Een debuutalbum uitbrengen is op zich al geen sinecure. Maar hoe breng je iets uit dat ook nog eens beetje opvalt tussen alle andere vissen die reeds zwemmen in de overvolle vijver van gitaargeweld? Opvallen is niet zo’n opgave, maar opvallen door een kwalitatieve plaat, dat is al helemaal iets anders. Originaliteit is nog zo’n pijler waar je op kan mikken, maar dat is dezer dagen al helemaal lastig geworden omdat alles al lijkt gedaan te zijn. Als je nu gewoon de band laat doen zonder meer en zonder compromissen muziek laat maken, dan kom je vaak het beste tegen. En laat nu net dat zijn wat L’Itch doet. Ze doen veel: knallen, onder je huid kruipen, vervelend zijn, je tijd geven… Maar dat doen ze niet zomaar, nee, dat doen ze omdat zij het zo willen.
L’Itch is een vierkoppige band uit Mechelen die muziek maakt die evenveel mensen gaat aanspreken als irriteren. En dat is positief bedoeld, want het minste wat deze band doet is emotie oproepen. Als genre verwijzen we graag naar noiserock-punk-metal, met daarin voldoende ruimte om als band toch nog enigszins origineel uit de hoek te komen. En toch is deze muziek op een of andere manier zeer meezingbaar en catchy en dat verwacht je niet direct van zo’n omschrijving.
Kwaadheid, walging, verveling, vreugde, verbazing, angst: alles passeert de revue en die bakken emotie vormen de reden waarom we zo graag naar muziek luisteren. De muziek doet wat met je, of je dat nu graag hebt of niet. Emotie is een drijfveer voor kunst, en daar zorgt deze plaat in grote mate voor. Bij ons roept het vooral kwaadheid en vreugde op, maar er zullen luisteraars zijn die er anders op zullen reageren.
Op een of andere manier doet het ook zeer Belgisch aan. En dan zijn er natuurlijk referenties naar The Guru Guru, It It Anita of Youff. Op een of andere manier is de Belgische scene daar verzadigd van en als fan kan je daar enkel blij om zijn. Misschien is het daarom zeer jammer dat deze band het dubbel zo moeilijk zal krijgen om zich te onderscheiden van al zijn zusterbands. Toch denken we dat L’Itch ook zijn plekje zal krijgen tussen eerder genoemde bands, maar zoals zo vaak zal het buitenland misschien sneller klaar zijn dan wij hier in België.
Een ander mooi compliment mag gegeven worden aan de songwriting. Het album op zich is gevarieerd gebracht en verveelt eigenlijk zelden. Het is zowel hoekig als catchy en dat aspect doet ons denken aan bands zoals Refused en Brutus. Ook zitten er voldoende tegenstellingen in: je hebt meezingers, maar tegelijk door distortion geleide projectielen die pijn aan de oren doen. Ook voor rust is er ruimte gemaakt.
Een heel palet vol smaken en variaties, dat is wat L’Itch ons brengt. Veel negatiefs kunnen we niet verzinnen, maar het zal een hele opgave worden om op te vallen tussen al het gewelddadig gitaargeweld dat België reeds kent. Urges wordt uitgebracht op Evil Penguin Records. Een echte cd-releaseshow vindt niet plaats, maar je zal deze band in Mechelen en omstreken de eerste maanden regelmatig tegenkomen.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
