Noorderslag 2020: Muzikaal Nederland onder de loep

Na drie dagen de meest veelbelovende artiesten van Europa te ontdekken op Eurosonic, is het nu tijd om Nederland onder de loep te nemen. Dit is geen ontdekkingsfestival als Eurosonic, maar een festival waarmee muzikaal Nederland zich wil laten zien aan de buitenwereld. De gezellige drukte in de stad maakt plaats voor de Oosterpoort, de vernieuwende muziek voor Nederlandstalige pop en hiphop. Toch zagen we enkele interessante artiesten voorbijkomen.

Altın Gün @ Grote Zaal

De afgelopen weken was Altin Gün een populair gespreksonderwerp. Ze werden namelijk genomineerd voor een Grammy en ze mogen zich bovendien deze zomer op Coachella met het beste van hun Turkse psychedelica bewijzen. Zanger Erdinç Yıldız en zangeres Merve Dasdemir zingen in het Turks over groovende, dansbare psychedelische folkrock. Bovendien bespeelt Yıldız de saz, een traditioneel snaarinstrument. Voeg hier veel extra percussie en allerlei gitaar-, bas- of synthsolo’s bij en je krijgt een perfecte sound. Op Noorderslag klonken ze heel strak en wisten ze het publiek bij elk nummer opnieuw al dromend te laten dansen. Bovendien waren de bandleden bijzonder goed op elkaar ingespeeld, wat ze klaarmaken voor hun Amerikaanse parcours.

Gaidaa @ CBK

De CBK-stage werd gehost door NPO Radio 2 Soul & Jazz en dat zorgde voor leuke vibes op Noorderslag. Daar is Gaidaa een goed voorbeeld van. De Nederlandse zangeres met Soedanese roots heeft een prachtige soulvolle stem en maakt zwoele r&b in de lijn van Jorja Smith. Dit in combinatie met haar laidback band zorgde dan ook voor een rustige, chille vibe. Jammer genoeg zat er soms iets te weinig pit in en dat resulteerde in een performance die niet bleef hangen.

LO-FI LE-Vi @ Marathonzaal

Levi Dronkert uit Alkmaar maakt lo-fi indiepop. Het bijzondere is dat Tyler, The Creator zich al uitte als fan. Wij houden wel van Tyler, maar niet zo van Levi. De nummers waren op zich leuk, maar klonken allemaal hetzelfde. De verveling kwam op en we begonnen te geeuwen. Gelukkig maakte Levi ons terug wakker met een cover van Weezers “Undone (The Sweater Song)”. Nadien viel de set terug helemaal stil. Deze week werd het nieuws naar buiten gestuurd dat Levi zich mag gaan bewijzen op SXSW. Wij denken dat hij toch nog even aan zijn set moet sleutelen om daar een goede indruk achter te laten.

Gotu Jim @ Kelder

De kelder van de Oosterpoort zat tijdens rapper Gotu Jim propvol met bezwete veertienjarigen. Wanneer de Amsterdamse Jim vroeg: ‘Wie heeft er al eens kankerveel geblowd?’, reageerde het publiek uitbundig en startte de moshpit. De muziek bestond uit harde trapbeats en bars die werden bewerkt door overmatig gebruikt van autotune. De teksten gingen voornamelijk over het gebruik van drugs. Muzikaal was het niet heel uniek en deed het zelfs vaak denken aan Jacin Trill, maar de sfeer zat er wel in. Het publiek was constant één kolkende massa.

PAX the humanoid @ CBK

De eerste drie nummers van Pax, het nieuwe project van het gezicht van de legendarische band The Kyteman Orchestra, dompelden ons onder in een experimentele jazzy hiphopsound. Ze deden denken aan Tyler, The Creator en Earl Sweatshirt door de onverwachte wendingen en bevreemdende rapstukken. Na drie nummers werd het minder hiphop en meer jazz en funk. De begeleidingsband had niemand minder dan de elektronische jazzvirtuoos Niels Broos aan het stuur. Dit zorgde voor experimentele jamsessies waarop Pax alles deed wat hij kan bedenken. Hij had namelijk geen filter tussen zijn hersenen en zijn handelen. Het was een verrassend goed optreden met een vernieuwende sound.

