InterviewsUitgelicht

Interview Drew Dijorio (Stray From The Path): Internal Atomics en de staat van de wereld

Drew Stray From The Path

Faye Wolf

Stray From The Path uit het verre New York maakt al ruim negentien jaar hardcore punk. De mannen hebben al tien studioalbums op hun kerfstok staan en tourden al meermaals de wereld rond. Eind 2019 brachten ze het geweldige Internal Atomics uit onder hun nieuw label UNFD, waarmee ze ook onze Antwerpse Zappa onveilig kwamen maken. Enkele uren voor de show ontmoetten we Drew Dijorio, zanger en frontman van de band.

Hoe verloopt de tour tot nu toe?

De tour verloopt fantastisch. We zijn net terug van een geweldig deel in het Verenigd Koninkrijk, waar we vijf van de zes shows uitverkocht hebben. We zijn samen met de mannen van Loath, Gideon en The Devils Wears Prada onderweg en dat zijn stuk voor stuk geweldige kerels. Ook zijn we allemaal al wat in de kerstsfeer doordat we decoratie in de bus gehangen hebben. Ondanks dat we onze familie en geliefden wel missen, zijn we blij terug in Europa te zijn om ons nieuw album aan de man te brengen.

Hoe groot is het contrast met de tour die je net had in Amerika?

De Noord-Amerikaanse tour met Counterparts, Chamber en Varials was ook geweldig. De mannen van Counterparts zijn heel goede vrienden van ons. Het grote verschil met die tour was dat we geen bus hadden, maar van show naar show moesten rijden met een busje en sliepen in een hotel. De ritten waren zwaar en lang. Het feit dat we zelf moesten rijden, speelde ook wel parten. Dus we zijn blij dat we hier in een bus zitten!

Merken jullie een verandering door het globaal succes van het nieuwe album?

Ja, honderd procent. Dit is ons eerste album onder het vaandel van UNFD World. Een team hebben dat zich bezighoudt met management, pers, PR en alles dat daarbij komt kijken, is geweldig. En het werpt zeer duidelijk zijn vruchten af! We hebben al veel pers gekregen van magazines, verschillende interviews en veel zaken die we vroeger bij ons vorig label niet kregen. Hoe meer de band groeit, hoe meer onze sound mee evolueert. Voor mij persoonlijk is dit ons beste album tot nu toe, het bevindt zich echt op een ander level en we hebben de indruk dat fans het hiermee eens zijn.

In Europa hebben we het meeste succes en dat is deze keer niet anders. Internal Atomics is nog niet lang uit en veel fans zingen nu al luidkeels mee. Dit zorgt voor veel voldoening, want als band wil je natuurlijk dat het nieuwe werk even vlot binnenkomt als het oude werk. De negatieve feedback op het vorige album was vooral te wijten aan “Goodnight Alt-Right”, maar die feedback kwam ook niet van de fans. Het waren eerder de internet trolls en dergelijke die kritiek leverden. Wij blijven dezelfde muziek maken met dezelfde betekenis en onze fans zullen niet vergeten waar we voor staan.

Hoe zijn jullie aan de slag gegaan bij het schrijven van Internal Atomics?

Wij schrijven alles samen. We beginnen nooit aan een album met een bepaalde sound of thema als streefdoel. De band komt samen in een ruimte en Tom heeft een riff of Craig heeft een drum; als we deze dan goed vinden, beginnen we errond te bouwen. Intussen voelen we onszelf al enorm comfortabel om samen muziek te schrijven, waardoor we gemakkelijker delen van nummers kunnen omzetten in een geheel. Daarnaast doen we alles samen zodat het niet louter mijn teksten zijn, maar gezamenlijke lyrics. Ondanks dat ik aanzien word als frontman, zing en spreek ik de woorden van de volledige band. Eens we alles in ons hoofd afgerond hebben, gaan we naar onze producer Will Putney. Hij geeft dan zijn feedback en doet ons afzien, maar negen op de tien keer heeft hij wel degelijk gelijk.

Waar hebben jullie inspiratie uit gehaald?

Onze trip naar Kenia, waarin Hardcore Help Foundation en Actions Not Words Kenya heel grote inspiraties voor Internal Atomics waren. De volledige belevenis van die trip naar Kenia heeft voor veel verschillende invloeden en perspectieven gezorgd. Het heeft onze ogen als het ware opengetrokken. Iedereen verdient basismensenrechten, maar voor velen is dit nog steeds niet vanzelfsprekend. Hier meer bewustzijn rond creëren is dan ook het doel geworden van het laatste nummer van de plaat. We willen dat mensen zich focussen op wat mensen niet hebben in plaats van wat anderen wel hebben. Ervoor zorgen dat iedereen een beetje heeft om te overleven…

Onze muzikale invloeden komen dan weer vooral uit onze jeugd. We zijn allemaal opgegroeid met bands zoals Rage Against the Machine, Glassjaw of Refused. Daar putten we nog steeds veel energie uit. Craig heeft daarentegen een grote metalachtergrond en brengt ook wel eens nieuwe invloeden zoals Gojira in de mix. Dit samen met zijn unieke manier om met muziek om te gaan, zorgt voor een aanzienlijke verbreding van ons spectrum. Craig is een van de beste drummers die ik ooit gezien heb. In alle eerlijkheid: Craig is het beste wat de band overkomen is.

“Second Death” lijkt zich te focussen op kindermishandeling in de kerkelijke sfeer en hoe dit vaak verdwijnt in de doofpot.

