LiveRecensies

Bear’s Den & Selah Sue @ Depart (ihkv De Warmste Week): Warmte als bindmiddel

©CPU – Ymke Dirikx

Er zijn weinig bands die het Music For Lifethema zo in hun sound hebben opgenomen als Bear’s Den. De knuffelrock met folkknipoog van de Londenaars bleek in 2016 al een perfecte match, toen de heren met de leuze “Everybody should love Bryan Adams” de StuBruluisteraars destijds een warm deken om de schouders drapeerden. Drie jaar later zijn de Britten uitgegroeid tot een behoorlijk imposante band, wat te horen was op hun laatste langspeler. Daar misten we de knusse afwezigheid van een afstand tussen band en publiek, wat in een zaal als de Depart in Kortrijk perfect teniet gedaan kon worden.

Bear’s Den kwam dan ook op in een bezetting zonder drums of andere bombast. Vier bandleden bestegen het podium en vuurden meteen hun grootste hit “Agape” op de (gelegenheids)Kortrijkzanen af. Het was dan ook een kwestie van tijd vooraleer de Britten naar een glimlachende menigte konden turen. Die menigte bleek minder op de hoogte te zijn van de genialiteit van “Elysium”, met z’n pakkende tekst en sprekende trompetlijn. Bear’s Den leverde toen en tijdens de hele set echter zo’n danig vakwerk af, dat hun concert in Vorst Nationaal wellicht enkele plaatsjes dichter bij ‘uitverkocht’ is geraakt.

Maar Bear’s Den kon (zelfs op vijfendertig minuten) meer dan puren uit haardvuuralbum Islands. Nieuwste single “Only Son of the Falling Snow” deed het vlammetje in ieders hart nog wat meer aanwakkeren, en met een geslaagde cover van wijlen Roxettes “It Must Have Been Love” deed het gelegenheidsviertal dat orgaan zelfs een beetje smelten. Deze beer zag Bear’s Den het laatst toen een ambitieuze Werchterzon een tienduizendtal kijklustigen tergde, maar besefte dat het kwartet op z’n best klinkt wanneer een duizendtal uitverkorenen de snijdende decemberwind kon buitensluiten.

Slotstuk “Above The Clouds Of Pompeii” was enkele uren eerder nog gepromoveerd tot anthem van deze editie, en dat had Depart begrepen. De zaal klapte gretig mee op het tempo dat het laatste wapenfeit uitzette, en Bear’s Den bewees nog een laatste keer hoe de uitlijning van hun collectieve stemgeluid magisch kon klinken. De trompettist bepaalde voor een laatste keer de dynamiek van het nummer, en het publiek deed de rest. Depart veranderde in een knus familiefeest vol stralende gezichten die elk een andere invulling gaven aan de tekst die Andrew Davie de zaal instuurde.

Setlist:

Agape
Elysium
Only Son of the Falling Snow
Dew On The Vine
It Must Have Been Love (Roxette cover)
Laurel Wreith
Above The Clouds Of Pompeii

Hoe zoet de rede van Bear’s Den ook mocht klinken, zo moeilijk te verorberen kwam Sanne Putseys haar verhaal binnen. Selah Sue vatte haar enige Belgische optreden in 2019 aan met een muzikale reflectie over hoe ze haar leven nu moet delen met twee kindjes. Daarnaast stond de hele avond in het teken van vzw Te Gek!?, een organisatie die psychische problemen uit de taboesfeer wil halen. Putseys draagt die organisatie en haar doel een warm hart toe, en gaf te kennen hoe dat taboe ook haar al parten had gespeeld. Die insteek drukte dan ook een duidelijke stempel op het concert dat ze gaf.

Zo werden hits als “Raggamuffin” of “Crazy Sufferin Style” opzij geschoven, en werden onder meer “Won’t Go For More” en “This World” omgevormd naar meer ingetogen versies. We kregen een totaalplaatje dat bol stond van soul- en melancholisch geluid, en dat kon qua beleving maar matig boeien. Begrijp ons niet verkeerd, met de muziek en de boodschap die Selah Sue ons die avond bracht kan je een prachtig live-album uitbrengen. Het gebrek aan gestoelte, het contrast met de muziek van Bear’s Den en de korte duur gaven ons echter nooit de kans helemaal mee te zijn met wat Sanne Putseys de zaal wilde vertellen.

We kregen die avond met andere woorden twee artiesten te zien die op hun eigen manier wisten te overtuigen, zij het met een totaal andere insteek. Bear’s Den stelde een knusse playlist samen, met oog voor het kerstgevoel en de nodige nostalgie. Selah Sue stelde echter een gewichtige set samen, die het doel van die avond alle eer aandeed. De clash tussen die twee insteken zorgde er jammer genoeg voor dat we de zaal met een gemengd gevoel verlieten. We kunnen ons niet van de indruk ontdoen dat fans van de ene artiest dat niet zijn geworden van de andere. Een avond als deze heeft dan ook enkel en alleen een niet-muzikaal oogmerk. Dat een fantastisch goed doel als Te Gek!? sinds die avond 20 000 euro extra kan spenderen, is uiteindelijk het enige wat echt telt.

Related posts
Muzieknieuwtjes

Dit zijn de 9 finalisten van De Nieuwe Lichting 2024!

Ook in 2024 zijn er nog altijd zekerheden in het leven. Het weer in januari is nog altijd verrassend koud, Tom Waes…
2023FeaturesInstagram

De beste concertfoto’s van 2023 volgens onze fotografen

Zoals we eerder al aangaven bij de mooiste albumhoezen van 2023: het visuele is bij muziek minstens even belangrijk als de klank….
FeaturesInterviewsUitgelicht

Interview Bear's Den: 'Het laatste wat we willen, is muziek op automatische piloot uitbrengen'

Bear’s Den zit aan het einde van een drukke periode. In 2022 brachten ze hun goed ontvangen vierde langspeler Blue Hours uit,…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.