(c) Martha Maieu
Het ter ziele gegane Melting Time zendt andermaal haar zonen uit. In het kille smeltwater ontkiemde andermaal een nieuwe, muzikale spruit, die de naam Disorientations kreeg. Een ijzingwekkend en tegelijk veelzeggend woord, als je het ons vraagt. Een kijkje in de rangen van de band schept al een klaar beeld over het klankenspel dat we van hen kunnen verwachten. Zanger Niels Elsermans leerden we tot nu toe vooral kennen als frontfiguur bij Lagüna, maar ook Tomas Serrien die de drumstokken ter hand neemt en bassist Lukas Van Camp verdienden hun strepen bij de eerder genoemde bands.
Muzikaal is Disorientations’ debuutsingle “Close to Disappearing” een mooie aanvulling op hun verleden. Geen copy-pasteverhaaltje, want er waait overduidelijk een frisse wind tussen de strakgespannen snaren. Op een compromisloze manier weet Disorientations rauwe emoties krachtig te uiten zonder daarvoor in het rood te moeten gaan door uitstekend uitpakkende keuzes te maken. “Close to Disappearing” is een ware noisy sneltrein. Post-punk met een grote shot suiker in het muzikale bloed, dat is misschien wel de meest voor de hand liggende stempel die we op de track kunnen drukken. Als mogelijke inspiratiebronnen kunnen we voor dit debuut ook enkele groten der aarde neerpennen. Zo lijken zowel Interpol als The Cure een handje in de ontwikkeling te hebben gehad en komt naar het einde toe ook Placebo eens piepen.
Een nieuw project lanceren en het meteen een eigenzinnig smoelwerk geven, is niet eenvoudig. De debuutsingle “Close to Disappearing” bombardeert Disorientations wel alvast tot een van de meest beloftevolle bands voor 2020.
Te ontdekken in Cabron (20/11) en op Antwerp Music City (05/12) en Sint en Piet leggen ze in het schoentje van Kinky Star (06/12).
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify!
