LiveRecensies

Half Moon Run @ Ancienne Belgique (AB): De tour magisch mooi afsluiten

Het was alweer drie jaar geleden dat we de Canadese bende van Half Moon Run aan het werk konden zien in België. Toen was het nog op Pukkelpop, maar datzelfde jaar speelden ze ook al eens in de Ancienne Belgique. Nu waren ze dus terug om hun gloednieuwe plaat A Blemish in the Great Light voor te stellen. Dat deden ze op een magische manier door hun samenzang en wondermooie instrumentatie in interactie te laten gaan. Half Moon Run bewees hierdoor wat voor een straffe liveband ze wel niet zijn.

Openen mocht Leif Vollebek, de man brengt binnenkort een nieuwe plaat uit, en daar kregen we in zijn halfuurtje al heel wat uit voorgeschoteld. De multi-instrumentalist bleek alles aan te kunnen en zo zagen we hem achter zijn keyboard en gitaar heel wat leuke dingen doen. Ook qua voorkomen was hij heel sympathiek en vriendelijk, waardoor hij al snel de ganse zaal voor hem won. Zijn heerlijke stem en eerlijke nummers waren zeer leuk als opener, en je kan hem in april opnieuw aan het werk zien in de AB. Een aanrader!

Tegen dat Half Moon Run dan zelf het podium betrad, was de zaal aardig gevuld en iedereen heel enthousiast om het viertal in ons landje te verwelkomen. Het bleek hun laatste show van dit jaar te zijn, en dus waren ze klaar om nog een laatste keer alles te geven. Dat deden ze dan ook de hele show lang, waardoor er heel wat energie en sympathie in de set kroop. Beginnen deden ze met “21 Gun Salute” en al meteen zat de sfeer goed. Er werden dan ook heel wat nummers uit het debuut gebracht, maar ze kregen allemaal een iets grootser jasje, waardoor ze perfect bij de nieuwe nummers bleken te passen.

Zo bleek “Then Again” een heerlijk eerlijk te nummer te zijn dat zich door zijn dynamiek prachtig wist te ontplooien. Er was plaats voor melancholie, maar ook voor energie, en die cohesie tussen de twee zorgde ervoor dat er altijd wel iets te beleven viel. Maar niet enkel muzikaal blonk de band uit; ook visueel hadden we heel wat te zien dankzij de gigantische lichten die de band omringden. Een productie die we niet hadden verwacht van een band zoals Half Moon Run.

Natuurlijk is er bij Half Moon Run ook zoiets als stemmen en die waren zelfs na al dat touren nog in topvorm. Zo hoorden we bij “Sun Leads On Me” de vocalen door één microfoon. Een trucje dat bij een band als Half Moon Run perfect lijkt te werken, omdat de vier stemmen van de bandleden elk hun eigen timbre hebben. Vooral het timbre van frontman Devon Portielje kwam heerlijk binnen. Als een streepje honing in een lekker warme thee op een koude dag kon hij ons helemaal inpalmen.

Maar het was niet enkel zacht; zo kregen we bij “Flesh and Blood” sterke vocale uithalen die ons alle richtingen in bliezen. Er werd dus overal over nagedacht en ieder nummer was het een verrassing waar we zouden belanden. Wat we wel wisten, is dat er in ieder nummer een strakke opbouw zat en soms kon dat heel stevig ontploffen; denk maar aan het geniale “Razorblade”, dat echt alle kanten uitschoot. Een nummer dat dankzij zijn positiviteit in het begin uitblonk en dankzij het krachtige einde als een van de beste nieuwe nummers uit de set beschouwd kan worden.

Half Moon Run probeert meer te zijn dan de cliché folkrockband en slaagt daar wonderwel in. Zo had de groep twee percussionisten en kregen we bij “Call Me In The Afternoon” zelfs nog meer percussie voorgeschoteld, werd er ferm gewisseld tussen akoestische en elektrische gitaar alsook tussen piano en synths en stonden de bandleden heel uitbundig op het podium. Het was net door al deze aspecten dat ook het publiek constant mee was. De ene keer kon er gedanst worden, de andere keren werden de harten meer verwarmd en soms kon er al eens een traantje vloeien.

Het risico van verveling loerde dus soms om de hoek, maar nergens voelden we ons verveeld in deze set. Er zat genoeg afwisseling en intensiteit in om je aandacht erbij te houden en ook de fantastische lichtshow hielp hierbij. Met “Full Circle” sloot de band hun concert zoals iedere avond af met een geweldig uitbundig publiek, zo uitbundig zelfs dat de band nog eens terugkwam voor een tweede bis met het aanstekelijke “Hands In The Garden”. Het publiek houdt van Half Moon Run, en dat is wederzijds. Meer liefde en warmte kan je niet krijgen op een avond, en we zijn dan ook blij dat we aanwezig waren bij de wondermooie show van Half Moon Run.

Setlist:

21 Gun Salute
I Can’t Figure Out What’s Going On
Then Again
Unofferable
Turn Your Love
Natural Disaster
Favourite Boy
Narrow Margins
Flesh and Blood
Sun Leads Me On
Need It
Razorblade
Call Me In The Afternoon
Drug You
She Wants To Know

Jello On My Mind
Fire Escape
Full Circle

Hands in the Garden

3662 posts

About author
Ook bekend als "Den Beir", oprichter van de site, leidt alles in goeie banen en schrijft ook wel eens iets.
Articles
Related posts
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Half Moon Run - "On & On"

De Canadese folkrockband Half Moon Run komt met een nieuwe single en kondigt meteen ook een nieuwe ep aan. Vorige maand kregen…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Half Moon Run - "Flesh and Blood"

Simpele folkrock liedjes zijn van alle tijden en het is dan ook heel moeilijk om in dat genre nog origineel uit de…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Half Moon Run - "Then Again"

Half Moon Run is terug. We herhalen: Half Moon Run is na vier jaar terug met nieuwe muziek. Na Sun Leads Me On uit…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.