Balthazar en zijprojecten, het lijkt wel een geboren combinatie te zijn. We hoeven je vast en zeker niet te vertellen over het jazzy Warhaus, het r&b project J.Bernardt of de melancholische Zimmerman. Allemaal muzikale zijsporen van Balthazar, een band die geen grenzen aan z’n creativiteit lijkt te vinden. Iets meer onder de radar dan de andere projecten bracht ook drummer Michiel Balcaen vorig jaar een debuut-ep uit onder de naam rosenahl. In een interview met Knack vertelde hij dat het een project zonder verplichtingen is, en dat hij gewoon muziek schrijft wanneer hij er zin in heeft. Een optreden hoef je dan voorlopig ook nog niet te verwachten, maar Balcaen trakteerde ons vorige week wel al op een tweede ep.
Met “Home Again” trapt rosenahl een ep van vijf nummers af. Een nummer dat lang niet meer was dan een outro, maar daar merk je niets van. De lo-fi synths vliegen je oren rond terwijl een lekkere beat tempo houdt in het geheel. De combinatie van de synths en de nonchalante vocals van Balcaen zorgen ervoor dat “Home Again” je achterlaat met een licht gevoel van melancholie. Dat laatste kunnen we trouwens meteen doortrekken naar titeltrack “Veils”. Het nummer gaat over de vaagheid waar Balcaen zich achter verstopt, zowel in zijn muziek als in zijn leven. Met een sluier van groovy instrumentatie wikkelt Balcaen zich in het mysterie.
Balcaen mag dan wel drummer zijn bij Balthazar, hij bezit duidelijk nog een heleboel andere muzikale skills. Na een mysterieuze intro op “Tell Me” kan je bijna aan het dansen gaan door een melodieus gitaarlijntje in het refrein, dat zich perfect mengt met de gelaagdheid aan synths in het nummer. Als we het over melodieuze passages op deze ep hebben, kunnen we “Temporarily” ook maar best vermelden. Dit nummer mag dan wel het grootste popgehalte op deze ep hebben, het is ook het nummer dat er het meest uitspringt. De vettige baslijn lonkt je naar binnen, waar een goed gevulde mix aan gitaren en synths het spannend houdt. Een nummer dat misschien wel de beste voorstelling van rosenahl is tot nu toe.
Schrijven aan rosenahl doet Balcaen wanneer hij zin en tijd heeft, en die je m’en fous-attitude voel je doorsijpelen in zijn muziek. Het geeft Veils tegelijk een heel natuurlijk, maar eens zo nonchalant kantje. Dat zorgt ervoor dat de muziek hier en daar de neiging heeft je aandacht kwijt te geraken. Gelukkig weet rosenahl dan steeds weer je aandacht terug te winnen met zijn interessante lo-fi indiepop. Broeierigheid en mysterie wisselen elkaar moeiteloos af in dit project, dat gewoon doet waar het zin in heeft en zich vooral niet te veel aantrekt van al de rest.