Merol @ Grote Zaal

De ironie van Merol spatte er vanaf. De roodharige was verkleed en danste rond in een tienerpopjurkje. Haar hits “Hou je bek en bef me”, “Lekker met de meiden”, “Geen reet” en “Kerst met de fam” waren stuk voor stuk nummers die een glimlach op je gezicht toverden. Maar we denken dat het publiek Merol iets te vaak als popzangeres ziet en ze daardoor iets te serieus neemt. Oké, het is meezingbaar, maar het is veel gelaagder dan dat en Merol probeert met haar post-ironie een boodschap de wereld in te sturen. Haar cultstatus gaat hieraan verloren en ze wordt stilletjes aan meer en meer een popicoon. Dat ze groot wordt, vinden we niet erg, maar de gelaagdheid mag er niet aan verloren gaan.

The Sweet Release of Death @ Marathonzaal

Noise is hot. Dit bewezen onder andere Just Mustard, Kriget, Asbest en Emilie Zoé al op Eurosonic. Ook op Noorderslag stond een noisepareltje. De naam van de Rotterdamse band The Sweet Release of Death spreekt al voor zich. Gitaren klonken afwisselend als stofzuigers of als snijmachines, drums als metalen vaten, bassen als kanonskogels. Het was de vreemde eend in de Noorderslagbijt. Maar dat maakte helemaal niet uit. Ook op dit festival waar er meer gladde pop dan spannende rock stond, was er een publiek voor deze noiserock. Ondanks dat het een specifieke niche is, wist The Sweet Release of Death zichzelf te bewijzen voor een breder publiek.

Joost @ Kleine Zaal

ADHD op een podium, dat is Joost. Hij gunde een overvolle Kleine Zaal drie kwartier lang geen seconde rust. Met Kiss-sterren rond de ogen en een zwarte das sprong hij heen en weer over het podium, terwijl hij over ‘quinoa op m’n crackers’ zong op “Albino” of over de vervelende saxofoon van zijn buurman op “Buurman”. Van “Ome Robert” over “Meeuw” tot het harde “Glaassie Water”: Joost was energiek en het publiek moshte erop los. Toch waren wij niet meer mee in zijn verhaal. De grap is er voor ons wel af en wat overblijft is enkel een voorspelbaar feestje. Wanneer Joost alleen maar riep over een backingtrack, dachten we dat hij even mag herbronnen om in de toekomst interessant te blijven.

Personal Trainer @ Binnenzaal

Het Amsterdamse Personal Trainer is een band die je het liefst midden in de nacht zou tegenkomen in je lokale jeugdhuis. De indierockers creëerden een knotsgekke sfeer door rond te rennen op het podium, te spelen met minipercussie en door er met acht personen, soms negen of zelfs tien een gekte van te maken. De muzikanten deden allerlei random dingen, zoals tegen elkaar aanleunen of op willekeurige momenten door de micro brullen. De intensiteit en de speelsheid van nummers als “The Industry” deden aan Car Seat Headrest denken. Dat is geen slechte referentie en Personal Trainer was dan ook ons hoogtepunt van deze editie van Noorderslag.

Lola’s Dice @ Marathonzaal

De laatste jaren schoten er in Nederland vele dansbare groepen vol exotische klanken uit de grond. Eerder vandaag zagen we Altin Gün, woensdag YĪN YĪN. Verder zijn er nog This is Lovski (ook op Noorderslag), The Mauskovic Dance Band en een hele reeks anderen. Lola’s Dice is de volgende band in dit rijtje. De Amsterdammers met Venezolaanse en Chileense roots maakten psychedelische muziek met typische latinvibes. Er werd gezongen in het Spaans en er werd zowel door de band als door het publiek hard gedanst. Een van hun nummers was een parodie op die vervelende reggaetonbeat. Dit was een leuke band om de laatste uurtjes op weg te dansen.