In haar tienerjaren was Alexandra Lilah Denton een veelbelovende voetbalster bij Manchester City. Toch draaide alles anders uit, want haar fascinatie voor muziek nam uiteindelijk de bovenhand en zo was Shura enkele jaren later geboren. Het is intussen ook al vijf jaar geleden dat de Britse zangeres met “Touch” debuteerde en zich meteen als nieuwe altpoplieveling profileerde. Na de release van haar debuutalbum Nothing’s Real trok ze zich terug en tekende ze een nieuw contract bij Secretly Canadian. Het werd tijd voor een herbronning.
Die herbronning gebeurde en kende met de release van haar tweede album forevher een belangrijk orgelpunt in haar carrière. Niet voor niets was het grootste deel van de setlist dan ook gevuld met nieuwe nummers, die allemaal sierlijk dansten rond seksualiteit. In de liveversies klonken de nummers minstens even sexy, al had het soms wat speelser gemogen. Een goed voorbeeld hiervoor is “side effects”, dat lief en teder overkwam, maar nooit echt stomend werd. Het doel was eerder om een dromerige sfeer neer te zetten en in dat opzet slaagde ze met zekerheid.
https://www.instagram.com/p/B40rNBnlV-j/?utm_source=ig_web_copy_link
De opener was het met melancholische geluiden doordrenkte “BKLYNLNDN”, dat ons stiekem toch op een verkeerd been zette, want zo weemoedig zou het eigenlijk de rest van de avond niet meer worden. Alexandra flirtte liever met genuanceerde beats en intieme opbouwen. In “religion (u can lay your hands on me)” konden we dan mee wiegen op een fijne groove en “Indecision” mocht zich profileren als tropische altpoptrack, die ons deed snakken naar de Californische zon.
Soms hield Shura het bewust kleinschalig, maar dat pakte niet altijd goed uit. “forever” is live niet zo tijdloos als de titel je doet inschatten en in “2Shy” kwam ze pas in het refrein degelijk uit haar cocon. Haar kenmerkende stemvervormer was helaas iets te prominent in de strofes en nam gewoon heel wat effect weg. “flyin’” was gelukkig wel een hoogvlieger en had een juiste dosis tristesse, poëzie en sereniteit gekregen. Ook “the stage” werd met datzelfde elan gebracht.
Het meest interessant werd Shura in de slotfase van de show. “White Light” droeg een eclectische euforie met zich mee, die uiteindelijk echt flitsend uit de hoek wist te komen. Ook haar debuutsingle “Touch” zorgde voor een mooi moment, al zal vooral het afsluitende nummer “skyline, be mine” ons bijblijven. Dankzij een iets scherpere interpretatie van de track en een sterk uitgespeelde outro, werd het nummer met gemak de highlight van de show.
Shura als popzangeres bestempelen zou onterecht zijn, want zo zouden we ook foute verwachtingen scheppen rond haar muziek. Haar ingetogen altpop zocht live iets minder grenzen op dan gehoopt en het leek wel alsof ze op haar hoede was. Waarvoor weten we niet, maar ze leek zich met momenten terug te houden op vlak van zang en gitaarspel. Dat deed echter weinig afbreuk aan haar nummers, want die waren ook live de moeite. Nog net dat tikkeltje meer inleving en we zijn er helemaal.
Setlist:
BKLYNLNDN
Nothing’s Real
religion (u can lay your hands on me)
Indecision
forever
side effects
the stage
flyin’
2Shy
Touch
White Light
tommy
skyline, be mine
