Heel lang bestaan ze nog niet, maar toch bestormt Black Pumas de muziekwereld in een razendsnel tempo. De groep rond producer Adrian Quesada en singer-songwriter Eric Burton startte in 2018, en bracht dit jaar een debuutalbum uit. Overal kreeg de plaat lovende woorden en hun show in de AB Club was dan ook al maanden op voorhand uitverkocht. Want naast een goeie plaat geeft de band ook wonderbaarlijke concerten, en dat was in Brussel niet anders.
Maar eerst mocht Anysa het Brusselse publiek opwarmen. De zangeres speelt normaal met een heuse band, maar in de AB deed ze het met enkel een gitarist. Haar warme, soulvolle stem mag dan wondermooi zijn, het miste de muzikale ondersteuning die het geheel wat boeiender had kunnen maken. Nu was het publiek te snel afgeleid en dat zorgde er natuurlijk voor dat de muziek niet zo heel goed overkwam. Maar potentieel, dat zit er zeker in.
Gelukkig moest Black Pumas minder moeite doen om het publiek te boeien. Van zodra frontman Eric Burton het podium bestormde, had hij de zaal al rond zijn vinger gewonden. De man staat dan ook vol energie en passie op het podium, alsof hij nooit anders deed. Nochtans begon Burton gewoon als straatmuzikant, maar ondertussen is hij uitgegroeid tot een frontman die de soulvolle muziek van Black Pumas draagt en naar een hoger niveau tilt.
Er bestaan heel wat soulbands die exact hetzelfde doen als Black Pumas, maar niet met dezelfde passie en inleving. De bandleden hadden elk een eigen kostuum aan, de een al warmer dan de ander, en dat gaf al aan dat er over alles was nagedacht. Ook de twee extra vocals vooraan zorgden ervoor dat de power van de groep altijd een tikkeltje krachtiger was. Ook Quesada speelde een rol, want met zijn fascinerend gitaarspel, zijn herkenbare pet en nodige gitaarsolo’s, wist hij ieders hart te veroveren.
Er waren veel ingrediënten die samen een heerlijk gerecht maakten dat Black Pumas heet. Ook de gitaarsolo’s en opbouw van de set hoorden daarbij. Er waren wel eens solo’s, maar ze werden niet uitgemolken zoals dat wel eens gebeurt. Ook kregen we een perfecte mix tussen dansbare songs, liefdevolle nummers en de iets meer smooth liedjes. Die balans behouden was nodig, want zo bleef je geboeid luisteren en kwam iedere nieuwe song als een verrassing.
Toch waren er natuurlijk, zoals in iedere show, uitschieters. Bij Black Pumas waren dat vooral de meer dansbare nummers, omdat ze dan echt iedereen mee konden krijgen. Als Burton zelf zijn gitaar bij de hand nam, verdween zijn charisma als frontman en dan zakte de set dus af en toe in. Maar bij nummers als “Black Cat” en “Old Man” kon niemand blijven stilstaan. Het lag ook aan de energie van de frontman, die zich echt volledig smeet. Hij sprong soms gaten in de lucht, vroeg toeschouwers ten dans en begroette ook iedereen persoonlijk.
Maar er was meer. De dynamiek verdween nooit uit de show door onnodige bindteksten. De band loste dat heel slim op door de nummers snel na elkaar in te zetten, en Burton zong dan gewoon maar zijn bindteksten. Fascinerend, want het zou zomaar een lyric in de songs kunnen zijn. Dat deden ze nog het best bij afsluiter “Dirty”, dat, zoals een echte soulshow het betaamt, ieder bandlid voorstelde. Maar zonder daarbij in de clichésolo’s te verzanden, werden ook hier bedankingen aan het publiek gezongen of gespeeld.
Heel veel respect en liefde voor het publiek dus, en dat is natuurlijk waar dit genre voor bekend staat. De groep heeft zich omringd door heel sterke muzikanten, en die zorgden er mede voor dat Black Pumas live fantastisch was om te ervaren. Live krijgen we nog meer funky en groovy invloeden, waardoor je zelden stil blijft staan. Sfeer is dus essentieel, en die was er gisteren in overvloed. De dynamiek bij nummers als “Fire” en hitje “Colors” was adembenemend, alsof een poema op het punt stond je te bespringen en je aan de grond genageld stond. Maar hier werd je enkel maar verscheurd door liefde en passie.
Iedereen zou de band aan het werk moeten zien, want ze krijgen elkeen mee en zorgen ervoor dat je liefde voor soulvolle muziek alleen maar groter zal worden. Bewijs daarvan is het nog lang verder gezongen “Dirty” op het eind van de set. Het publiek bleef gewoon zingen, zelfs al was de band weg en stonden de lichten al aan. Je kon dus niet genoeg krijgen van deze wonderbaarlijke band. Het zou volgens ons niet lang moeten duren vooraleer de band nog grotere zalen platspeelt. Beginnend in Trix in februari, allen daarheen!
Setlist:
Intro
Next To You
More Than a Love Song
Black Cat
Old Man
Know You Better
Black Moon Rising
Stay Gold
Confines
I Am Ready
Ain’t No Love
Oct 33
Etta James
Colors
Fire
Dirty
