LiveRecensies

Sound Track Finale Oost-Vlaanderen @ De Centrale (Gent)

Beloftevolle acts een podium bieden en hen de juiste ondersteuning bieden: het is de kern van het concept van het nieuwe kansenparcours dat dit jaar zijn start kende in de vijf Vlaamse provincies en Brussel. Dat er heel wat muzikaal talent te ontdekken valt, mochten we in de verschillende selectierondes ervaren. Acht Oost-Vlaamse bands sprongen er voor de jury uit en die kregen gisterenavond allemaal een luttele twintig minuten om zich te bewijzen in De Centrale in Gent. Uiteindelijk kwamen er drie terechte winnaars uit de bus.

Peenoise

pb fotografie

Peenoise stond voor de taak om af te trappen en zoals iedereen weet, is dat geen cadeau. Aanvankelijk leken er dan ook wat zenuwen bij te komen kijken bij de frontman, die er op z’n eentje aan begon. Wanneer de andere bandleden invielen, leek dat weliswaar al van de baan en konden ze erin vliegen. Tijdens hun setje stond er iemand bij op het podium die een kunstwerk op doek maakte. Een leuk concept, maar in het begin was de muziek er misschien net niet de dynamisch genoeg voor. Het klonk allemaal wat te rechtdoorzee om echt als een heuse kunstervaring bestempeld te kunnen worden. Eenmaal bij het laatste deel van hun set aangekomen, kregen we echter meer originaliteit te horen, en dat iets meer artsy materiaal was wat we wilden horen. Ze brachten hun eigenzinnige versie van “Lay All Your Love On Me” van ABBA en sloten af met hun sterkste en meest dynamische nummer. Peenoise moest duidelijk even op gang komen, maar kon met zekerheid in majeur eindigen.

Uma Chine

Uma Chine werd aangekondigd als drie dames met idyllische (en expliciet ‘niet hysterische’) stemmen en dat bleek inderdaad al snel hun grootste troef. Hun samenzang kon mooi galmen doorheen De Centrale, maar het had wat ons betreft ook geen kwaad gekund om af en toe voor wat minimalistischere passages te kiezen, zij het in de stemmen of de instrumentals. Het werd een nogal grote brij van alles, terwijl wat meer finesse niet had misstaan. Daarenboven kon de vergelijking met Laïs nu eenmaal niet uitblijven (zeker tijdens het herhalen van ‘dance and sing’) en net als Laïs dat doet, pakte ook Uma Chine het een beetje te groots aan, terwijl het dat niet moest zijn.

Kosmo Sound

pb fotografie

‘Derde keer, tot nu toe de beste keer,’ moet Kosmo Sound gedacht hebben, want zij brachten de benen voor het eerst in beweging met een opvallend strakke sound. De band kreeg de sfeer in de keet en zou de twintig minuten voorbij laten vliegen alsof het niets was. Ze hadden het duidelijk naar hun zin op het podium en bewogen lustig mee. Ook in de bindteksten werd duidelijk dat Kosmo Sound er plezier aan beleefde. Met heel wat leuke deuntjes en zonder steken te laten vallen, brachten ze zonder twijfel de meest levendige set van de avond. Tegen het einde toe lieten ze de boel ontploffen met een overdosis enthousiasme tijdens hun exotische samenspel. Niet alleen erg leutig, maar ook sterk gespeeld. Winnaarsmateriaal als je het ons vraagt.

Julien Firmin

Er werd ons een fantastisch stemgeluid beloofd, dus onze nieuwsgierigheid naar de prestaties van Julien Firmin was al meteen gewekt. Firmin en band begonnen met een intro waarin ze die troef nog niet meteen prijsgaven, maar eerst een eerder gevoelige singer-songwritersfeer neerzetten. De bas kwam wel echt te luid en onzuiver door de boxen en we hadden er het raden naar waarom daar pas na twee nummers iets aan gedaan werd. Het deed af aan de schoonheid van de muziek en het spijtigste van al was eigenlijk nog dat de bassist een goeie timing en gevoel had, terwijl dat nu niet zo goed overkwam. Eenmaal dat eindelijk van de baan was, konden we het moois op het podium echt gaan appreciëren en concludeerden we we dat Julien Firmins stemgeluid er een is waar iedereen wel over zou willen beschikken. Ook kan hij duidelijk goed overweg met songwriting. De nummers kloppen en zijn erg geschikt voor een breed publiek. Af en toe met een kantje af voor de pittigheid en voornamelijk singer-songwritermuziek met een eigen draai.