Absoluut. Er zijn zoveel situaties die volledig onder het tapijt geveegd worden en over het algemeen is het altijd hetzelfde verhaal. De slachtoffers krijgen een soort vergoeding, de priester in kwestie wordt overgeplaatst naar een ander klooster en de zaak verdwijnt. De straf voor deze misdrijven is verre van wat het zou moeten zijn en veel mensen hebben er zelfs geen weet van omdat het nu eenmaal gaat om de katholieke kerk. “Second Death” hebben we geschreven omdat we vele verhalen gelezen hebben over gelijkaardige situaties die te licht bestraft werden. Dit verwoest mensen hun levens en daarom hadden wij het gevoel dat we via ons platform meer licht op deze problematiek moesten schijnen. Het feit dat we het live brengen en nu ook dit gesprek hebben, is exact wat we wilden bereiken.

 

Een paar weken terug vertelde je dat “Second Death” jouw favoriete nummer is op het album. Is dat nog steeds zo?

Dit is ondertussen al veranderd. Ik wist dat het zou verschuiven, want we hadden toen nog niet veel van de nieuwe nummers live gespeeld. Ondertussen is “Beneath the Surface” mijn nieuwe favoriet. Het is voor ons een langzamer nummer, waardoor wijzelf en ook het publiek even ademruimte krijgen om het verhaal van dit nummer te bleven. Dit voelt als een pocket pick. Binnen enkele weken gaat mijn voorkeur wellicht alweer uit naar iets anders, maar dat zien we dan wel.

“Beneath the Surface” legt de focus op de constante druk die de samenleving uitoefent. Wat is jouw perspectief op het hoge aantal burn-outs en de grote hoeveelheid druk waar een individu dagelijks mee worstelt?

Mensen worden constant beoordeeld door de samenleving. Ze worstelen vaak met de vraag of ze wel eerlijk kunnen zijn tegenover anderen en zelfs of ze eerlijk tegenover zichzelf kunnen zijn. Je weet nooit waar iemand mee zit op het eerste zicht. Hoe je omgaat met je medemens kan een enorme impact hebben op die persoon – zowel positief als negatief.

De inspiratie voor dit specifieke nummer komt uit een verhaal dat Craig ons vertelde. Een neef van hem kwam eindelijk uit de kast als homoseksueel, maar in plaats van hem te accepteren, schopte zijn familie hem buiten en veranderden ze de sloten. Ik kan me niet inbeelden hoe dat moet voelen. Met “Beneath the Surface” willen we mensen aanmoedigen om zichzelf te zijn en geen façade op te  zetten. (pauzeert) Ik heb vaak het gevoel dat mensen wel willen praten, maar het gevoel hebben dat het niet oké is om te praten…

Hoe gaan jullie om met de hoge druk om elke dag opnieuw te moeten optreden?

Ondanks dat we alles wat we doen en brengen op een serieuze manier doen, zijn we ook maar gewoon vier dudes op tour die plezier willen hebben. We gaan wandelen, iets drinken en eten of eens naar de fitness. We doen ons best om een gelijkaardig ritme te vinden zoals we dat thuis zouden hebben. Door dagdagelijkse zaken te doen zijn we meer op ons gemak en focussen we ons niet kapot op wat elke avond beter kan. We zijn nog altijd een band en dat hoort leuk te zijn.

Albumafsluiter “Actions not Words” is zwaar geïnspireerd door jullie trip naar Kenia. Zijn er plannen om terug te gaan?

Ik zou heel graag teruggaan en opnieuw een show spelen. Tom en zijn vrouw zijn recent begonnen met het sponsoren van een kindje daar en zijn zeer gretig om dat kind te ontmoeten. Onze booker sponsort ook een kind, dus we zijn altijd wel op zoek naar kansen om terug te gaan. We zien wel wat de toekomst brengt en wat de agenda toelaat.

Stray From The Path legt zijn focus sterk op de huidige status quo. Hoe gaan jullie persoonlijk om met dit gegeven?

Als band hebben we de kans om te schrijven over zaken waar we niet akkoord mee gaan. Het is onze kunst om hiermee af te rekenen en onze frustraties te delen met anderen. Weten dat onze muziek gelijkgestemden samenbrengt en meer licht werpt op problemen waar wij belang aan hechten, doet voor ons heel veel. Als individu probeer ik dan weer zo goed mogelijk op mijn eigen gezondheid en het welzijn van de mensen rondom mij te letten. Deze tijd van het jaar probeer ik altijd kleren en eten te doneren aan degenen die het nodig hebben. Eens de bal rollend is, kan men met kleine zaken veel bereiken.

Wat zijn enkele essentiële zaken op jullie rider?

Vitamine C is cruciaal om gezond te blijven tijdens zo’n lange tour, waar je met zoveel mensen dicht op elkaar leeft. We willen natuurlijk niet ziek worden. Verder: rode wijn, wat IPA’s, spinazie, fruit, ontbijtgranen, pindakaas… We zijn niet moeilijk te bekoren.

Tot slot: wat zou jouw favoriete tour line-up zijn?

Stray From The Path als opener, daarna Glassjaw, Deftones en Rage Against the Machine als kers op de taart.

Facebook / Instagram / Twitter / Website

Related posts
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Kublai Khan TX - "Low Tech"

Het wachten op nieuwe muziek van Kublai Khan TX werd gekenmerkt door hints en teasers. Al bijna een jaar geleden vertrouwde frontman…
Nieuwe singlesOntdekkingen van "Den Beir"

Nieuwe single Fresh – “Merch Girl”

Fresh is voor velen een onbekende naam, maar voor een relatief jonge band heeft het toch al een stevig oeuvre. De punkgroep…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single F.O.D. - "Back to Where You Once Belonged"

Na hun Sleepville-album en diens deluxeversie in 2020 bleef het enkele jaren stil voor F.O.D op releasevlak. Daar komt binnenkort verandering in,…

2 Comments

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.