InstagramUitgelicht

De 50 beste albums van 2019

Het einde van 2019 betekent meteen ook het einde van een decennium. Nadat we het muzikale decennium al grondig analyseerden met Belgische en internationale nummers en albums, gaan we nu het laatste jaar van dat decennium grondig analyseren. Met de top 20 Belgische platen van het afgelopen jaar deden we al ons best, maar nu zijn er ook de vijftig beste albums van het afgelopen jaar. Een divers lijstje waarin soul, hip hop, metal, punk en pop zegeviert. Laat je verrassen en ontdek hieronder welke vijftig ons het meest overtuigden het afgelopen jaar.

50. Black Pumas — Black Pumas

We openen deze top 50 met een sterke debuutplaat van het Texaanse duo Black Pumas. Het project van gitarist-producer Adrian Quesada en zanger Eric Burton is zo vintage als je het maar kan vinden en een ode aan alle sterke soulplaten die in de jaren zestig en zeventig op de wereld zijn losgelaten. Voor het maken van een warm en stijlvol soulalbum met de hedendaagse technologie krijgt dit zeker vijf sterren voor uitvoering. De drums, gitaren en blazers waar “Fire” mee wordt ingezet, zijn helder en mooi opgenomen en toch gedrenkt in nostalgie. We krijgen een erg sterke zangprestatie te horen op “Colors”; Burtons emotionele en zorgende woorden voelen hoopvol en warm aan. Op “Touch the Sky” laat Adrian Quesada zich dan nog eens van zijn beste kant zien op de gitaar. Zowel zijn akoestische licks als zijn elektrische solo klinken geweldig. Een smaakvol tripje terug in de tijd.

49. While She Sleeps — SO WHAT?

Na een kleine twee jaar komt While She Sleeps al terug met volledig nieuw album. Terwijl You Are We uit 2017 erin slaagde de band uit Sheffield op de grote kaart te plaatsen, gaat SO WHAT een stap verder. Hun vorige album bouwde nog verder op hun metalcoreroots, maar dit jaar pakten ze het net iets anders aan. De Sleeps Brothers nemen een meer melodische aanpak met een vleugje elektronica. Nummer als “ANTI-SOCIAL” en “THE GUILTY PARTY” zijn instant klassiekers. Of dit succes ook live vertaald wordt, zullen we op 17 januari zien in de Ancienne Belgique.

48. Oh Sees — Face Stabber

Oh Sees. Thee Oh Sees? Nee, al even niet meer, want een naamsverandering van ’s werelds meest beluisterbare cocaïne is ongeveer even frequent als het verschijnen van een nieuw album met John Dwyer en zijn vrolijke vrienden in de credits. Dit jaar: Face Stabber! De titel windt er geen doekjes om. Het is een van de meer experimentele albums van Oh Sees geworden, waar de krautrockkronkel waar al eens naar gehint werd op het verschroeiend luide Smote Reverser uit 2018, nu verder uitgediept wordt. Het resultaat is een verrassend compleet album dat bol staat van harde, betripte riffs en elektronische soundscapes die bevreemdend en desoriënterend aandoen. Zoals we al zeiden in de albumrecensie: ‘Soms is er geen beter gevoel dan met lege batterijen eindigen na het integraal beluisteren van een album’, en dat is exact wat je te wachten staat met Face Stabber.

47. Sharon Van Etten — Remind Me Tomorrow

Muziek stond de afgelopen jaren bij Sharon Van Etten op een laag pitje. Na een rol in de Netflixserie The OA, een psychologiestudie en een kind is ze helemaal terug van weggeweest. Op Remind Me Tomorrow maakten we kennis met de nieuwe sound van de Amerikaanse singer-songwriter. In tegenstelling tot haar vorige platen laat ze haar gitaar achterwege en gaat ze resoluut de synthkant op. Haar muziek klinkt donkerder en zwaarder beladen, met “Comeback Kid” en “Hands” als beste voorbeeld. “Jupiter 4” heeft dan weer een heuse Nick Cave-vibe, die we ook tijdens haar liveshows konden terug vinden.

46. Durand Jones & The Indications — American Love Call

Ook op plaats 46 vinden we een knappe soulplaat. Durand Jones & The Indications bezorgden ons met American Love Call meermaals een opgewekt gemoed dit jaar. Ze slaagden er met brio in om een duidelijke thematiek en sterke cohesie doorheen de plaat te verweven. Hun meerstemmige pareltjes over liefde in al zijn gedaantes legden in vergelijking met het debuut van de Amerikanen nog meer overtuigingskracht aan de dag. De roerende soulstem van frontman Jones en de falset van drummer Frazer wisselen elkaar dermate af dat het krokante van de plaat nooit verloren gaat. Zowel samen als apart weten ze hun koers perfect aan te houden, daarin van een zachte, warme en vrolijke instrumentatie voorzien. Die strijkers, blazers, wat gevatte frivoliteiten en een geweldig aanstekelijke basgitaar zorgden mee voor het puike eindresultaat.

