AlbumsRecensies

blackwave. – ARE WE STILL DREAMING? (★★★★): Grooves, vleierij en inhoud

De toch wel immens langverwachte debuutplaat van blackwave. ziet eindelijk het levenslicht. Zo heel erg spannend was het niet, want het duo van eigen bodem heeft al lang bewezen dat ze in staat zijn tot heel wat grooves, moves en vette songs. Zalen uitverkopen konden ze verleden jaar al in een vingerknip en dus was de enige resterende vraag voor ARE WE STILL DREAMING? welke gradatie van neig de plaat in zijn geheel zou worden. Het antwoord: even neig als je hoopt wanneer je artwork krijgt in gamingstijl van een roze stijlvoiture die cruist in de ruimte.

De band start met een console opstartmuziekje dat je uit de duizend kan herkennen. De spontane glimlach valt niet te onderdrukken en vanaf de eerste muzikale opener “Realize Now” al helemaal niet meer. Kan het hek al zo vroeg van de dam zijn? Blijkbaar wel wanneer je komt aandraven met een gebalanceerde afwisseling tussen ruwe raps, de aanlokkelijke zanglijnen van Jay en een refrein dat in je hoofd kruipt nog voor je het een eerste keer volledig hebt gehoord. Een opener van jewelste, die de toon zet voor de rest van blackwave.’s debuut.

Dat nauwgezet afgewogen evenwicht vinden we meermaals terug en elke keer opnieuw vallen we in zwijm. Zo heeft de inmiddels goeie ouwe “Elusive” nog steeds niet aan kracht ingeboet door het in elkaar passen van werkelijk ieder klein puzzelstukje. Ook “In The Middle” brengt gezichtsvertrekkingen op al de juiste manieren teweeg en bevat opnieuw aanstekelijke zanglijnen in een XXL-lading. Hoe ze het uit hun mouw blijven schudden? We weten het ook niet.

Het Belgische duo komt al eens om de hoek met een dosis attitude waar niet mee te sollen valt en ook die straightforward hiphopaanpak kunnen we smaken, maar het heerlijkst van al blijven met voorsprong de allerfunkieste schijfkes van ARE WE STILL DREAMING?. Vurige grooves en verschrikkelijk goeie hooks komen we tegen op “Swish”, “The Antidote” en “Arp 299”, die, ondanks de suggestie van de soulvolle intro, barsten van de levendigheid. Het energiepeil evenaart dat van twee Nalu’s, drie pakjes druivensuiker en het gevoel van runner’s high allemaal tegelijk; funk alom dus.

Het hoeft niet altijd met dansbare grooves te zijn dat blackwave. indruk maakt. Er zijn ook enkele tragere songs op ARE WE STILL DREAMING? te vinden die het positieve antwoord op die titelvraag bevestigen door de droomfactor een extra wolkje hoger te tillen. “Home”, “Lava” en “Figure” zijn allemaal iets meer laidback en wazig, waarbij zeker “Lava” wel eens geschikt kan zijn voor wat groene geurtjes hier en daar. “Home” is dan weer een zijdezacht pareltje en zo lieflijk hadden we de coole boys nog niet gehoord. Die emomomentjes koesteren we maar al te graag, want de combinatie van Jays fluwelen vleierij en Willems niet te verbergen rauwheid vullen elkaar hier opnieuw aan op een manier die resulteerde in alleen maar overenthousiaste synoniemen van ‘enorm goed’ in ons notaboekje. Wanneer ze dan die vibe combineren met iets zwoel onder begeleiding van beats, zoals op “Bittersweet Baby”, zijn we pas echt helemaal in ons element. Zo laidback, warm en clichéloos. We hadden het al eens gehad over dat totaalplaatje, zeker?

blackwave. klinkt zo groovy als maar zijn kan, maar wat ook enorm opvalt op het album in zijn geheel, is dat de jongens eveneens inhoudelijk bakken meer te bieden hebben dan een doordeweekse rijmsessie. De teksten dragen een boodschap met zich mee en worden bovendien vaak ingepakt in originele beeldspraak. blackwave. snijdt thema’s aan als authenticiteit en verwachtingen binnen en buiten de muziekwereld met de scherpte van een pas aangekocht broodmes op onder andere “Swish”, single “GoodEnough” en “Smoke Out / True Colors”. ‘I got different versions of myself / Can’t nobody tell me who I am’ wordt gezongen op “Swish”, en hoe dan ook hebben wij niet te klagen met deze versie die het tweetal van zichzelf levert op ARE WE STILL DREAMING?.

Daarnaast heeft het duo met “Listen To The Kids” zelfs een protestlied op ons losgelaten. Door het bijna van meet af aan inschakelen van blazers wordt de song al snel bombastisch, maar ook de teksten zijn snedig en groots. ‘We say we’re there when it’s all up in the media / But when it dies down, who will practise what they preach? / Among the plastic in the sea / The dreams of a refugee’: hier worden er weinig tot geen doekjes om gewonden. blackwave. durft een statement maken en doet dat daarenboven op uiterst aanmoedigende wijze. Op het einde wordt lekker luid en lang in het rond gegooid met een slogan, en we beginnen al mee te scanderen nog voor we goed en wel weten hoe die gaat.

De enthousiaste Belgen van blackwave. hebben sterk werk afgeleverd met hun debuutplaat. Ze toonden aan waarom ze de hype meer dan waard zijn en brengen hun goocheltrucs met grooves, vleierij en relevante inhoud vanuit verschillende genrehoeken. Om een lang verhaal kort te maken: blackwave. is een wave die je absoluut niet mag missen.

blackwave. heeft heel wat concertjes in het verschiet, maar uitverkopen doen die gegarandeerd, dus er snel bij zijn is de boodschap!

Facebook / Instagram

 

Related posts
AlbumsFeatured albumsRecensies

Willem Ardui - Oevers (★★★★): Glansrijk aangemeerd

We maakten de voorbije jaren al bij mondjesmaat kennis met de Nederlandstalige indiepop van zanger en producer Willem Ardui. Nummers als ”Toeval”…
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Suikerrock vult affiche aan met Faithless, Brihang, Froukje, Royel Otis en meer!

Je zou het misschien niet zeggen als je aan het raam kijkt, maar het festivalseizoen begint nu echt wel heel nadrukkelijk op…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single blackwave. - "pressure" (feat. IYAMAH)

2023 was zonder enige twijfel een topjaar voor blackwave.. Na de release van No Sleep In LA zette de band enorme stappen: niet…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.