Meskerem Mees

pb fotografie

Ook Meskerem Mees valt in de categorie stemgeluiden om van in vervoering te geraken. Ze begon enorm stil aan haar set, maar vond een volume dat overtuigender klonk eenmaal de cello inviel. Bij het tweede nummer was het dan weer meteen raak, ondanks dat ze ziek was en er al eens een hoestje de kop op stak tussen de nummers door. Meskerem hield het allemaal erg intiem en kreeg de zaal muisstil. Enkel de ontembare danser in de zaal verkoos niet om even rustig weg te dromen op Mees’ liedjes, maar wat wel voor iedereen gold zonder uitzondering, was de onvermijdelijke sympathie voor de twee bescheiden meisjes op het podium. Zeker “Astronaut” is een mooi lied dat niets meer behoeft dan gitaar, cello en stemgeluid. Bij sommige andere nummers zou een extra instrument een meerwaarde kunnen betekenen, maar bij “Astronaut” was het plaatje al compleet zoals het gebracht werd. Een pretentieloos setje.

Linde

Linde had geen doordeweekse set voorzien. Deze dame met band bracht nummers die bijzonder aanvoelden. Ze zette haar stem op de meest diverse manieren in en er werden instrumenten gebruikt die we gisterenavond nog niet eerder gehoord hadden. De zaal was opnieuw duidelijk onder de indruk van deze creatieve aanpak. Linde’s hoge, speciale zang met enkel ‘ooohh’s’ of amper gearticuleerde woorden, keerde meermaals terug, en ze moet er wel voor oppassen dat dit geen gimmick wordt. In een nummer dat aangekondigd werd als iets helemaal anders, was de balans dan weer zoek. Het was chaotisch bedoeld, maar er is een verschil tussen simpelweg drukte creëren en een overweldigende, experimentele song neerzetten… Het publiek reageerde enthousiast, dus misschien was het enkel maar onze beleving. Los daarvan was Linde wel het speciaalste dat er die avond te beleven viel. Zelfverzekerd bracht ze haar eigen goesting, die enorm in de smaak viel bij het publiek.

 

Leopard Skull

Voorlaatste van dienst was Leopard Skull. Hun psychedelische roggbiv-sound kennen we al langer dan vandaag, dus we keken uit naar hun twintig minuten op het podium van De Centrale. Ze hadden er de goeie nummers uitgekozen om het publiek mee te krijgen en tegelijk kennis te laten maken met elke zijde van Leopard Skull. Tijdens het eerste nummer viel wel op dat we hen al beter in form hebben gezien, maar ook bij deze band was dat gevoel al helemaal anders bij het tweede nummer. Het werd allemaal meer uptempo en de band kon zich uitleven met hun schreeuwerige aanpak, die vervolgens psychedelisch, opbeurend en heerlijk woozy zou worden. Ze bewezen niet het eerste het beste indie-achtige bandje te zijn, maar wel degelijk heel wat zotte toeren achter de hand te hebben die ze maar al te graag lieten zegevieren. Hier en daar schoot de stem misschien een klein beetje uit, maar hun sound stond er als een huis. Ons moest Leopard Skull dan ook al lang niet meer overtuigen. Ja, winnaars, hé.

Depths.

Het zwaarste materiaal werd voor het einde bewaard. Depths. haalde alles uit de kast om het kot af te breken, al wierpen ze ons met hun eerste nummer nog niet tot op de bodem van hun gesuggereerde kraters. Hun muziek had even de tijd nodig vooraleer het echt door merg en been ging. Af en toe voelden we ons te veel op ons gemak tijdens deze set, waarin we net overrompeld wilden worden door intensiteit. Ze wisten het blijkbaar zelf, want het tweede nummer stak al van wal met een serieuze mokerslag. De spanning kwam erin en we waren op onze hoede voor een volgende uitbarsting; zo hoort het. Depths. zal niet voor iedereen zijn, maar in hun genre is het meer dan duidelijk dat ze over potentieel beschikken. Hier en daar kwam de zanger weliswaar niet als de sterkste uit de hoek, maar de présence was al helemaal wat die zijn moest. Veel schuddende hoofden en bewegingen alsof de zware gitaren en het geschreeuw de leden stuiptrekkingen bezorgden. Depths. bevatte zeker voldoende diepgang om ons een felle afsluiter te bezorgen en zoete droompjes onmogelijk te maken, tenzij die van een Sound Track overwinning dan toch.


Sound Rank

3. Depths.
2. Kosmo Sound
1. Leopard Skull

De jury besliste er grotendeels anders over en koos als laatste drie Sound Track winnaars PeenoiseMeskerem Mees en Kosmo Sound.

Related posts
InstagramLiveRecensies

Sound Track 2023: Finale Vlaams-Brabant @ Het Depot (Leuven)

Het is nu al het derde keer dat VI.BE en de livesector in Vlaanderen Sound Track organiseren, een kansenparcours waarbij in alle…
InstagramLiveRecensies

Sound Track 2023: Finale Brussel @ Ancienne Belgique (Brussel)

Na een reeks voorrondes langsheen jeugdhuizen in Oudergem, Jette, Sint-Agatha-Berchem en Laken was het gisteren tijd voor de ontknoping van de Brusselse…
InstagramLiveRecensies

Sound Track 2023: Finale West-Vlaanderen @ Cactus Muziekcentrum (Brugge)

In Brugge werden voor de finale van Sound Track acht artiesten verwacht die konden meedingen naar de prijs als laureaat. Met Arend…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.