45. The Raconteurs — Help Us Stranger

Tien jaar na hun laatste plaat bracht Jack White zijn Raconteurs opnieuw samen. Het resultaat? Een eclectisch album dat geen eenduidige lijn kent en daardoor de meest gedurfde release is die de band tot nu toe uitbracht. Melodie, scheurende gitaarriffs en bluesy drumpartijen komen allemaal samen in twaalf heel uiteenlopende nummers. “Sunday Driver” pakt je recht bij je nekvel, terwijl “Only Child” heel nostalgisch en melodramatisch aanvoelt. Het lijkt erop dat The Raconteurs met Help Us Stranger volledig tegen alle regels in wou gaan, en het grootste bewijs daarvan is de cover van Donovans “Hey Gip (Dig The Slowness)”. Help Us Stranger is een sterke comeback na tien jaar afwezigheid en hopelijk laat het volgende album niet even lang op zich wachten.

44. Aldous Harding — Designer

Designer is alweer het derde album van Aldous Harding. Deze Nieuw-Zeelandse artieste ziet het leven in tegenstelling tot haar voorgaande albums een stuk zonniger. Dat is ook duidelijk te horen in haar muziek, met als beste voorbeeld de eerste single van het album, “The Barrel”. Toch is Aldous Harding niet iemand die zo’n dingen van de daken gaat schreeuwen. Het album is een verzameling van intieme, verhalende songs. We hangen zoals nooit te voren aan haar lippen, met “Treasure” als absoluut hoogtepunt.

43. Better Oblivion Community Center — Better Oblivion Community Center

Als we de melancholie van Phoebe Bridgers samenvoegen met het cultgehalte van indierocker Conor Oberst krijgen we Better Oblivion Community Center. Een ietwat gekke combinatie op het eerste zicht, maar een ware succesformule. Hun gelijknamige debuutalbum was een schot in de roos en wist ons enorm te bekoren, van clichéballades als “Service Road” tot een experimentele uitsmijter in de vorm van “Exception to the Rule”. De rode draad doorheen het album is het feit dat de stemmen van Bridgers en Oberst naadloos in elkaar overlopen, iets waar wij alleen maar van kunnen dromen. 

42. The Japanese House — Good at Falling

Of Amber Bain zich goed in haar vel voelt, valt ten zeerste te betwijfelen. Wat dan weer wel een zekerheid is, is dat haar eerder neerslachtige gemoedstoestand leidt tot heel wat prachtige muziek. The Japanese House is vooral een huis vol hartenpijn, die we op een pakkende en verfrissende wijze kunnen verkennen. Good at Falling is nog maar Bains debuutplaat, maar groeipijnen zijn zowat de enige pijnen die Amber niet lijkt te ervaren op dit album. Haar hart breekt met elk nummer nog een beetje meer en krijgt ook ons in een ontroerde staat van melancholie. We betwijfelen ten zeerste of het menselijk mogelijk is om niet te bezwijken voor nummers als “Maybe You’re the Reason”, “Lilo” of “i saw you in a dream” en Good at Falling als geheel is gewoonweg een heerlijke lijdensweg die je niet wil missen.

41. Girl Band — The Talkies

Girl Band, een van de minst girly bands in dit lijstje en ver daarbuiten, bracht dit jaar hun tweede plaat uit. Daarop reageerden wij enerzijds laaiend enthousiast en anderzijds nogal beangstigd. The Talkies omschreven wij dan ook eerder al als de muzikale weergave van één lange paniekaanval, eentje waar geen ontkomen aan is en die we paradoxaal genoeg liefst ten volle willen beleven. Girl Band verplettert ons met noise op de rand van punk, die ons net het minimum aan ademruimte verschaft om bij bewustzijn te blijven. Ze laten ons niets conventioneels ervaren, noch bieden ze ergens een rustgevende thuishaven. De genadeloze mannen van Girl Band zijn geen doetjes en we zitten nog steeds met de zure nasmaak van The Talkies. Een album dat nazindert en geenszins kon ontbreken in onze lijst.

(Ontdek albums 40 tot 31 op de volgende pagina!)

3662 posts

About author
Ook bekend als "Den Beir", oprichter van de site, leidt alles in goeie banen en schrijft ook wel eens iets.
Articles
Related posts
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

The Murder Capital, Hotline TNT en meer naar Absolutely Free Festival 2024!

Absolutely Free Festival, vrienden mogen tegenwoordig AFF zeggen, is doorheen de jaren een vaste waarde geworden in het festivallandschap. De formule is…
AlbumsFeatured albumsRecensies

Adrianne Lenker - Bright Future (★★★★): Op de sofa voor folk van de bovenste plank

Van alle muzikanten die onze aardkloot rijk is, kan je Adrianne Lenker gerust tot een van de productievere rekenen. Het bekendste is…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Two Shell & FKA twigs - "Talk To Me"

Tot op heden weten we nog altijd meer niet dan wel over Two Shell. Een duo Britten dat afgelopen zomer een rondje…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.