwachte wendingen. Het zijn veel gitaren die samen een dissonant, psychedelisch geheel vormen. We kijken uit naar valentijn.
Hoffman @ Café
Twee maanden terug werd de achttienjarige Maurice Luijten nog gekroond tot een van de winnaars van Sound Track en gisteren bevestigde hij meteen waarom hij die titel verdient. Onder het alter ego Hoffman vuurt hij, gewapend met enkel een laptop en midi keyboard, filmische soundscapes op ons af die telkens opbouwen tot een episch summum met dansbare beats. Waar Hoffman tijdens Sound Track nog de focus legde op het vertellen van verhalen met verschillende ambient lagen maakten deze gisteren vaak plaats voor meer industrieel klinkende beats die rechtstreeks uit de Berlijnse techno underground leken te komen. Om dit alles nog wat extra kracht bij te zetten, werd er door zangeres Sam Sam nog een indrukwekkende vocale laag bovenop gegooid. Wat ons betreft, mag Hoffman zich nu al tot de Belgische top van elektronische muziek rekenen.
Mattias De Craene @ Kelder
Het soloproject van Gents saxofonist Mattias De Craene is naar eigen zeggen begonnen nadat hij van een kennis, die hij op straat tegenkwam, de belangrijke tip ‘Relax your anus!’ kreeg. ‘Toepasselijke anekdote, aangezien het We Are Open is.’ Een charismatische man, die Mattias De Craene, die vorig jaar nog met MDCIII op We Are Open stond. Maar dus de anus relaxen, dat is wat Mattias probeerde te doen met zijn nieuwe project. De virtuoze drummers van MDCIII werden ingeruild voor een zweverige backingtrack. Hij speelde twee nummers, waarvan het eerste een tribale trip was vol subtiele saxofoonklanken. Het was een lang nummer waarbij je in hogere sferen terechtkwam, tenminste als je je tijd ervoor nam. Veel mensen deden dat niet en er verdween dan ook meer publiek dan dat er bij kwam. Het tweede nummer had een stevige technobeat en dat wil ook zeggen dat Mattias zelf steviger uithaalde en soleerde met verschillende saxofonen. Fantastische man met goede muziek die niet helemaal tot zijn recht kwam door de gejaagdheid van zo’n showcasefestival.
The Guru Guru @ Club
Frontman Tom ‘The Bomb’ Adriaenssens heeft zowat het wereldrecord verschillende gezichtsuitdrukkingen tijdens een optreden gebroken. The Guru Guru wist veertig minuten lang te boeien met hun nerveuze rock en bracht een mix tussen nummers uit P C H E W en het gloednieuwe Point Fingers. Nieuwer werk als “Origamiwise” en “Skidoo” passen perfect tussen nummers als “Up The Wall”. Het verbaasde ons trouwens hoe goed het oude “Back Door” was. Maar bon, de nadruk lag op het nieuwe werk en dat was energiek, verrassend en vooral alles kapotmakend. Wanneer de volledige geluidsinstallatie een half nummer uitviel, was dat niet eens erg. The Guru Guru heeft nogmaals bewezen een van de interessantste Belgische bands te zijn.
Mathlovsky @ K-D
‘Which one existed first? Shitty rave music or the drugs?’ Met deze sample opende Mathlovsky hun set, om nadien een half uur lang kei hard te raven, en dat in een van de repetitieruimtes in de kelder. Omdat het met vijftig toeschouwers al propvol zat, werd de beleving des te meer intens. Mathieu Mathlovsky maakt live techno en nam drummer Gregory Simons mee. Die laatstgenoemde heeft een enorm groot uithoudingsvermogen. We willen even benadrukken dat ‘live techno’ de lading niet dekt, want soms kwam er eerder een drum ‘n’ bass-beat tevoorschijn, soms pure punk, dan weer straight up metal. Mathlovsky zorgde constant voor tonnen rauwe energie. Wanneer Owen Perry Weston van onder andere PAARD. een stukje kwam rappen, was het (repetitie)kot te klein. Heerlijk!
Willy Organ @ Kelder
Foute muziek op We Are Open? Jawel, met Willy Organ kan ook dat. Met meezingbare nummers als “Ongezellig Wijsje” en “Ik Ga Nooit Meer Naar Huis” creëerde hij een gigantisch feest, ondanks de negatieve teksten. Het nieuwe, voorlopig nog onuitgebrachte “Faalangst” stelde hij voor met twee dansers. Dat in combinatie met extreem kitscherige melodieën en beats en Willy Organ die overdreven Algemeen Nederlands zingt, zorgde voor een gigantische ironie. Bij “Niets Meer Aan Te Doen” zong iedereen luidkeels mee, waarna Willy zijn publiek toesprak: ‘Als je dacht dat dit een hit was, wacht dan maar tot de volgende.’ Daarna zette hij “Zoeken Naar Mezelf” in. Hij had gelijk, want het feest barstte volledig los. Volgend jaar een MIA voor beste Nederlandstalig?
Peuk @ Café
Peuk is een band die zowat elke keer als ze ergens optreden lofbrieven mag verwachten en ook deze keer is dat niet anders. De organisatie besloot het trio in het café te laten optreden, wat achteraf niet één maar drie maten te klein bleek te zijn. Tot buiten probeerden mensen een glimp op te vangen van wat er zich afspeelde op het podium. Terecht, want wie zichzelf binnen wist te duwen werd eens goed doorheen geschud door de explosies van energie die de stevige baslijnen teweegbrachten. Gooi hier nog eens een overdosis drumgeweld en een doordringende stem, die de vermenselijking van punk uitstraalt, bovenop en het feest kon losbarsten. “Cave Person” veroorzaakte waar mogelijk de nodige moshpits, waardoor we niet enkel muzikaal maar ook fysiek heen en weer gegooid werden. Wie er niet in sloeg om een plekje te bemachtigen voor het podium: niet getreurd, Peuk stelt nooit teleur.
Gruppo di Pawlowski @ Zaal
God bestaat en hij heet Mauro! Pawlowski dus, een man die oneindig veel projecten heeft, kijk maar eens op zijn site. Op We Are Open stond hij er met Gruppo di Pawlowski, zijn onconventionele noiserockgroep. Het is gitaarmuziek met lak aan conventies die doet denken aan Frank Zappa. De band, met bijvoorbeeld Pascal Deweze en Sjoerd Bruil, zat heel strak. Mauro was de beste frontman van de dag en dat op een dag waarop ook The Guru Guru geprogrammeerd stond. Mauro danste als een bezetene, ging soms random op de grond liggen, gooide zijn micro op de grond en brabbelde. Op een gegeven moment deed Mauro zijn rits open, haalde zijn jongeman boven, hield de micro ertegen, stak alles weg en ging droog terug verder. Kortom, het totaalplaatje was vreemd, maar steengoed.
