LiveRecensies

RAMAN. @ Minard: Teder gitaargeweld

© Taike De Wilde

Donker, hard en doorleefd. Dat is wat RAMAN. ons een dikke twee weken geleden voorschotelde op hun debuut Birth Of Joy. De bluesrockgroep rond Simon Raman trekt al enkele jaren wat aandacht in Gent en omstreken door onder andere hun mooie caféshows en het winnen van concours Jonge Wolven en Oost.best. Het drietal wist ons moeiteloos te overtuigen op hun ep, dus bij deze waren we erg benieuwd of RAMAN. ook live de grote verwachtingen kon waarmaken op hun releaseshow in de Minard. We verklappen het alvast: De Gentenaren betoverden en verbaasden ons met hun kunnen.

De taak van het voorprogramma kwam te rusten op de schouders van singer-songwriter Roos Denayer. Voor haar set kreeg ze versterking van Trui Amerlinck (Tsar B, Ivy Falls) die voor bas en backing vocals zorgde. De interessante akkoordenschema’s in combinatie met de baslijnen waren een mooie aanvulling voor het heldere gezang. Denayer wist ons dan ook volledig te bekoren met haar fragiele nummers. De volledige zaal luisterde muisstil naar haar zuivere engelenstem. Ondanks de emotionele nummers wist de jongedame sympathiek en vooral erg kalm over te komen met haar leuke smalltalks. Roos Denayer slaagde erin om ons op te warmen en zette de juiste sfeer neer voor de storm – genaamd RAMAN. – die ons nog te wachten stond.

Na in zo goed als elk café van Gent te hebben gespeeld, heeft RAMAN. heel wat ervaring opgedaan. Beetje bij beetje hebben ze hun straffe livereputatie opgebouwd en werd het stilaan tijd om zich voor een groter publiek te wagen. Bij deze kon de Minard niet ontkomen aan hun teder gitaargeweld. De heren werden alvast met een warm applaus onthaald. De spits werd afgebeten met “Without Whiskey”. Frontman Simon Raman zette het nummer solo in, maar werd al snel vergezeld door medemuzikanten Jasper Peeten (bas) en Bernd Coene (drums). Die ervaring hoorden we direct; ze wisten erg matuur over te komen. “Without Whiskey” was een lekkere eerste maaltijd die meteen de sound van de groep goed weergaf: bluesy gitaarspel, een rauwe sfeer en een betoverende stem.

Zoals we al op de ep merkten, is sfeerzetting een belangrijk element voor het drietal. Dat gold evenzeer voor hun liveperformance. Ondanks dat ze slechts met drie waren, klonken de nummers vol en intens. De instrumenten kregen de nodige tijd om zich te ontplooien en een bijdrage te leveren aan de nummers. Het waren vooral de scheurende gitaarsolo’s van Raman die veel tijd opeisten. Ons hebben ze alleszins goed gesmaakt, maar we kunnen er wel inkomen dat het niet voor iedereen is. Hun zware sound vergt misschien iets meer van de gemiddelde luisteraar. Dat slaat volgens ons terug op de gelaagdheid van de nummers, hetgeen waar de kracht van RAMAN. in schuilt. De nummers mochten dan wel vol harde gitaarriffs zitten, toch huist er heel wat melancholie in. Dat was het meest duidelijk in “Maestoso” en “Birth of Joy”.

Het was vooral de doorleefde stem van Raman die het meest onze aandacht trok. Deze bleek moeiteloos op en neer te springen. Zijn met emotie geladen falsettogezang werd als intrigerend wapen gebruikt en was dan ook dat heerlijke extraatje in alle nummers. Doordat de jongeman zo oprecht overkwam, werd de gevoelige sfeer van de nummers vlot overgedragen op het aandachtige publiek. De Minard hing al snel aan Ramans lippen. De 23-jarige bewees zich ook als een vastberaden frontman. Enkel tijdens zijn bindteksten kwam er een charmante nerveusheid boven water. Na het eerste nummer liet hij twee analoge cameraatjes door het publiek gaan. ‘Wij hebben geen geld voor een fotograaf, dus jullie mogen zelf foto’s maken tijdens de show. Achteraf posten wij ze op onze sociale media en sturen we ze met plezier naar jullie op.’

Voor “Come Back Home” werd Bernd Coenes percussiearsenaal geüpgraded met een akoestische gitaar en enkele keukenpotten; fris en interessant. Het nummer werd beëindigd met een outro op gitaar; Raman stemde nog snel een snaar bij alvorens dat mooi slotakkoord te geven. Opvallend was dat er tijdens de nummers muisstil werd geluisterd, maar zodra de laatste noten waren uitgedoofd, er een applaus ontplofte.

En of RAMAN. onze verwachtingen kon inlossen. Buiten het feit dat de show langer mocht duren, werden we als verzadigde luisteraars achtergelaten. De mannen wisten het publiek moeiteloos mee te sleuren in hun eerlijke en donkere bluesrock. Ze werden dan ook beloond met een verdiende staande ovatie. Simon Ramans stem sneed vlijmscherp door onze harten en zorgde ervoor dat we hem niet snel zullen vergeten. RAMAN. is klaar om door te breken.

Website / Facebook / Instagram

Related posts
LiveRecensies

Dave Hause @ Minard: Van punkrock naar americana in zes lessen

Ooit was Dave Hause de furieze frontman van The Loved Ones, een punkband uit Philadelphia. Met zijn kleine pretoogjes draaide hij zijn…
InstagramLiveRecensies

Black Box Revelation @ Ancienne Belgique (AB): Fuck yeah!

Black Box Revelation is al enige tijd een vaste waarde in ons muzieklandschap, dus niemand die nog verbaasd opkijkt wanneer de groep…
LiveRecensies

Klinkeroever 2022 (Dag 1): Muzikale route vol verwondering

Tijdens de warmste periode van het jaar maakt Gent zich klaar voor een tiendaagse vol cultuur en beleving. In het historisch stadscentrum…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.