Anti-Flag is boos, heel boos. De punkers zijn vooral boos op Donald Trump Junior, maar ook op nationalisten, racisten enzovoort. Dat stemt ons blij, we kunnen op deze wereld gerust wat minder racisten, fascisten en wat meer veganisten gebruiken, al moet die laatste groep niet prekerig beginnen doen. Anti-Flag klinkt op deze plaat zoals we het mogen verwachtten. Snelle, korte punknummers, kwaad gebrul en een boodschap. Die boodschap is vaak niet zo inhoudelijk, maar is simpel dus komt toch over. Racisten zijn slecht; laat je niet door hen doen, of zoiets.
Anti-Flag kunnen we ondertussen anciens in het vak noemen. Ze zingen al meer dan 25 jaar over dergelijke maatschappelijke problemen. Daarnaast is hun muziek ook nogal weinig veranderd. De punkers uit Pennsylvania hebben een recept gevonden dat voor hen duidelijk werkt. Deze punk is hun muziek: hun muziek die ze al lang met passie maken, ongetwijfeld nog lang zullen blijven maken en die tevens ook met heel wat passie live brengen.
Dit album markeert voor hen een belangrijke grens. Het is de eerste keer dat ze zo direct individuen als Trump en Pence aanvallen. Ze vinden het dynamische duo uit het Witte Huis zo verderfelijk dat ze een punt moesten maken. Er vallen in het Witte Huis gewoon te veel neo-fascistische, seksistische en homofobe opmerkingen, zeggen ze. Donald mag dan ook het eerste lied inzetten met: ‘In the good old days, this doesn’t happen because they used to treat them very, very rough / And when they protested once, they would not do it again so easily.’ Vanaf dan stevige bassen, catchy zang en snel geriff.
De openingssingle “Hate Conquers All” doet deze stevige bassen, catchy zang en snelle riffs dan ook eer aan. Er wordt heel kwaad gezongen. Dit nummer voelt agressiever dan de rest van het album en steekt er ook bovenuit. De rest van het album wisselt de heel catchy poppunknummers af met wat sneller werk, maar echt bovenuit steken doen er weinig. “A Nation Sleeps” is één van die songs die er wel bovenuit steekt. Het voelt als een modern hardcore punknummer. De riffs klinken hevig en rechtdoor, net zoals het geschreeuw. Dit is er eentje om uit volle borst mee te brullen op hun concerten.
“Un-American” zorgt voor leuke afwisseling. Een akoestische song die de zangstemmen heel mooi doet uitkomen en waarin het huidige Amerika aangeklaagd wordt: ‘No peace comes from a greedy hand.’ Dat is niet Amerikaans, meent Anti-Flag. Het nummer appreciëren we misschien wel extra, omdat de rest van het album ietwat te eentonig uitvalt. Het is zeker niet zwak; de band is dan ook goed in wat ze doen. We missen gewoon wat furie.
Dertig januari spelen ze in het Patronaat in Haarlem en ook op de zondag tijdens Graspop.
